Δεν είμαι παράξενη....απλά ξεχωριστή.

20ο κεφάλαιο

Η ωρα έχει πάει 11 και σε 1 ώρα πρέπει να φύγουμε. Δεν έχω ετοιμαστεί ακόμα. "Έχω χρόνο" σκέφτομαι.

Α: Νεφέλη πάω να ετοιμαστώ και να φέρω το αυτοκίνητο.

Μου λέει ο Αλεξ και παραξενεύομαι στιγμιαία.

Ν: Το αυτοκίνητο;
Α: Ναι. Ίσως μου διέφυγε να στο πω μα ναι οδηγώ, λέει και ρίχνει ένα γελάκι.
Ν: Και που το έχεις αυτό το αυτοκίνητο καιγω δεν το έχω δει ποτέ; λέω με καχυποψία.
Α: Βρίσκεται στο γκαράζ, στο πίσω μέρος του σπιτιού.
Ν: Α.
Α: Ναι. Άντε να ετοιμαστείς καισυ.
Ν: Σε λίγο, έχω χρόνο, λέω χαλαρά.
Α: Συνήθως τα κορίτσια θέλουν εκατό ώρες να ετοιμαστούν.
Ν: Εγώ δεν είμαι σαν τα άλλα κορίτσια. Λέω με σιγουριά.
Α: Το έχω καταλάβει αυτό πίστεψε με. Λέει και μου χαμογελάει γλυκά.

Του ανταποδίδω το χαμόγελο.

Α: Άντε πάω εγώ. Θα σε περιμένω έξω. Λέει και μου χαϊδεύει την πλάτη.
Ν: Εντάξειι, του απαντάω.

Μετά από λίγη ώρα αποφασίζω να πάω να ετοιμαστώ. Έχει πάει 11:30.
Καθώς πάω στο δωμάτιο. Άκου την φωνή του Άλεξ να μου λέει πως είναι έτοιμος και πάει να βάλει μπρος το αυτοκίνητο. Του απαντώ με ένα εντάξει και αρχίζω να ετοιμάζομαι.
Βάζω το φόρεμα και κοιτάζομαι στον καθρέπτη. Γουρλώνω τα μάτια μου.
Πρώτη φορά με βλέπω τόσο. Σέξυ.

Μ'αρέσει το αποτέλεσμα.
Έτσι αποφασίζω να ψάξω στην τσάντα μου μήπως πέταξα τυχαία κάνα καλλυντικό . Για καλή μου τύχη βρίσκω ένα σετ απαλές σκιές, μια μαύρη μάσκαρα, ενα μαύρο eyeliner και ένα κόκκινο κραγιόν. Χαμογελάω και πάω μπροστά στον καθρέπτη για να βαφτώ.