Δεν είμαι παράξενη....απλά ξεχωριστή.

16ο κεφάλαιο

Alex's POV

Άλλη μια μέρα ξημερώνει και με βρίσκει ξαπλωμένο στο κρεβάτι του ξενοδοχείου. Εμένα και τις σκέψεις μου.
Για κάποιο λόγο στο μυαλό μου περιτριγυρίζει η Νεφέλη. Από την ώρα που έφυγα από Ελλάδα δεν μπορώ να σταματήσω να την σκέφτομαι.
Σηκώνομαι από το κρεβάτι. Ντύνομαι με casual ρούχα και βγαίνω από το δωμάτιο. Κατεβαίνω κάτω και βγαίνω από το ξενοδοχείο.
Αποφασίζω να κάνω μια βόλτα στην πόλη και να ψάξω να βρω δώρο για την Νεφέλη. Άλλωστε αύριο είναι τα γέννεθλια της.
Χαζεύω διάφορα μαγαζιά καθώς περπατάω στον πεζόδρομο μα τίποτα μέχρι στιγμής δεν μου έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον.
Καθώς προχωράω το μάτι μου πέφτει σε ένα κόσμημα σε μια βιτρίνα. Είναι αρκετά όμορφο όποτε πλησιάζω πιο κοντά για το δω καλύτερα. Μοιάζει πολύ ιδιαίτερο.

Μπαίνω μέσα στο κατάστημα.
Αφού μιλήσω με την πωλήτρια αποφασίζω να το αγοράσω.
"Μακάρι να της αρέσει" λέω από μέσα μου καθώς η πωλήτρια το τυλίγει σε μια όμορφη συσκευασία.
Βγαίνω από το κατάστημα γεμάτος χαρά.

Αποφασίζω να γυρίσω βιαστικά πίσω στο ξενοδοχείο και να πακετάρω τα πράγματα μου. Θέλω να περάσω τα γέννεθλια της μαζί της. Ειναι κρίμα να είναι μόνη μέρα που είναι.
Μπαίνω σε ένα ταξί για πιο γρήγορα και φτάνω στο ξενοδοχείο. Ανεβαίνω γρήγορα στο δωμάτιο και μαζεύω όλα μου τα πράγματα.
Κατεβαίνω κάτω, δίνω το κλειδί του δωματίου στην ρεσεψιόν και βάζω όλα μου τα πράγματα στο πορτ-μπαγκάζ του ταξί με την βοήθεια του οδηγού.
Μπαίνω στο ταξί και ξεκινάει με προορισμό το αεροδρόμιο.

Νεφέλης POV

Έχω ξυπνήσει εδώ και λίγες ώρες και κάθομαι στην βεράντα του σπιτιού. Είναι αρκετά όμορφα. Το δροσερό αεράκι χτυπάει ελαφρά το πρόσωπο μου και ο ζεστός ήλιος μου καίει το πρόσωπο.
Η αλήθεια είναι πως χωρίς τον Άλεξ είναι αρκετά βαρετά. Δεν έχω με ποιον να μιλήσω πράγμα που σημαίνει πως οι φωνές μέσα στο κεφάλι μου οργιάζουν. Δεν μ'αρέσει η μοναξιά. Όχι επειδή λατρεύω τόσο πολύ τον κόσμο. Το αντίθετο θα έλεγα. Τον εαυτό μου φοβάμαι. Όταν είμαι μόνη δεν υπάρχει κανείς να με σταματήσει από το οτιδήποτε.
Ξαφνικά σηκώνομαι από την καρέκλα που καθόμουν και μπαίνω μέσα στο σπίτι. Σβήνω το τσιγάρο μου στο τασάκι και αποφασίζω να πάω μια βόλτα. Παίρνω τα απαραίτητα και βγαίνω από το σπίτι.
Έχω στο μυαλό μου έναν προορισμό όποτε ξεκινάω να περπατάω. Μετά από λίγα λεπτά περπατήματος έχω φτάσει. Βρίσκομαι στη λίμνη που με είχε φέρει ο Αλεξ. Είναι από τα ομορφότερα μέρη που έχω δει. Κάθομαι και αγναντεύω την θέα ώσπου μια ιδέα περνάει από το μυαλό μου. Εφόσον δεν έχω και κάτι καλύτερο να κάνω την βάζω σε πράξη.
Βγάζω τα ρούχα μου και μένω με τα εσώρουχα. Βουτάω μέσα στην λίμνη.
"Το χρειαζόμουν αυτό" λέω στον εαυτό μου καθώς έχω κλείσει τα μάτια μου και απολαμβάνω την ηρεμία του νερού.