LIFE CHANCES [ON-GOING]

Kabanata 3

"THERE she is." giit ni Louella habang tinuturo si Meleisha sa monitor nitong CCTV footage. Nakaputing bestida ito na isinusuot ng isang normal na pasyente habang may humahawak na mga lalaki sa magkabilang braso nito.

Umalis ito agad at tinungo ang kinaroroonan ng kaibigan kasama ang ina niya.

Naiwan siya habang mataman na pinagmamasdan ang asawa. Naningkit ang mata niya dahil parang gumagawa na naman Ito ng eksina para makatawag pansin sa nakararami. Tell me Meleisha? What are you really up to?

"Bitawan niyo ako!" Malayo palang siya ay rinig na niya ang boses ni Meleisha habang nagpupumiglas sa mga security guards dito sa entrada ng ospital.

He smirked upon his unwanted wife's actions. You wanted to play again huh? Then I'll play along with your f*cking scheme, honey.

"Miss, hindi ka pwedeng lumabas. Hindi ka pa discharge at alam naming tumakas kalang sa kwarto mo." sagot ng security guard.

"Meleisha!" Palapit na si Xaviar nang makita niya si Louella na tinawag si Meleisha at dinamba ito ng yakap. Humiwalay agad ang asawa sa pagkakayakap ng kaibigan at nagtatakang tinignan ito.

"Meleisha, anak." turan ng ina niya at Ito naman ang naluluhang niyakap ito pero walang reaksyion ang makikita rito at naguguluhan talaga Ito sa mga nangyayari.

"Kilala niyo po siya mga ma'am?" Tanong ng guards.

"Oo," si Louella na ang sumagot.

"T-Teka, h-hindi ko kayo kilala. S-sino ba kayo?" Pabalik balik ang tingin nito sa ina at kaibigan.

Nang magtama ang mga mata namin ay may kakaibang naramdaman mula sa kaibuturan ng kanyang pagkatao si Xaviar.

He admit, there's something in Meleisha's eyes that change. It's .. it's different from the way how Meleisha looks at him before.

Kahit may kakaiba sa nararamdaman, mas pinili niyang alisin iyon at tinaasan ito ng kilay dahil sa inasta.

"Kami? Hindi mo k-kilala?" paninigurado ni Louella.

Lumikot ang mata nito at parang nag-isip pero kalaunan ay umiling sa kanila. Tahimik lamang siyang nakikinig at inoobserbahan ang kilos nito.

HALOS mahilo hilo na ako sa dami ng tests na ginawa sakin ng mga doktor at nurses. Mayroong napapaaray ako sa tuwing kinukunan ako ng dugo at ang dextrose na inilagay sakin na kinadaing ko.

Hindi ko na alam kung paano ako napadpad dito, Basta na lamang akong hinila ng isang sobrang gandang babae kanina na niyakap ako at sinabing kasama raw ako nito. Naalala kong sila yong umiiyak na dinaanan ko kanina tapos sinasabi pa nilang kilala ko sila.

Ang ipinagtataka ko pa ay kung bakit panay ang tawag nito sa aking Meleisha, maging ang ginang na kasama nitong umiiyak na nakatingin sa mukha ko. Naiilang nga ako dahil nasa paligid ko lang sila at naiilang ako sa titig nila.

May kung anong kinalikot ang doktor sa dextrose ko at pagsasalin ng dugo sa akin.. Makailang ulit pa itong nag-examine sa akin at natatakot nga na tignan ako mata sa mata.

"I can't believe this." Mahinang turan nito na kinakunot ko ng noo.

"Doc.. How is she?" Singit na tanong ng ginang na may kasiyahang binalingan ako.

"I don't know how did this happened but I'm sure in my diagnosis and how much I tried to revive her body and failed." Umiling ito.

Hindi ko naman masyadong maintindihan ang sinasabi ng mga ito pero Isa lang ang alam ko, kinakamusta ako ng ginang.

" I guess, it's what they called miracle happen that made her still breathing." dagdag nito at tinignan ako na agad rin umiwas.

"Yeah, I think God still don't want you to go, Meleisha. And I'm so thankful kasi buhay ka." Hinawakan nito ang kamay ko at pinisil habang buong ngiti na nakatingin sakin.