Δεν είμαι παράξενη....απλά ξεχωριστή.

36ο κεφάλαιο

Alex's POV

Τα μάτια μου ανοίγουν σιγά σιγά. Τρομάζω στιγμιαία μα αμέσως θυμάμαι τι έχει προηγηθεί αυτές τις μέρες. Πονάει όλο μου το σώμα και δεν έχω καθόλου δυνάμεις. Τα χέρια μου βρίσκονται δεμένα πάνω από το κεφάλι μου και το σώμα μου κρέμεται. Υποφέρω και το χειρότερο είναι ότι δεν ξέρω τι απέγινε η Νεφέλη. Έτσι και πείραξαν έστω και μια τρίχα από τα μαλλιά της θα τους σκοτώσω όλους εδώ μέσα. Δεν ξέρω πόσες ώρες έχουν περάσει και ούτε αν θα φύγω ποτέ από εδώ. Είμαι εγκλωβισμένος.

Μετα από αρκετή ώρα η πόρτα ανοίγει και μπαίνει μέσα η Βαλέρια.

Β: Γεια σου μωρό μου.

Δεν της απαντάω.
Έρχεται κοντά μου και με κοιτάζει στα μάτια.

Β: Τι όμορφα ματάκια που έχεις.
Α: Τ-ρ-α-β-α   γ-α-μ-η-σ-ο-υ

Της λέω αργά μες στην ειρωνεία.

Β: Είσαι αχάριστος! Λέει φωνάζοντας.
Α: Αχάριστος?! Θα έπρεπε να σε ευχαριστώ δηλαδή κιόλας που με έχεις σαν σκλάβο εδώ μέσα?!
Β: Σου δίνω την ευκαιρία να ζήσεις χαρούμενος. Όπως ήσουν παλιά. Μαζί μου.
Α: Ήμουν χαρούμενος με την Νεφέλη! Και εσύ αυτό αποφάσισες να το καταστρέψεις.
Β: Την Νεφέλη ξέχασε την, λέει και γελάει ειρωνικά.
Α: Α μπα γιατί; Δεν μπορείς να με έχεις για πάντα εδώ μέσα.
Β: Η Νεφέλη είναι νεκρή Άλεξ.

Νιώθω το αίμα μου να βράζει. Οι χτύποι της καρδιάς μου αυξάνονται και από την ταχύτητα τους νιώθω την καρδιά μου να σπάει σε χίλια κομμάτια.

Α: Τι είπες; λέω σοκαρισμένος.
Β: Αυτό που άκουσες μωρό μου.
Α: ΒΟΥΛΩΣΤΟ ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΜΕ ΛΕΣ ΕΤΣΙ ΣΚΆΣΕ!

Με κοιτάει νευριασμένη μα είναι το τελευταίο πράγμα που με νοιάζει.

Α: Ποιος από εσάς τους μπασταρδους τόλμησε να το κάνει?!
Β: Α δεν κατάλαβες. Δεν την άγγιξε κάνεις μας. Η Νεφέλη αυτοκτόνησε.

Το μυαλό μου έχει θολώσει από τον πόνο που με περιβάλλει. Ήξερα πως είχε αυτοκτονικες τάσεις μα δεν φαντάστηκα ποτέ ότι θα...

Κλείνω τα μάτια μου και δάκρυα θλίψης κυλάνε στο πρόσωπό μου.

Β: Λυπάμαι....λέει και καλα συμπονετικα.