Τα χέρια του χάρη ήταν τυλιγμένα γύρω της .
Το πάθος τους έκαιγε, προσπαθούσε να συγκρατήσει τον εαυτό του.
Ήθελε να είναι τόσο σίγουρη για αυτό που θα το ζητούσε μόνη της.
Δεν ήθελε να κάνει πάλι κάποιο λάθος γιατί ήξερε πως θα έχανε και την τελευταία του ευκαιρία.
Με βαριά καρδιά απομακρύνθηκε λίγο για να της δώσει χώρο.
"Χάρη τι κάνουμε;''
Την έπιασε από το χέρι και την οδήγησε στον καναπέ,έκατσε δίπλα της και την πήρε στην αγκαλιά του.
"Θα κάνουμε ότι μου πεις εσύ"
"Χάρη εγώ...."
"Σσσσ...ένα πες μου.
Με θες...;"
Κοκκινησε η Κλειώ κι έσκυψε το κεφάλι.
"Με θες."
"Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα"
"Είναι όσο απλά θέλουμε εμείς να είναι"
"Δεν ξέρω αν μπορώ να ξεχάσω"
"Σχετικά με αυτό ...θα πρέπει να κάνουμε μια πολύ μεγάλη κουβέντα, αλλά δεν είναι της ώρας .Μου έχεις λείψει αφάνταστα μωρό μου"
Έσκυψε να την φιλήσει, αλλά αυτή τη φορά τραβήχτηκε.
"Είστε ακόμα μαζί;"
Ο Χάρης κομπιασε, δεν ήταν η ώρα να της εξηγήσει,αλλά μπορούσε να ξεκινήσει με μια αλήθεια τη φορά .
"Όχι"
"Κάτι είναι κι αυτό..."
"Τώρα μπορώ να χαρώ λίγο το κορίτσι μου, που με έχει πεθάνει τόσο καιρό;"
Του χαμογέλασε κι έκανε αυτή την επόμενη κίνηση
Ανέβηκε πάνω του κι άρχισε να μοιράζει φιλιά.
Τράβηξε την μπλούζα του να βγει και για λίγο χαζέψε το κορμί του
Όχι τους κοιλιακούς, ούτε τα μπράτσα
Απλά το κορμί του ανθρώπου που αγαπούσε, που δεν ξεπέρασε ποτέ.
Ύστερα χώθηκε στην αγκαλιά του για να νιώσει γαλήνη.
Τον εξερευνούσε σαν να ήταν η πρώτη φορά, δεν βιαζόταν κι ο Χάρης αν και ήταν ήδη ζόρισμενος από την τόσο κοντινή επαφή,την άφηνε να πάρει το χρόνο της.
Απολαμβανε κάθε άγγιγμα της.
Τη στιγμή διέκοψε το κινητό της που χτύπησε.
Αναγκάστηκε να δει ποιος είναι γιατί αλλιώς δεν θα σταματούσε.
Φυσικά και ήταν ο Μάνος
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
High Standards
Randomπως θα αντιδρούσες αν ο πρώτος σου έρωτας, γυρνούσε από το εξωτερικό και γινόταν και προϊστάμενος σου;;; Εντάξει ξέρετε τι παθαίνω με τις περιλήψεις....διαβάστε με δική σας ευθύνη! Και ξέρετε... περιεχόμενο με καποιες πιο πικάντικες στιγμές.
