Dominant Lover (Burning Touch Series 6) ✔

CHAPTER 11

C H A P T E R  11

KHALIE stayed 2 weeks with me in the hospital. He took care of me, and it melts my heart seeing him like this. Baka mahulog na ako ng tuluyan sa kanya.

Pero ano nga ba talaga ng relasyon naming dalawa? Sex buddy? Parausan sa isa't-isa. Hindi ko maiwasang isipin ang mga ganoon dahil hindi naman siya nangliligaw sa akin. He did not confess his feelings for me.

"Saan mo gustong kumain?" he asked. Habang ang mga mata niya ay nasa kalsada, gamit ang isang kamay na nasa manibela habang ang isa ay nasa mga hita ko. Stroking it gently and making some sensual circles on it.

"K-kahit saan..." tiningnan ko ang kamay niyang hinahaplos ng marahan ang hita ko. His calloused hands over my soft skin gives me a chills.

"Pagkatapos nating kumain, may pupuntahan tayo." napabaling ako sa kanya. Saglit niya akong tiningnan at ibinalik rin sa daan. "I'll take you at your safest place."

"Bakit?"

Hindi na niya ako sinagot. Dinala niya ako sa isang mamahaling restaurant, knowing him he likes fancy things. His a rich man, money is not his problem.

Gusto ko siyang tanungin sa sinabi niya kanina pero hindi naman niya iyon sasagutin and I'm curious about it. Hinayaan ko na lang na matapos kaming dalawa.

Tinitigan niya muna ako saglit na dahilan ng pagkailang ko. Bakit ganito? Di ba dapat nagagalit ako sa kanya? Nag-iba na lang bigla ang pakikitungo ko sa kanya ng marinig ang mga sinabi ng pinsan niya na si Giselle.

I want to ask him. I want to clarify him. I want the truth. Tangina.

"Why are you looking at me like that?" hindi ko na napigilan. Masyadong intense siya kung makatitig na para bang huhubaran ako sa kinauupuan ko.

He just continue staring at me. Binalewala ang tanong ko.

Inipit ko ang mga takas na buhok sa kaliwang bahagi ng tainga ko. My small gesture when I'm starting to feel shyness to him and i hate it.

Hindi ako ganito. Palaban at natapang ako pero bakit pagdating sa kanya nag-iibang anyo ang personalidad ko? Why? Ilang minuto niya ako tinitigan habang ang mga mata ko ay malikot na kung saan-saan ang tingin para lang makaiwas sa titig niya.

Alam kong maganda ako pero nakakailang lang.

"Shall we go?"

Doon ko na siya tinignan. Iyon lang sinabi niya sa ilang minuto niya akong tinitigan? Wow. Tumango na lang ako bilang pagsang-ayon. He reached my elbow and slowly walks to exit the restaurant.

Wala pa rin talaga akong alam kung saan niya ako dadalhin. Curiosity is killing me right now. Doon ko napagtanto na pamilyar ang daanan na tinatahak namin.

This is the way from our house...to my family... Is he giving me back to them? But why? Ang akala ko...

"Ibabalik kita sa mga magulang mo. Kinidnap kita dahil gusto lang kita makasama. Siguro ayos na ang ilang linggo na nakasama kita. Hindi ako masamang tao na iniisip mo. I'll promise, I will be back."

Siya na ang nagbukas ng pintuan ng kotse. Ilang segundo ko muna siyang tiningnan bago nagpasyang lumabas.

He's not a evil man.

"I'll be back Heaven. I will. For you."

Hindi ako nagsalita at tiningnan na lang ang palayong sasakyan niya, bago pa siya makaliko nakita kong tumingin pa siya sa rearview mirror at kumindat sa akin.

Kikiligin na sana ako pero narinig ko ang sigaw ni Mama.

"Heaven! Anak!" mabilis itong lumapit sa akin kasama si Papa para salubungin ako ng yakap.