"Bileğinde ki bilekliği isterim."
"Bu bileklik senden değerlidir!"
{Not: Bu hikâye 'bamsı beyrek' isimli filmden uyarlanmıştır.}
{Başlangıç:010120}
{Bitiş:190620}
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Onu hak ettiğini göreceğim ki onu sana vereceğim."
<•>
Jungkook son kez ellerindeki dikenli bağları çözmeye çalışmış lakin yine başarısız olmuştu. Büyük bir sinirle nefes verirken tavandaki küçük pencereden kendini belli eden yağmur bulutlarına dikti. Yıllar olmuştu jungkook buraya getirileli ve burada esir tutulalı.
Jungkook obadaki herkesin uzunca süre kendisini aradıklarını biliyordu. Bu büyük ve kasvetli yerde her gün kendi askerlerinin ve Kim yoongi'nin sesini duyuyordu.
Ta ki geçtiğimiz yılın Ağustos ayına kadar. O zamandan beri kimseden ses seda yoktu. Jungkook farkındaydı her şeyin.
Obadakilerin kendisinin öldüğünü düşündüğü için aramayı durduklarını, anne ve babasının helak olduğunu biliyordu. Herkesin, her şeyin dedikodusunu duymuştu belki ama bir kez olsun jennie'den bahsedilmemişti. Jungkook her geçen gün jennie'nin sesini unutuyordu ve bu ona daha da ağır geliyordu.
"Saçmalama oğlum," dedi jungkook kendi kendine. "Sanki şimdi dönsen obaya jennie seni tanıyacak! Şu kılığına,kıyafetine, haline de bak hele! Köleden farkın yok."
Bir bakıma haklıydı. Sakalları,saçları uzamış ve uzun zamandır yıkanmadan üstünde duran elbiseleri bulunduğu ortamdan dolayı pislenmişti.
Burada kaldığı süre boyunca ona bir örtüyü bile çok gören askerler kışları umursamadan bu incecik kıyafetlerle onu soğukta bırakmışlardı ve bunu üzerine jungkook çoğu kez hasta olmuştu. Midesini üşütmüş ve midesi bulanmıştı ancak kusacak bir yeşillik alan olmadığı için bulunduğu zindana çoğu kez kusmuştu.
Burnu sürekli aktığından mütevellit bez istemişti lakin onu dinleyen olmamıştı. Bunun sonucunda jungkook dayanamamış ve çoğu zaman üstündeki elbisesinden kopardığı parçaları bez olarak kullanıp burnunu silmişti.
Tuvaleti geldiği zaman dışarı çıkarılıyor ve yeşillik alana yaptırıldıktan sonra zindana geri tıkılıyordu. Aslında jungkook kaçabilirdi ama bunu hemen yapması fazla dikkat çekici olacağından tüm bu pis işkencelere dayanmak zorunda kalmıştı. Burada geçirdiği uzun yıllar sonucunda sadece tuvalet için dışarı çıksa bile gittikleri yerleri unutmuyor ve her seferinde nerede olduğunu çözmeye çalışıyordu.
Başarılı oluyordu da. Kartal görüşlüydü jungkook. Bir gördüğünü bir daha unutmazdı. E bir de süper zekâsı vardı tabii, işe yaraması gereken anlarda uykuya dalan....
<•>
Jungkook kilit sesi duyması ile kafasını kaldırmış ve gelene bakmıştı.
