* Gülümse (gxg) *

Bölüm 32

Alya'nın hastaneden taburcu olması ve herkesin İstanbul'a dönmesinden
(Bu herkesin içine Hilal dahil değil ama Alya'nın iyileştiği ve her şeyin düzene girdiği anda geleceği yönünde bir anlaşma yapıldı) itibaren devam ediyoruz.

Alya'dan

Ameliyatın üzerinden on beş günü aşkın bir süre geçmesine rağmen halâ biraz biraz ağrılarım oluyor ve hareketlerim kısıtlanıyordu. Doktorun dediklerine göre bu çok normalmiş ama bana göre normal değiil. Bilirsiniz ben enerjik bir insanım. Koşmayı, atlamayı, zıplamayı severim. Sevgilimle bile bir su birikintisine atlamam sonucunda tanıştık. Şimdi ise bana deniyor ki yat, dinlen ve fazla hareket etme. Ay bu da yetmiyormuş gibi az önce ev hapsimin olduğunu öğrendim. Ev hapsi nedir ya? Dur bir sorayım.

- "Anne ne demek ev hapsin var?"

- "Nasıl ne demek var? Bir de soruyor musun?"

- "Evet. Yahu olanla ölmüşe çare yoktur anacım, sal beni."

- "Yok efendim. Onu bana daha önceden söylemediğinizde düşünecektiniz. Ne kadar korktum haberin var mı? Hem dinlenmen gerekiyor, ben iyilik yapıyorum sana."

- "Oy oyy sen korktun muu?" Dedim yanaklarını sıkarken.

- "Ayy sırnaşma hemen be."

- "Üf ne biçim annesin sen? Seviyoruz işte niye şikayet ediyorsun?"

- "Alya'cım anneliğimi mi sorguluyorsun yoksa ben mi yanlış duyuyorum?"

- "Sorgu? Ha? Yok canıımm. Yanlış duymuşsundur. Haşa Açelya Sultan, olur mu öyle şey? Olmaz. Başımın tacısınız."

- "Hah şöylee. Neyse hadi git film seç sen, ben mısır patlatıp geliyorum."

Kahkaha eşliğinde salona ilerledim ve televizyonu açtım. İnternete bağlanıp herhangi bir film sitesinden film aramaya başladım. Aksiyon ayağına gerilim filmi mi açsam acaba? Annemi korkutmayı özledim ya.. Ama ben şimdi kesin dayak yerim zaten yeterince korktu kadın. Doğru doğru aynen normal bir şey açayım. Bu ne ya kendi kendime bir şey diyip kendi kendime onay veriyorum. İyice delirdim he, neyse film bakmaya devam edeyim. Ya da etmeyeyim, Deniz'im mesaj atmış ona bir bakayım. Aynen.

Gönderdiği mesaj yüzümü gülümsetti. Yanımda olmasa bile varlığını tam anlamıyla hissettiriyordu.

"Alyaaa."

Efendim iç ses?

"Kızı eve çağırsana."

Doğru mu duydum ben?

"Aynen, hadi eve at kızı."

Tövbe tövbee.. İç sesim de delirdi.

"Ne delirmesi ya? Ben seni düşünüyorum. Madem özledin git çağır işte. Hem evden çıkamıyor oluşun onun sizin evinize gelemeyeceğinin göstergesi olmaz. Sen ne anladın kii?"

Ya tabi orası öyle, anneme sorarım. Ayrıca eve at dedin Allah aşkına ne anlayabilirim?  Neyse tamam fikir için tşk.

"Öd cnm"

Mesaj kısmına girip Deniz'in bize gelip gelemeyeceğini sordum. Ona göre anneme baskı yapacaktım. Birkaç dakika sonra gelebileceği yönünde mesaj attı ve hemen annemin yanına koştum.

- "Benim mükemmel annem.. Annelerin birtanesii.."

- "Ne isteyeceksin yine?"

- "Ya içim sevgi dolmuşsa ve sana yansıtıyorsam. Nereden biliyorsun ki?"