Rita's POV
Limang buwan na ang nakakalipas simula ng alukin ako ni Ken ng kasal. It was memorable enough to the point na paulit ulit ko itong inaalala sa tuwing nag iisa ako. Hindi pa rin kasi ako makapaniwala na darating yung araw na maikakasal ako sa kanya. Sweet pa rin siya sa akin hanggang ngayon, walang pagbabago simula ng maging kami. Sobrang smooth lang din talaga ng relasyon namin at eto nga lagi niyang tinatanong kung ano ang gusto ko sa kasal namin.
"Tinatanong pa ba yan? Syempre ikaw" lagi kong sagot sa kaniya. Wala naman kasi talaga kong ibang gusto. Kahit ano pang klaseng kasal yan, kahit saang lugar, basta sa kanya ko ikakasal.
"Corny, I mean anong gusto mo para sa kasal natin?" sabi nya sabay tapik sa noo ko. May mali ba sa sinabi ko? Hahahaha.
Inilapit ko na lang sa kanya ang katawan ko at saka ihiniga ang ulo ko sa dibdib nya.
"Hm, bukod sa kagustuhan kong makasal sayo, ang gusto kong kasal ay simple lang.
Simple lang pero alam mong may ambiance na sumisimbolo ng pagmamahalan natin. Kulay dilaw at puti na theme, isang beach wedding, tapos may mga bulaklak ng sunflowers sa labas kung saan ako maglalakad." I giggled as I imagine.
"Ayos lang sa akin kahit hindi na malaki at magarbo. Gusto ko lang ng simple..." I almost exclaimed.
"Noted, mahal." he said while smiling. Hinalikan nya ang ulo ko at mas lalo kong inihilig ang ulo ko sa kanya.
Masyado ko syang mahal. Sa loob ng pitong taon na relasyon namin ay hindi kami kailanman nagkaroon ng matinding away. Pag ang isa ay galit, magpapakumbaba ang isa. Sobrang balanse lang talaga ng relasyon namin, kaya nga wala na kong hihilingin pa. Sya na talaga ang gusto kong makasama habambuhay.
And that day I also gave him a peek for my own bridal gown. I even suggested him a Chow Chow toy as a souvenir with both our faces being attached at Chow's fluffy fur, he burst out laughing. I laughed too. We ended that day with a warm hugs and sweet kisses.
Palagi kaming ganoon. Having fun with each other. Getting to know each other and giving warm hugs and kisses. I thought it was long lasting.
Akala ko palagi kaming ganoon, pero hindi pala. Unti-unting nababawasan ang panahon niya sa akin, he's cold to me mostly when we talk. Wala na yung sweetness niya para sa akin. And it hurts like hell thinking that I might the only one who holds on to this relationship. Until one time I confronted him,
"Ken, ako pa ba?" I asked.
"Ano sa tingin mo?" he fired back a painful words that almost cracked me down.
"Ken, anong nangyare? Bakit?" pumipiyok ang boses kong tanong. Nag-uunahan ng tumulo ang mga luha ko.
"May iba na ako. "
It was a big slapped that almost killed me. I heared my heart breaking into pieces and pieces.
"P-pero akala ko ba... Magpapakasal pa---"
"Aatras ako. Hindi na kita mahal." and after that he walked away. Hindi ko alam kung saan ako nagkamali ng mga panahon na yun. Pero sa ngayon ang alam ko lang, maybe wasn't for me. Maybe he meant for someone and that someone can't happen to be me.
One day, Elizabeth, my high school friend told me something about him. Ang sabi niya ikakasal na daw si Ken. Ikakasal na ang lalaking nangako ng kasal sa akin sa iba. Nagbalik ulit ang sakit. 2 months pa lang lumipas yung sa amin pero heto sya, ikakasal na agad sa iba.
My friend happened to invite me at his wedding. Wala sana akong balak na pumunta ngunit sobrang mapilit nila. Kesyo daw may past kami 'di na ako pupunta. Nasaktan lang naman kasi ako at inaamin kong hindi pa ako nakaget over sa kaniya. Naging mag kaibigan kami bago kami naging kami... kaya as a friend I'll attend.
