Uğultulu Mezar

GECE

Küçük bir kızdım ben.

7 yaşım, senden bahsediyorum.

Saat 10 civarı.

Her Gece yaptığım gibi iyi geceler diledim anne babama.

Odama girip, gece lambamı yaktıktan sonra, kapımı araladım.

Gece annemle babama bi şey olursa seslerini duyayım diye kapatmadım.

Sonra yorganımı açtım, köpekli panduflarımı çıkartıp yatağımın ayak ucuma koydum.

Gözlerimi kapattım.

O sırada gözlerimin önünden bi şeyler geçti.

Yanağımda, bi ıslaklık hisssettim.

Gözlerimi açtım.

Oysa ben ağlamıyordum ki.

Elimin tersiyle gözyaşımı sildikten sonra, tekrar yumdum gözlerimi.

Az önce gözlerimin önünden geçen şey, tekrar etti.

Gözlerimi bi daha yummadım.

Sabaha dek bekleyecektim, öylece…

Artık biraz daha büyümüştüm.

10 yaşım, senden bahsediyorum.

Saat 11 civarı.

Her Gece yaptığım gibi kitabımı elime alıp odama girdim.

Kapımı sıkıca kapatıp, sarı gece lambamı pirize taktım.

Sonra yorganımı açtım, elimdeki kitabı yastığımın yanına bırakıp, yatağa oturdum.

Uzun olan saçlarımı açıp tokamı yastığımın altına koydum.

Sonra da yatağın içine girip, kitapta kaldığım sayfayı taradım.

Sayfayı bulunca kaldığım yerden okumaya başaldım.

Kitap bitesiye dek.

Gözlerimi yummadım.

Sabaha dek okuyacaktım, öylece…

Artık gençtim. Ya da öyle sayılırdım.

16 yaşım, senden bahsediyorum.

Saat 12 civarı.

Her Gece yaptığım gibi mp4'ümü alıp odama girdim.

Kapımı sıkıca kapattıktan sonra, kilitledim.

Sonra mavi gece lambalı pirize taktım.

Yorganımı açtım, kulaklıkları karışan kulaklığımla uğraştım biraz.

Upuzun olan saçlarımı açıp, tokamı yorganımın altına koyudum.

Sonra da yatağın altına girip, örtündüm.

Rastgele bi şarkıya bastıktan sonra, dinlemeye başladım.

Sabaha dek.

Gözlerimi yummadım, yumamadım.

Sabaha dek dinleyecektim, öylece.

Artık yetişkindim.

20 yaşım senden bahsediyorum.

Saat 3 civarı.

Her Gece yaptığım bi şey yok artık.

Ve kapımıda kapatmıyorum, sonuna dek açıyorum.

Neden mi?

Bi şey hisseder veya duyarsam, kaçabileyim diye.

Kafam susmuyor artık.

Kış. Fakat bi yorganım yok bu kış.

Donan ruhumu fırına atsakta ısıtamayız.

O yüzden ihtiyacım yok.

Artık geceleri, gece lambamı da takmıyorum.

Karanlığa alıştım.

Ruhumda, bedenimde…

Ufaklıktan beri uzattığım saçlarım da yok artık.

Kestim

Ve her gece acı çeken ben, artık hissetmiyorum.

Fark ettimde ben gece olmuşum.

Kızın büyüdü baba ve canavarlarda onunla birlikte büyüdü.

Son olarak, 5 yıl sonraki ben'e mektup;

Eğer hayattaysan:

Umarım ertesi güne uyuyup uyanma sebebin sevdiğin adamdır.

Ve eğer öldüysen;

Umarım hala sevdiğinden çiçekler alıyorsundur…

30 mart pazartesi 2020