Μέσα από τις λέξεις

Επιτέλους ευτυχισμένη

«Άσε με ήσυχη! Δεν θέλω να σε ξαναδώ», ούρλιαξε προσγειώνοντας δυνατά την γροθιά της στο ξύλινο τραπέζι της κουζίνας, καθώς δάκρυα έρρεαν από τα μελί της μάτια.

«Ρενέ, άσε με να σου εξηγήσω», ικέτευσε εκείνος ακουμπώντας το χέρι του στο δικό της. Η κοπέλα τράβηξε βιαστικά στο χέρι της μακριά από το δικό του μουρμουρίζοντας μερικές ακατανόητες λέξεις.

«Δεν θέλω να σε ξαναδώ μπροστά μου, κατάλαβες;», φώναξε ξανά ξεσπώντας σε έντονους λυγμούς. Η ανάσα της είχε σχεδόν κοπεί, ενώ διάφανα ρυάκια δακρύων κυλούσαν από τα ροδαλά της μάγουλα και κατέληγαν στο παγωμένο πάτωμα.

«Μα αγάπη μου, δεν έφταιγα εγώ, εκείνη-», πάσχιζε μάταια εκείνος να βρει μερικές πειστικές δικαιολογίες για να γλιτώσει πάσα ευθύνη. Την πλησίασε και έπιασε σφιχτά το χέρι της στην ανέλπιστη προσπάθειά του να της αλλάξει γνώμη.

«Όλα ήταν ένα ψέμα, τα ταξίδια για δουλειά, οι κάρτες από μεγαλουπόλεις, τα φιλιά, τα "σ'αγαπώ", όλα ήταν ψεύτικα!», ούρλιαξε η αδύνατη κοπέλα τραβώντας το χέρι της για να αποφύγει την λαβή του. «Δεν θέλω να σε ξαναδώ ποτέ. Ποτέ, κατάλαβες;», γύρισε προς την μεριά του και κάρφωσε τα εκφραστικά της μάτια στα δικά του. «Φύγε, σε παρακαλώ»

Εκείνος παρατώντας κάθε προσπάθεια μετάπισής της άφησε ελεύθερο το λεπτό της χέρι και γυρίζοντας την πλάτη του προς εκείνη περπάτησε μερικά μέτρα προς την πόρτα. «Θα μου λείψεις Ρενέ», ανέφερε ήρεμα. «Σ'αγαπώ»

«Ακόμη κι αυτή η υπέροχη φράση ακούγεται απαίσια όταν την λες εσύ!», ούρλιαξε ξανά εκείνη αφήνοντας το σώμα της να γλίστρησει προς τα κάτω με κόντρα στον τοίχο. Μάζεψε τα πόδια της κοντά στο σώμα της και του έριξε μια τελευταία ματιά καθώς έφευγε. Ένα ακόμη ουρλιαχτό ξέφυγε από την πονεμένη της ψυχή και βάλθηκε να κλαίει για ώρες εξαιτίας του.

...

«Ρενέ, Ρενέ! Αγάπη μου, είσαι καλά;», η στοργική φωνή του Αντώνη ήχησε στ'αυτιά της κι ένιωσε το απαλό του χέρι να χαϊδεύει το πρόσωπό της. Άνοιξε βιαστικά τα μάτια της και ανασηκώθηκε από το κρεβάτι της.

«Ήταν πάλι αυτό το όνειρο;», απόρησε γλυκά ο Αντώνης αφήνοντας ένα γλυκό, καθησυχαστικό φιλί στα χείλη της κι εκείνη έγνεψε θετικά. Τον τελευταίο καιρό εκείνος ο εφιάλτης που είχε βιώσει στην πραγματική ζωή επέστρεφε συχνά στα όνειρά της.

«Έλα ηρέμησε, είμαστε μαζί τώρα, εγώ, εσύ και ο μικρούλης μας», πρόσθεσε ο σύζυγός της δείχνοντας τον νεαρό γιο τους που κοιμόταν ήρεμα στην γαλάζια κούνια του. Η Ρενέ πάσχιζε να επαναφέρει την ανάσα της στους κανονικούς της ρυθμούς.