the term of validity || minsung

31.

- Jiyo masz czas? - zapytał się mnie hyunjin, kiedy wyszłam z sali.

- Ta... - nie dał mi dokończyć dzwonek na lekcje - porozmawiamy za godzinę okey?

- Jasne. A teraz chodźcie już bo się spóźnimy - powiedział i ruszyliśmy w stronę sali. Nie skupiałam się na lekcji, bo wiedziałam, że muszę się go zapytać o tą osobę. Ale też nie chciałam go przestraszyć. kiedy lekcja się skończyła powiedziałam felixowi, że się źle poczułam i pobiegłam do toalety.

piegusek🍪:
jiyo przecież wiesz że nie możesz go unikać do końca dnia

prorok:
ja wiem ale się boję

piegusek🍪:
mogę pójść z tobą jak chcesz

prorok:
nie

prorok:
muszę ochłonąć i zaraz wyjdę

piegusek🍪:
to szybko bo zaraz mamy lekcję

prorok:
już lecę

na przerwie obiadowej doszło do konfrontacji z hyunjinem.

- czemu mnie ciągle unikasz? - zapytał, a ja nie wiedziałam co powiedzieć.

- Nie unikam. Tylko martwię się o Jisunga.

- Rozumiem. A będziemy mogli porozmawiać po szkole?

Popatrzyłam na felixa.

- Nie wiem czy będę miała czas. Muszę iść do szpitala.

- Idziesz i nie ma żadnego nie - powiedział stanowczo felix.

- No okey.

- To jesteśmy umówieni - powiedział hyunjin i uśmiechnął się do mnie.

Czas w szkole minął za szybko. Za nim się obejrzałam stałam już przed szkoła i czekałam aż hyunjin pożegna się z przyjaciółmi. Zastanawiałam się czy tą osobą może być ktoś z jego przyjaciół. W sumie to może mieć sens, bo Hyunjin jest tutaj od niedawna.

- Jiyo? jesteś? - zapytał się mnie hyunjin, a ja szybko się obudziłam.

- Tak. Wybacz. Zamyśliłam się.

- Okey. To idziemy.

- A gdzie tak właściwie idziemy?

- Możemy iść do kawiarni, na bubble tea. Sama wybierz. 

- A jak wybiorę to opowiesz mi o tej osobie?

- Nie dasz mi spokoju prawda? - zapytał się mnie Hyunjin na co się uśmiechnęłam - Okey. Tylko chodźmy już.

🍯🍯🍯

👉🏻cześć👈🏻

wróciłam.

ja wiem, że miała wstawić w tamtym tygodniu, ale jestem uzależniona od twittera i tak jakoś wyszło...

w tym tygodniu coś wrzucę, a jak tego nie zrobię to możecie mnie zabić.

miłego dnia/nocy