Until When?

32

Third Person

Nakatayo parin si lisa  habang tinatanaw ang kotse ng taong mahal niya at nangwasak ng puso niyo.

Umiiyak at di kumikibo.
Ramdam niya na ang pag ka pagod.

"I Feel unwanted." Huling sabi niya bago mawalan ng malay. Ngunit isang tao ang nagbuhat dito papunta sa isang van.

Sa kabilang banda.
Hindi matigil tigil si Jennie sa paiyak

"Oo nga naman. Ano mo ba ako? Sorry ha?!Sorry kung nag alala ako. Sorry kung hindi kita matiis."

"Im so sorry for loving you."

"Im so sorry for knowing na pinaglalaruan niyo lang pala ako."

"No its okay. Its okay na pinagloloko niyo lang pala ako ng lahat. Its okay Nini.Its okay."

Mga katagang paulit ulit na umiikot sa isipan ni Jennie.

Mga katagang hindi niya maalis alis sa kaniyng isipan.

Mga luhang walang katapusan.

Ng makarating na siya sa bahay nila,
nasa sofa ang ina nito at inaabangan siya.

"Pumunta si Lisa dito kanina. Nagkita ba kayo?" Tanong ng ina nito.

Sa mga narinig ni Jennie tuluyan na itong umiyak kaya nagtaka ang kaniyang ina.

"What happened?",

"Ma I mess up.I hurt Lisa." Sabi nito.

"What have you done?"

And she told her mom everything from the plan to where she hurt lisa.

Her mom shows disappoinment.

"Lisa is a sweet girl to deserve what you do to her." Her mom mumbled.

"I know ma."

"Then why did you hurt her ?. Do you know how she gave her love to you that shes willing to gave her everything. Ay oo nga pala hindi mo pala pansin yun kasi nag focus kang saktan siya. How I wish na anak ko siya para kahit papaano may yayakap sa kaniya. Ngayon san siya kakapit?. Hindi bat mag isa lang siya? I guess ikaw ang mali this time jennie. How can you do that to her.Go to your room now."

Medyo galit na sabi nito sa umiiyak na jennie.

Linalamon na siya ng pagsisi.
Pumunta siya sa room niya at agarang tinawagan si Lisa pero hindi niya ito macontact.

_______

Busy sa pagpipirma ng papeles si Irene ng may tumawag dito.

"Hello?!"

"kailangan mo ng umuwi." Sabi ng mommy suzy nito.

"Why?"

"Its urgent. Nawawala ang kapatid mo." Napatayo siya nung marinig niya ang sinabi ng ina nito kayat nagmadali itong inayos ang papeles.

"What?!What Happened?!Papauwi na ako mom." Tarantang sabi nito.  Takot na baka may nangyaring masama sa kapatid.

I.U P.O.V

Nasa hospital pa rin kami at alalang alala na kami kay Lisa.

Its been two since hindi nila mahgilap.

Hindi na ako makakain.
Thinking that I should known better.

"Papunta na si Irene dito." Cold na sabi sa akin ni Suzy.

Nagbago na rin si Suzy this past few days. Walang oras na hindi siya matigil sa pagtawag sa nga samahan nito.

She loves her more than I do. Ako pa ng may anak.

After a while isang humahangosngos na Irene ang pumasok. Umiiyak siya at niyakap niya agad ang kaniyang mommy.

"What happened ma?!Eh kailan lang nung minessage niya ako na nadisgrasya kayo." Sabi ni Irene na umiiyak.

I smiled sadly thinking na hindi siya umuwi nung ako ang nahospital pero kung si Lisa ang usapan shes here , worriedly asking about her sister. Is this my karma for hating my bunso.

"She left and she even left her phone." Kwento sa kaniya ni Suzy.

"Hindi namin siya mahanap."  dagdag pa nito.

"What did you do to her this time ma?Ha?!Are you not done hurting her?" Kabisado nga niya ako, she nows that I am the only one whos hurting lisa.

"She promise me to stay away basta gumising lang ako." Pagtatapat ko.

"See?!See what you've done? Iniisip na niya na burden siya sa pamilya. We're blaming here since she was a little. In fact hindi naman niya kasalanan. How could you not accept her?How could you ma,!" Umiiyak na sabi ni Irene.

Tumulo ang luhang ayaw ko sanang ipakita.

Masakit. Tama siya. Kasalanan ko to.

" Alam mo ba na pupuntahan ko sana siya para kausapin but things happened." Mahinang sabi ko. Pero hindi siya nagsasalita, umiiyak lang siya at nakayakap sa mommy niya.

"Alam mo ba na hihingi sana ako ng kapatawaran dahil sa trato ko sa kaniya? Alam mo ba na sa bawat salita na binibitawan niya nung kinakausap niya ako habang tulog ay di ko kayang tanggapin? Alam mo ba kung paano ko hinigpitan ang hawak ko sa kamay niya para iparating na huwag siyang umalis sa tabi ko? Alam mo ba yung pakiramdam na wala akong magawa para pigilan siya kasi ni imulat ang mata ko di ko magawa? Alam mo ba ang nararamdaman kung pagsisi ngayon? Hindi diba. Masakit din saakin ang nangyayari ngayon. Masakit na isipin na dahil sa akin nawawala ang anak ko. Masakit para sa akin na isiping huli na ang lahat. Oo alam kung kasalanan ko. Pero kayo alam niyo ba ang nararamdaman ko nung naaksidente ako?Inaasahan ko na kompleto ang mga anak ko sa tabi ko at hinihintay ang paggising ko pero wala. Si Lisa lang ang tanging naririto, at yung ang masakit. Nawala sa akin yung taong alam kung aalagaan ako." Masakit na sumbat ko sa kaniya at siya napatawa lang ng mapait.

"Bat parang sinusumbatan mo ako ma? Hindi bat mas pinili mong pahalagahan yung walang kwenta mong ampon kesa sa amin ni Lisa. Lalo na si Lisa ma. Binubuhay niya sarili niya kahit siya naman dapat ang may hawak ngayon sa mga business na binigay mo kay kai. Alam ko rin ba ma kung paano ako umiyak na masaksihan kung pano masaktan si bunso? Alam mo rin ba ma kung paano ko yakapin si Lisa ng mahigpit para patunayan na mahal ko siya at handa akong alagaan siya. Ma ang hirap na hindi natin alam ang pinagkakaabalahan ni lisa na unti unting nagpapahina s kaniya. Masakit din sa akin ma."
Umiiyak na sabi niya habang ako wala kong masabi dahil alm kung tama siya.

Wala akong magagawa dahil alam kung ako ang punot dulo ng lahat ng to.

"Hahanapin ko siya!At hinding hindi ko siya ilalapit sayo ma tandan mo yan. Mom paki tawagan yung iba mong tauhan. I need  help."
Sabi niya bago umalis.

Tumingin sa akin si Suzy habang umi iling.

"Hindi mo na sana sinabayan." Mahinang sabi niya.

Lumapit siya sa akin at laking gulat ko nung yakapin niya ako.

"Magiging okay din lahat mahal." Malumanay na sabi niya kaya medyo gumaan ang pakiramdam ko sa sinabi niya.

Someone P.O.V

"Anak ang bagal mo kumilos. Bat di mo nalang utohin ang mama mamahan mo at kunin nalang ang pinakataas na pwesto? Mas mapapadali ang operasyon." Sabi ko sa anak ko.

"Wait lang pa. Wawasakin ko muna pamilya nila hahahahaha." malademonyong sabi nito kaya napangisi ako.

_____