Troubles in paradise

5. Με κυνηγά σαν αμαρτία

Την ίδια μέρα περασα από το σπίτι μου για να πάρω τα απαραίτητα. Υποσχέθηκα, πως δεν θα γυρνουσα πίσω, μόνο αν περνουσα περισσότερο χρόνο με την οικογένεια μου.

Έβαλα μερικά ρουχα στην τσάντα μου και κλείδωσα την πόρτα του διαμερίσματος.

Προχώρησα βιάστηκα προς το αυτοκίνητο μου και με χέρια τρεμαμενα επιασα το κλειδί.

Είχα εντοποιήσει τον Πέτρο, ο οποίος με αναγνώρισε και κατευθυνόταν τρέχοντας κατά πανω μου.

-"Άρτεμης σε παρακαλώ, ασε με--" τον διέκοψα κοιτώντας τον αυστηρά

Ο τύπος ήταν αξιολύπητος.

Έκλεισα την πορτα, έβαλα το κλειδί και περίμενα να κάνει κάποια κίνηση ή να σταματήσει.

Χτυπησε το τζάμι και πρόσταξε να του ανοίξω.

Ξεφυσιξα και αφου τον κοίταξα έξαλλη, έβαλα μπροστά το αυτοκίνητο, με εκείνον να τρέχει ξωπίσω μου.

Τον πετυχαινα αρκετές φορές και πάντα τρέχα να ξεφύγω, με εκείνον να προσπαθει να με προλαβει.

Έφτασα στο σπίτι των γονιών μου, ξεκλείδωσα και το μάτι μου επεσε πανω στην Δήμητρα που έπινε το καφεδάκι της με την μητέρα μου, σαν να ήταν δυο παλιες, καλές φίλες.

Την κοίταξα απορημένη και τις πλησίασα.

-"Άρτεμης, η φίλη σου η Δήμητρα είναι εδώ" είπε η μητέρα μου

-"Ναι μαμά, το βλέπω. Έγινε κάτι;" ρώτησα την Δήμητρα

-"Πρέπει να παμε για ψώνια. Άμεσα. Πρέπει να είσαι στην εντέλεια αυριο" με έσυρε προς την πορτα και αφου χαιρέτησε την μητέρα μου, μπήκαμε στο αυτοκίνητο της

Καθησα στη θέση του συνοδηγού και την κοίταξα

-"Και γιατί να παμε στα μαγαζιά; Τα ρουχα μου είναι μια χαρά, αν θες να ξέρεις. "

Με κοίταξε με κενό βλέμμα και αναστέναξε.

-"Τα ρουχα σου είναι προϊστορικής εποχής. " είπε και έβαλε μπροστά το αμάξι

Δεν γίνεται...ειχαν συνεργαστεί μεταξυ τους

Μετά από 1 ώρα φτάσαμε έξω από το mall

Και εκεί κατάπια με δυσκολία

Κοίταξα την Δήμητρα και αναστέναξα

Με πηρε απο το χέρι και αρχίσαμε να μπαινοβγαίνουμε από τα μαγαζιά.

Δεν με άφηνε να διαλέξω ρουχα, με άφηνε, μονάχα να βλέπω και πάντα μου έλεγε "Βλέπε να μαθαίνεις"

Είχα γίνει το ιδιωτικό της καλάθι για τα ρουχα.

Όταν επιτέλους τελείωνε το ψάξιμο, με εσπρωχνε στα δοκιμαστηρια, λέγοντας μου να κάνω γρήγορα.

Η υπομονή της ήταν...βασικα δεν υπήρχε υπομονη

Γκρίνιαζε και δεν με άφηνε σε ησυχία αλλά αυτή είναι η Δήμητρα.

-"Κάνε ποζα." με διέταξε και πήρα την ποζα της barbie, μόνο εκείνην ήξερα

-"Πρέπει άμεσα να σε κάνω γυναίκα. Θα σου μάθω τα μυστικά της θυληκότητας, της...της μόδας " μου είπε ενθουσιασμένα αν και εγώ, τολμώ να πω, πως μονο ενθουσιασμενη δεν ημουν.

Πήγα να διαμαρτυρηθώ, μα μου πεταξε ενα φόρεμα στα μουτρα

-"Ντυσου" μου είπε και κατσουφιασε

Μετά από πολυ ώρα κούρασης, με εμένα να σερνω τα ποδια μου και την Δήμητρα να με παρακαλα να μπουμε στο "τελευταίο" μαγαζι, αποφασίσαμε να κάτσουμε σε μια καφετέρια.

-"Οχι αλλά μαγαζιά" διέκοψα αυτό που πήγε να πει, πινοντας από τον καφέ μου

-"Μα δεν μπήκαμε σε αρκετά" παραπονεθηκε

Λες και τα 25 μαγαζιά ήταν λίγα.

Κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά και κοίταξα τον χώρο.

Περάσαμε την μέρα μας να συζητάμε διαφορά, να με ενημερώνει για την εταιρεία και τον αυστηρό αδερφό της

-"Μα καλά...ο πατέρας σου δεν ασχολείται με την εταιρεία;"

-"Την άφησε στα δικά μας χέρια. Ο αδερφός μου είναι διευθυντής και εγώ...δευτερη διευθύντρια;" είπε και γέλασε

-"Όποτε η απόφαση θα περάσει και από τους δυό σας"

-"Ναι αλλά αν δεν του αρεσεις ή δεν είσαι ικανή,τοτε περνεις ποδι. Έτσι μου λέει πάντα."κατσουφιάζει και κοίτα τον άντρα στο ταμείο πονηρα

Γέλασα και της έκλεισα το μάτι

-"Είναι τόσο ωραίος" είπε ανακατευοντας με το καλαμάκι το cappuccino

-"Γι'αυτό ήρθαμε εδώ;"

-"Αχ ναι. Τον γνώρισα πριν λίγους μήνες. Έριξε τον καφέ και το γλυκό πάνω μου. Αχ τι άντρας"

Προσπάθησα να μην γελάσω και τους κοίταξα

-"Και τι έγινε μετά;"

Ρουφηξε από το καλαμάκι και με κοίταξε

-"Μου ζήτησε συγγνώμη, το αφεντικό του θυμωσε, τον έβαλε να δουλευει παραπανω και δεν τον ξανά είδα εδώ περα,μέχρι σήμερα. "

Τουλάχιστον μπορεί να συνεχίσει την ζωή της με κάποιον.

Ενώ εμένα...με κυνηγά ο Πέτρος σαν αμαρτία

Τι αμαρτίες πληρώνω;

----------------------

Εκείνη την κυνηγά ο Πέτρος..εμενα οι πανελλήνιες😑

Τα λέμε συντομα❤