New Years Eve

Hoofdstuk 5

POV Amy

'Hier woon ik dus sinds kort', zeg ik als we bij ons huis zijn.

'Zoo, mooi huis', vindt Eva.

'Thanks', zeg ik.

'Zullen we even snel naar binnen gaan?', vraag ik.

'Is goed', zegt Liam met een grijns.

Ik zucht en rol met mijn ogen.

Ik loop naar binnen en Eva, Bas en Liam lopen achter mij aan.

Ik laat ze de kamer en de keuken zien. Ik zet mijn aankopen van vandaag ik de hoek van de keuken. Dan zie ik op de klop dat we over een kwartier alweer op school moeten zijn.

'Ik denk dat we moeten gaan', zeg ik, 'want het is nog twintig minuten op de scooter naar school'.

'Ja oké, maar we hebben Hendrikx', zegt Bas, 'zij merkt het niet als je te laat binnenkomt'.

'Nee klopt, maar zullen we nu toch maar gaan?', zegt Liam.

'Okee, kom', zegt Eva en ze loopt al naar de deur.

'Eva, kom je bij mij achterop?', vraagt Bas.

'Nee, Eva gaat bij mij achterop', lach ik naar Bas.

'Nee, Eva mag wel bij jou, Bas', zegt Liam, 'dan ga ik lekker bij Amy achterop', grijnst hij.

'Nou, het is dat het moet. Maar jou spreek ik nog wel Eef', zeg ik met een knipoog.

Eva zit grijnzend en blozend bij Bas achterop de scooter.

We rijden aan. Ik met Liam achterop en Bas met Eva achterop.

Liam houdt me vast. Volgens mij vind ik zijn aanraking wel fijn, maar hij is en blijft de arrogantste jongen die ik ken.

Als we op school aankomen, kan iedereen die uitzicht heeft op het plein, ons aan zien komen.

Meteen zien we een paar nieuwgierige en jaloerse gezichten achter het raam, waaronder Mila.

Liam slaat zijn arm om me heen en kijkt grijnzend naar Mila en haar 'vriendinnen', die meteen jaloers kijken. Hij laat me weer los en ik rol met mijn ogen.

'Waar was dat goed voor?', vraag ik.

'Om Mila jaloers te maken', zegt Liam blozend en lachend, 'dat is lachen'.

We lopen met z'n vieren naar binnen. We gaan ieder naar ons eigen kluisje. Ik heb mijn jas in mijn kluisje gedaan, en mijn tas uit mijn kluisje gehaald. Ik loop naar het kluisje van Eva, waar Liam en Bas al staan.

'Klaar om de les in te sneaken, bang meisje?', vraagt Liam aan me.

'Ja, en hoezo bang meisje?', vraag ik.

'Gewoon, je ziet eruit alsof je het eng vind om te laat te komen', zegt Liam.

'Nee, kan mij het wat schelen', zeg ik naar waarheid.

'Okee, kom', zegt Bas.

Bas en Liam lopen voorop en Eva en ik lopen achter hen aan.

We kijken door het raam in de deur van het lokaal waar we nu les hebben.

We zien dat Hendrikx met haar rug naar de deur toe staat, dus we lopen snel, maar zachtjes naar binnen. Ik zie Mila en haar aanhang jaloers kijken.

Ik loop als achterste van ons vieren, dus ik sluit de deur. Eva loopt als voorste van ons vieren en gaat naast Julia zitten, Bas gaat naast Tom en dan zijn er nog twee lege plekken naast elkaar, helemaal achterin.

Er zit dus niks anders op dan naast die arrogante kwal te gaan zitten.

We zitten net allemaal op onze plek - ik natuurlijk met een chagerijnig gezicht - en dan draait Hendrikx zich om.

'Volgens mij zitten er hier mensen, zie er een minuut geleden nog niet zaten', zegt ze.

We kijken allemaal onschuldig.

'Ja mevrouw, volgens mij ook', zegt Mila, 'en ik weet ook wie'.

'Oh ja, wie dan?', vraagt Hendrikx.

'Liam, Bas, Eva en dat ene nieuwe meisje', zegt Mila met een schijnheilig gezicht.

'Okee, Liam, Bas, Eva en uhm Amy was het toch hè? Pak jullie spullen en ga maar naar de decaan, zeggen dat jullie eruit zijn gestuurd', zegt Hendrikx.

Eva, Bas, Liam en ik staan op en lopen de klas uit.

'Waar zit die decaan?', vraag ik aan Eva.

'Ik laat het je wel zien', zegt Liam.

'Nee, rot op', zeg ik en ik rol met mijn ogen.

'Sorry jongens, meidengesprek', zegt Eva, 'kom Amy, dan gaan we alvast naar het studieplein'.

We lopen de trap op en laten twee verbaasde jongens achter.

'Wat is er nou?', vraag ik aan Eva.

'Ik, euhm', begint ze verlegen, 'denk dat ik verliefd ben'.

'Aaawh, wat schattig. Op wie?', vraag ik.

'Bas', ze bloost bij het zeggen van zijn naam.

'Jullie passen echt goed bij elkaar!', zeg ik en ik meen het echt.

'Maar hij weet het nog niet hé', zegt Eva, 'dus je houd je mond dicht'.

'Ja, tuurlijk', zeg ik, 'maar gaan we nog naar de decaan?'

'Oh ja, bijna vergeten', zegt Eva.

We moeten lachen omdat Eva het was vergeten.

We lopen de hoek om en zien Bas en Liam ook al bij het kamertje van de decaan staan.

Ik geef Eva de veelbelovende blik en meteen bloost ze.