"Ve göğsümün içinde bir boşluk bıraktığında, yarayı nasıl kapatacağımdan emin değilim"
ses kayıdı 12
Doktor, en sevdiğin kişinin kollarının arasında öldüğünü düşün. Merak etme, merak etme... Bu sadece zihninde gerçekleşti. Ben ise bu hissi her zerremde hissettim.
Ve her gece bu hissi tekrar tekrar yaşıyorum.
Uyuyor sandım, uyanacağını düşünüyordum. Ama ona daha sıkı sarılacakken Nefesini hissedemediğimi fark ettim, ellerim o anı bekliyormuş gibi titriyordu. Kalp atışını duymaya çalıştım ama atmıyordu ki...
Ağlama sesim yüzünden içeri giren güvenlikleri ve ardından gelen doktorları hatırlıyorum.
İlk gün buraya geldiğimde odadaki bağırış ve ağlama seslerinden rahatsız olmuştum, o an ise odanın sessizliği beni delirtmişti.
Onu Güneş'e benzetiyorum demiştim ama o aslında bir mum. Beni ısıttı, beni iyileştirdi ama kendisi yok oldu.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
