I'm the Emperor's Daughter

Chapter 56

Chapter 56

Veyron's POV

I remember how my family was laughing back then. My father, my mother, Amethyst and me. We are a complete happy family. Wherein no one is battling over the throne. I am the Fangre's crown prince. Eversince I'm a child, I've been trained to be the ruler of this kingdom.

But eversince we discovered my true power, my parents become greedy. They want me to always summon the god, Hermes who will sent the message to other gods to help me. And because of that, my country continue to grow in prosperity. Fangre become rich in any kinds of goods and that makes all the nation to have reinforcement to us.

I am happy that I can help to build my nation because of my powers. So one time, my parents asked me to kill the daughter of the emperor. I refused so they scolded me and always says that Einz, their ruler was a very bad person so he should be killed. So they send an assassin to kill her. I felt guilty from everything I had been refused until now.

In just a twinkle of an eye, I saw my parents corpse in front of me while a blue haired guy was pointing his sword to me. I was paralyzed at that time and seems that I lose my mind. Amethyst/Amy is crying behind my back.

"I want you alive" he said

I lift my head to him while crying.

"Why?! Why did you do this?" sigaw ko

He turned his back from me and retrieve his sword.

"I want you to suffer. You asked for it. Magic Tower and Fangre are just the same. How disgusting" he said and leave us alone

Nung araw na iyon, pagkalabas namin ng palasyo ay sira na ang kaharian namin. Napasigaw ako sa sobrang sama ng loob ko nang makita ko ang minamahal kong kaharian nawasak na. Nakita ko ang tumpok na mg bangkay sa paligid. Bata man o maganda ay pinaslang. Kung sususriin mo ang lugar ay parang tirahan ito mga multo.

May ilang mga tao ang nakaligtas ngunit hindi ko alam kung paano sila tutulungan. Mahina na ang katawan ko dahil sa paggamit ng mahika ng sunod sunod. Malimit narin akong sumusuka ng dugo dahil nasobrahan na ako sa paggamit ng kapangyarihan ko.

Wala akong magawa kaya naman humingi ako ng tulong sa mga karatig bansa namin. Ako na mismo ang pumunta sa teritoryo nila upang manghingi ng tulong. Ngunit.. walang nakinig sa akin.

"Paumanhin, may suliranin din ang aming bansa. Hindi kita matutulungan."

"Walang tulong.."

"Lumuwas na kayo sa bansa niyo. Hindi kayo magtatagal!"

"Tao sa Fangre? Layas!"

Paulit ulit akong itinataboy ng mga taong hinihingan ko ng tulong. Dahil dito, napilitang kaming umalis muna ng Fangre upang maghanap ng makakain. Halos di na kami nakakakain araw-araw. May mga pagkakataong habang naglalakbay ako kasama ng kapatid ko ay tumpulan kami ng tukso.

Dahil sa kulay ng aming buhok na kulay itim na nangangahulugang kami ay taga-Fangre. Dahil sa kapangyarihan ng Pierro, lahat at ng bansa ay kalaban namin. Walang naglakas loob na tulungan kami dahil natatakot sa kapangyarihan ng Pierro. Hanggang sa isang pagkakataon...

Naglalakad kami ni Amy sa isang baryo upang maghanap ng makakain. Nakakita si Amy ng pagkain ngunit ninakaw niya ito at syay nahuli. Dahil wal kong pambayad ay nagmakaawa akong palayain niya na si Amy. Pero may isang batang lalaking dumating.

"Pakawalan mo ang bata, heto ang bayad" sabi ng lalaki

Malaki ang utang na loob ko sa lalaking iyon dahil iniligtas niya ang buhay ng kapatid ko.