Brookelle Valesca Brown

Hoofdstuk 18

Ik had nog een moment voordat ik moest gaan vechten. Heer Aro riep me terug de Wachtleden in zodat ik nog een paar gevechten kon zien en met mijn ogen vechttactieken in mezelf op kon nemen. Heer Caius was niet blij dat zijn broer  tegen hem in ging, maar Heer Aro had de leiding en ik was blij dat ik mezelf nog even kon voorbereiden. Jane moest tegen Afton, je kon zien dat Jane geen spiermassa had en geen durf. Ze was eigenlijk een klein, zielig, preuts meisje. Als het op vechten aankwam kon ze helemaal niets, alleen met haar gave was ze dodelijk. Afton keek steeds bang tijdens het gevecht, bang dat ze haar gave ging gebruiken omdat hij haar irriteerde of iets in die richting. Hoewel dat helemaal niet mocht, maar Jane was nogal onvoorspelbaar en als ze werd gestraft was dat niet lang. Want Jane was altijd degene die straffen mocht uitdelen met haar gave. Maar, nu ik er was zou ik ook een straf kunnen uitdelen.

''Nu keert Brookelle Volturi wel terug naar het midden.'' zei Heer Caius met zijn meedogenloze, manipulerende stem. Ik werd nu al aangesproken met Brookelle Volturi in plaats van met Brookelle Brown. Toch werd ik zenuwachtig, ik wist niet wat Heidi onder die mantel schuil hield. Heidi liet haar grijze mantel zakken en liet hem vallen op de grond. Ze had dunne, lange armen en je kon nu haar vrouwelijke vormen beter zien. Ik werd onzeker nadat ik mijn mantel op de grond liet vallen. Ik was natuurlijk wel mooier geworden dan wat ik bij me droeg toen ik nog een mens was, maar aan Heidi kon ik niet tippen. Ze was gewoon.. tja, perfect. En dat haatte ik. ''Posities.'' zei Heer Caius gemeen. Ik liet mezelf iets naar voren zakken en zag Heidi hetzelfde doen. ''Nogmaals geen gaves, actie.'' zei Heer Caius achter elkaar.

Ik wachtte af totdat Heidi wat zou gaan doen maar ze bleef net als mij staan. Ze draaide haar hoofd naar links en zette een stap naar rechts. Ik hielt nauwkeurig in de gaten hoe ze liep en daardoor kreeg ik een nerveus gezicht. ''Heb je het nu al moeilijk?'' riep Jane, waardoor mijn hoofd de wachtleden door tuurde. Ik voelde een windvlaag langs me heen en daardoor werd ik onderuit gehaald. Ik lag languit op de grond, en de meeste Wachtleden moesten lachen. ''Les drie, verlies je vijand nooit uit het oog.'' zei Heer Aro twijfelend. En ik stond op, denkend aan les twee geef nooit op. Ik draaide me naar Heidi toe maar ze stormde alweer op me af en gaf me een knietje in mijn buik en ik hapte naar adem en viel weer op de grond. Met elegante passen liep ze van me af. ''Kom op Brookelle.'' siste Corin. Ik greep al mijn kracht bij elkaar, en de haat die ik toch - ondanks de gave van Chelsea - voor haar voelde bijeen en stond op. Ik rende op haar af met een grauw en mijn vuist raakte haar wang waardoor die ingedeukt was. Ze kreunde en wilde me met haar vuist raken maar die greep ik vast en kneep met mijn kracht haar vuist bij elkaar zodat ik haar botten hoorde kraken. Ze gilde en ik greep haar vast bij haar schouders. Met mijn been raakte ik haar onderbuik en duwde haar met een snelheid van tachtig kilometer per uur tegen de muur en ze verstarde helemaal. Ik was aan het hijgen door de adrenaline die door mijn lijf gierde en Heidi kreeg allemaal rare lijntjes naar haar oogballen toe. Het waren dezelfde breuken die Demetri kreeg toen Alec hem aanviel. ''Stop.'' riep Heer Aro. Nog één keer drukte ik haar keel samen en liet haar toen los. Ze viel met een smak tegen het gras en mijn jagerspositie verdween, net alsof er een last van mijn schouders viel. Ik keek naar Heer Caius die tevreden zat te knikken. ''En les vier, aan de blik van iemand zie je al of diegene wilt aanvallen of niet. Die techniek heb jij hier bewezen Brookelle Volturi.'' zei heer Caius. Ik liep op Corin af die me met open mond aanstaarde. ''Heer Caius geeft nooit een compliment. Dit is de eerste keer!'' zei Corin en ze glimlachte en kneep in mijn schouder dat ik het goed had gedaan.

Heidi werd omhoog geholpen door Felix en kwam weer een beetje bij zinnen. ''Ik heb mijn nagel gebroken!'' zei ze en zwaaide verwaand haar hand omhoog. Urgh, dit waren één van de dingen waar ik me zo aan kon ergeren. Ik kon haar echt niet uitstaan, voordat ik het wist floepte het er al uit. ''Kan je, je niet één keer als geen diva gedragen?'' zei ik geïrriteerd. Corin gaf me een elleboogje, maar dat negeerde ik. ''Pardon?'' zei Heidi en knipperde met haar ogen alsof ze dit nog nooit van iemand had gehoord. ''Volgens mij hebben vampiers, goede oren. Je hebt me wel gehoord.'' siste ik nu. Het verbaasde me nog altijd dat ik zulk geluid kon maken. ''Je moet echt je mond gaan houden hoor Newborntje.'' siste ze terug. ''Ik ben geen Newborn meer hoor!'' Ze lachte me gewoon uit. ''Dus, omdat je uit je Newborn fase ben, mag ik je geen Newborn meer noemen? Je bent nieuw in deze familie dus gedraag je dan ook alsof je te gast bent, Brookelle'' snauwde ze mijn naam. ''Je denkt dat je altijd zo perfect bent, maar wie had ook alweer het eerste met Felix? O ja, Corin!'' Oeps, dit had ik niet moeten zeggen. Ook uit eer voor Corin, ik keek met spijtige ogen naar Corin maar die haalde glimlachend haar schouders op, blijkbaar was ik niet de enige die hiervan genoot. "Oeh, burn." Hoorde ik sommige wachtleden zeggen en ik hoorde het zware gelach van Felix. Heidi begon te beven. ''Dwerg!'' riep ze. Oei, dit was een gevoelige snaar. Maar, ik hield me in, uit eer voor de Volturi, ik mocht mijn gave niet zomaar op iemand gebruiken. ''Je bent echt triest, wist je dat?'' zei ik met een glimlach. Plotseling keek ik Heidi in de ogen, ik dacht gelijk aan wat Heer Caius zei. En les vier, aan de blik van iemand zie je al of diegene wilt aanvallen of niet. Die techniek heb jij hier bewezen Brookelle Volturi. Heidi stormde op mij af, maar op de manier waarop ze me aankeek was ik haar voor. geef haar pijn in haar hart, en overal waar Felix ooit heeft aangezeten met zijn vingers. Dacht ik en plotseling viel Heidi met een smak op het gras en ze krijste. Erger dan ooit. Ze trilde en gilde en iedereen was stil. Alleen haar helse gekrijs kwam overal bovenuit. ''Stop!'' riep Heer Caius en ik keek Heer Caius aan en Heidi was stil. ''Dat was uit zelfverdediging Heer.'' zei ik. ''Dat weet ik. Dat was goed. Ik neem het je ook niet kwalijk.'' zei hij. Heidi hijgde weer en keek mij vol haat aan. ''Daarom gaat Heidi Volturi hier ook voor boeten.'' zei Heer Caius met een grijns.