Buyur Buradan Yak!! (Tamamlandı)

🕯️FİNAL🕯️(düzenlendi)

Asya'nın yanından ayrılıp Barkın'ın odasına giderken tek bildiğim ayak seslerimden çok kalp atışlarım duyuluyordu tenimin her bir köşesini karınca sürüsü işgal ediyordu.

Sakin ol Şura. Alt tarafı konuşacaksınız bir çözüm yolu arayacaksınız yalan söylemek pek hoş değildi ama Ayşin Hanım yeni uyanmıştı gerçekleri söylemek büyük risk taşırdı.

Barkın'la barışmış gibiydik yani.. en son.. beni onu deli cesaretiyle öpmüştüm ama sonra konuşmadığımız için ne desem nasıl davransam bilmiyordum. Sevgili bile olamadan karı koca olmuştuk o da sahteydi ne yazık ki. Ne ara Barkın'ın odasına geldiğimi anlamamıştım kafam o kadar dolu kalbim o kadar fazla ağır geliyordu ki bünyeme. Adeta dünyadan soyutlanmış gibiydim.
Barkın'ı görecek olmak karnımı kasmıştı. Derin bir nefes aldım sağ elimi kaldırıp iki kere kapıya vurdum. Barkın'ın 'gel' komutuyla birlikte içeri daldım.

"Merhaba." Çok zekice bir girişti.

"Gel." Dedi iki kolunu açıp bana büyük bir sevgi ile bakarak.. onu seviyordum. İçim sıcacık olmuştu birkaç adımda yanına varıp kollarının arasına girdim. Kalbim o kadar hızlı atıyordu ki kalbimin hızı onun kalbin hızına karışmış adeta birbirleriyle yarışıyorlardı. Saçımı öptü o ara ben de bir nefes aldım.

"Nasılsın?" dedim başımı kaldırıp kalemle çizilmiş gibi olan yüzüne bakarken. Yaşadığı durum oldukça zordu Ben ise acısını en derinimde hissediyordum.

Gülümsedi kocaman. Öyle gülünür mü insafsız, ah kalbim "iyiyim hemde çok iyiyim, birazdan daha da iyi olacağım diye umuyorum." dedi.

"Anlamadım ama herneyse şimdi ne yapacağız Barkın. Biz evli değiliz ama Nil evli. Benim kardeşimle. İşler çok karışık. Nasıl çıkacağız bu durum içerisinden. Annenin bir değil iki torunu var. Gerçekleri söylesek Allah korusun ama kalbine iner."

"Sanmam annem o kadar tepki vermeyecek emin ol. Sende gerilme daha fazla tamam mı?"

Başımı salladım ardından kocaman gülümsedim yüzümü izledi bir kaç dakika ve devam etti. "Gel benimle" dedi elini uzatıp. Gülümsedim ve tereddütsüz tuttum elini. Her şeye rağmen huzurluydum. Günlerdir aramızda olan soğuk savaş bitmişti. Bana gülümseyerek bakıyordu ya bu her şeye değerdi. Her şey yoluna girecekti emindim sonuçta biz ne zorluklar atlatıp şimdi el eleydik. Balkona çıktığımda gözlerim şaşkınlıkla açıldı bu bu.. bu da ne demek oluyordu her yerde mumlar, gül yaprakları ile kaplanmıştı ben etrafın büyüsüne kapılmışken yere diz çöken Barkın ile bakışlarım onu buldu. Gözlerim dolmuş ağlamamak için dudaklarımı ısırıyordum. Ve ona aşıktım.

"İyi misin?" dedi gülümseyerek.

"S-sen Barkın bunlar ne?" Dilim tutulmuş ne dediğimi bile tam olarak kestiremiyordum.

"Mutlusun ama değil mi?" Titrek dudaklarımla ona gülümsedim.

"Mutluyum çok çok ama bayılacak gibiyimde bilmiyorum tam." Abuk subuk konuşmama bir kahkaha patlattı.

"Sakin ol sevgilim." Sevgilim mi? İçim.. Eriyor..

"Rüya da mıyım?" diye sordum inanamazken..

"Hayır en az senin kadar gerçek. Senin güzelliğin kadar gerçek. Ve sorduğum soruya evet dersen beni dünyanın en mutlu adamı yapacaksın."

Dayanamamış iki damla firar etmişti gözlerimden. "Ağlama." diye mırıldandı huzursuzca. "Ağlamanı istemiyorum bundan sonra söz veriyorum hiç ağlamayacaksın. Bundan sonra el eleyiz kimse ayıramayacak. Kötü günler geçti sevgilim."

Kalbimin sesi dışardan duyulduğundan emindim. Başım dönüyordu. Gözlerim, akan yaşlardan dolayı bulanıklaşmıstı. Dudaklarımda ise akan yaşlara inat büyük bir gülümseme hakimdi. Ellerimi tuttu ve büyük bir öpücük kondurdu. Mümkünmüş gibi daha da gülümsemeye çalıştım.