(Deanna's pov)
Deanna: hi, mga kapwa ko mag aaral. This is your summa cum laude, giving you an inspirational speech.
Ito na! Andito na tayo...gragraduate na tayo. Makakapag trabaho, at maabot na natin ang pangarap nating lahat.
Pero, ating alalahanin, na pag naabot na natin ang ating mga pangarap, wag na wag nating kakalimutan ang mga sumuporta sa atin, ang mga naniwala sa atin, at ang mga naging rason kung bakit natin naabut yung pangarap na gusto natin.
Wag nating kalimutan ang pamilya nating sumuporta sa atin simula pa nung una, ang mga kaibigan nating nandiyan para paniwalaan tayong maaabut natin ang mga pangarap na ating ginawa, at syempre, ang diyos na naging rason kung bakit tayo nabuhay, at nangarap ng buong tapang.
Atin ding pasalamatan ang ating mga guro, na nag turo sa atin kung paano maging mabuting estudyante, at kung paano maging responsable.
Salamat god! Nandito na tayo! Wala ng susuko!
Announcer: our summa cum laude! Deanna Wong!
Nag sipalakpakan naman ang lahat ng tao. Bumaba na ako ng stage, at tumungo kila tatay.
Deanna: tay! Nay!
Dean: galing talaga ng anak ko! Congratulations ulit anak!
Judin: oo nga eh. Congratulations din ulit nak!
Deanna: thank yoh po nay, thank you po tay.
Sabay ngiti ko sa mga ito. Niyakap naman nila ako. May narinig naman akong tumawag sa akin. Nilingon ko ito, at nakita ko si tots.
Tots: tol!
Deanna: tol!
Nag bro hug kami, at kumalas agad sa yakap.
Tots: congratz tol!
Deanna: sa'yo din tol! Congratz!
Dean: tots!
Tots: po, tito?
Dean: congratulations!
Tots: thank you po tito!
Dean: sumabay ka na sa amin! Kain tayo sa bahay.
Tots: salamat na lang po tito, pero kakain po kasi kami nila tatay sa labas eh.
Dean: ah, ganon ba? Osige, ikamusta mo na lang ako kay tatay mo.
Tots: opo tito! Sige po, alis na ako. Baka hinahanap na po ako eh.
Kami: sige, ingat!
Umalis na si tots. Umuuwi na din ang iba pang mga estudyante. Kami din nila nanay, ay pauwi na. Mag luluto na lang si nanay ng handa ko. Nakahanda naman na daw yung ingredients eh.
Sumakay na kami sa kolong-kolong ni tatay. Nag drive na pauwi si tatay.
Mga ilang minuto din ang biyahe pauwi.
(Jema's pov)
Mafe: congratulations ate!
Sabay abot ni mafe sa akin ng isang paper bag.
Jema: thanks mafe.
Jesse: congratulations jessica, anak.
Jema: thank you dad.
Fe: congratulations din anak.
Jema: thank you din po mom.
Jesse: so...let's eat at your favorite resto?
Jema: why not?
Mafe and i chuckled. Food is life.
(Fastforward)
(Restaurant)
We're here na sa resto. My dad reserve a seat for 4. When we got our seats. We talk about my plans, because i will work na nga.
Jesse: so, mga anak...alam niyo namang next week na ang biyahe niyo papuntang ilocos, diba?
Mafe: opo dad.
I almost spit the water inside my mouth. Wait...what?! Next week na yon?!
Jema: next week na yon?!
Jesse: i told you na after your graduation, diba? I just give you some few days to rest, and prepare your stuff.
Jema: don't forget about the deal...
Jesse: yeah, yeah, yeah.
After the talk about the ilocos trip, our food arrive.
I keep on thinking about, what will happen? If the kid still remember me. Baka patayin pa ako ng mga magulang non! Potek, wag naman po!
The phobia...i think, it will attack me any minute.
Mafe: ate! Kain na! Sige ka, uubusan kita ng hipon!
Jema: aba! Ako grumaduate, diba?
Mafe: graduate ka lang, baboy ako!
Natawa naman kami. Kapatid ko talagang ito. She really makes me happy, that's why i love her.
Hays. Sana pag pumunta akong ilocos, kung sakaling makita ko siya, sana di niya na ako maalala...
———————————————————————————
Kamusta? Haha! Keep safe guys! Grabe! Dami na po natin readers! Thank you po talaga ng madami! I love you all!
Stay safe and stay home!
VOCÊ ESTÁ LENDO
Spend 10,000 Hours With You (The Dragon Fruit Farm Love Story)
FanficAng istorya nina deanna wong at jema galanza kung saan inyong matutunghayan ang kakaibang istorya ng dalawa. Si deanna wong ay isang normal na tao lamang, may normal na buhay at sapat lamang ang kinikita habang si jema galanza ay anak ni jesse galan...
