Until When?

49

Lisa P.O.V

"Wala na daw bantay ang lola, lumabas si dahyun bumili ng Pagkain. Bilisan mo." Balita sa akin Ni rosé. Nasa hospital ako, patago kasi akong pumupunta dito. Ayaw kung makitang nasasaktan mga kapatid ko.

Nasa room na ako ni Lola. Ang himbing ng tulog niya.

I caress her face.

"Lola?Gising kana. Malapit na tayo sa paglilinis ng pangalan ni Papa. Miss ka na namin." I hold her hand while Im crying.

Ang sakit lang makita siyang ganito.

"Lola gising kana. Sinong matitira sa mga kapatid ko? Lola wala akong kasiguraduhan sa mga mangyayari. Malaki ang binangga natin lola.Kailangan ko ding lumayo." Iyak na sabi ko.

"So iiwan mo kami?" Sabi ng kung sino sa likod ko. Pagharap ko nagulat ako kasi si dahyun pala.

"Aalis na-"

"Answer my question ate. So you're going to leave us?" umiiyak na sabi nito.

"Dahyun I-"

"Ate parang ang dali naman ata sayo. Oo pasensya na at sinisi kita. Oo kasalanan ko ang ipagtabuyan ka. Pero bat ka hahantung sa ganun? So iiwan mo kami?" Lumuluha na sabi nito.

"Hindi ganon yun."

"Ganon yun ate. You will leave us soon. " Sigaw nito sa akin.

"Hindi ganon kadali ang lahat." Hindi ko na napigilan ang sarili ko. Nasigawan ko na ng tuluyan ang kapatid.

She just look at me with sadness in her eyes.

"Oo nga naman. Ampon lang pala kami. Bat ka naman mag aabala sa amin." Mapait na sabi niya.

I sigh.

"Its not about that dahyun. Kapatid ko kayo. Pero wala akong kasiguraduhan sa lahat pasensya na at nasigawan kita.", Malumanay na sabi ko. Nilapitan ko siya at niyakap.

Umiyak lang siya ng umiyak.

"Im so sorry for blaming you ate." Malungkot na bulong nito sa akin.

"Its okay. I deserve that.

"No you didn't."

"Pls stay with us." Nagsusumamong sabi nito. Hindi ko siya sinagot at mas niyakap ko lang siya.

"Darating ang oras na kailangan may mawala at ang magagawa nalang natin at tanggapin yun." Mahinang sabi ko.

"Ano bang sinsabi mo ate. " Sabi nito pagkakalas niya sa yakap ko.

"Pagkagising ni Lola yakapin niyo siya ng mahigpit. Aalis na ako. Graduation na namin bukas. Ikaw bilang pangalawa ingatan mo sina chaeyeon at wonyoung. Ikaw, lagi kang mag iingat alagaan mo sarili mo. Mag aral ka ng mabuti. Mahal na mahal ko kayo tandaan niyo yan. Pasensya sa pagkukulang."

"Ate wag namang ganito." Iyak na sabi niya at niyakap ako.

Kumalas ako at hinalikan siya sa noo.

Tumingin din ako kay lola at hinalikan din ito sa noo.

I look at dahyun one last time before walking out.

Alam kung susundan niya ako kaya tumakbo na ako at nagtago.

I am not weak. But I know that Nukdo will attack me soon.

Umalis na ako sa hospital. Kasama ang mga luhang kanina pa tumutulo.

Nukdo p.O.V

"Sir kumikilos na po si Lisa." Balita sa aking ng aking tauhan.

"Ihanda niyo ang abugado ko. Sa araw ng paghaharap namin maghanda kayo sapagkat aalisin natin ang batang yan sa mundong ito." Nakangising sabi ko.

Jennie P.O.V

Pumunta ako sa mansyon nila Lisa pero wala siya don.

Im going to win her back.

Kung saan saan ko na siya hinanap.

I even ask about her sisters pero di daw nila alam.

Umuwi ako ng bagsak balikat.

Disappointments, Regret, pain, and sadness.

Oo alam kung kasalanan ko.

Pero sana kahit kunting pagkakataon lang na patunayan ko sarili ko. Kunti lang.

I.U P.O.V

Pinabantayan ko si nukdo.

Napag isip isip kung baka tama ang anak ko.

And kinuha ko rin si Kai para man manan ito.

At kumuha rin ako ng buhok nila to have a dna and yes 99.999999999% Positive ang resulta.

Tama nga si Lisa.

I did an investigation kasi involve din to sa akin.

Kailangan kung kausapin ang anak ko.

And buti nalang at nacorner ko si Rosé patungkol sa bagong kinaruruunan nito.

Pagkadating ko sa address namangha ako sa kapaligiran.

Tahimik puro puno at mahangin.

May naka bantay sa akin na tauhan ko.

I knock on her door.

I press the doorbell.

And then someone open it.

Isang babaeng mapayat, matangkad, at maputi.

My child lisa.

"Anak." Tawag ko dito at niyakap siya ng mahigpit.

"Ma?!"

"Im sorry anak. Kung di ako naniwala. But trust me babawi ako." Umiiyak na sabi ko sa kaniya.

"Ma I-"

"Just let me help you. Im sorry for not believing you."

"Its okay ma."

Bat ang bait niya? Andali niyang magpatawad. Hindi ko siya inalagaan bilang isang anak pero lumaki siyang napakabuti.

I cried and Cried in her arms.

"Ill help you in your plan."

Jennie p.o.v

Graduation day

Tuluyan ko na ngang di nakita si Lisa.

Di ako huminto sa paghahanap.

I hope na nandito siya ngayon.

Nagsimula na ang ceremonial pero hindi ko pa rin siya mahagip.

I told everything kay mom and shes also helping me to find her. Ehh boto siya sa kaniya.

Time flies and hindi ko pa rin siya makita.

"And now lets hear the speech of ms. Lalisa Manoban." Sabi ng emcee. Nagsipalakpakan ang mga tao habang ako hinahanap siya.

The big screen opened while Lisa's face our showing.

",Hello good evening each and everyone. Im sorry for my speech. I cant attend due to my other businesses."

Hindi ko na narinig ang mga sinabi niya.

Naiyak na ako ng tuluyan.

Hanggang kailan ako maghahanap sa wala?

Hanggang kailan ako aasa na babalik pa siya sa akin?

Hanggang kailan ko dadanasin ang hagupit ng aking kasalanan?

Hanggang kailan ko titiisin ang sakit?

Natapos ang araw na siya lang ang iniisip ko.

Susuko na ba ako?

Hindi pwede.

______