The Faded Photograph |COMPLETE|

EPILOGUE

Reality

"S-Sino ka? Anong ginagawa mo dito?." Parang natuod ang binata ng makita niya ang babaeng nakatayo sa kanyang harapan.

Kamukhang kamukha ito sa picture na kanyang hinawakan.

"S-sumagot ka, Sino ka? Paano mo nalaman ang lugar na to?."

'Those eyes.. '

' Im the owner.' Sagot nito sa isipan..
Ganon naba talaga kalaki ng kanyang pinagbago?.

Marahan niyang inilagay ang lumang picture frame na kanyang hinawakan sa lamesa.

He sat down on the wooden chair and look at her intensely.

Hindi nya kasi aakalain na pupunta ang babae sa lugar na ito.

The woman in the front him looks confused and scared...

Of course Sino ba naman ang hindi matatakot gayong lalake siya at babae ito aside from that this place is abandoned for 5 years.

Umiiling siya when he realize that she doesn't recognize him  well he's wearing a face mask so he's unrecognizable..

"Bakit ka hindi nagsasalita?.
P-pipi ka ba ha?." He chucked when he heard what she said.

Parang kailan lang noon sinabihan siya na pipi ba daw siya dahil hindi siya sumasagot sa mga tanong nito and now she's doing it again.

"I-im going to c-call the police." Sav took her phone but then she stop.

"You don't have to."

'That voice..'
she slowly look at him, Nanginginig ang kanyang mga labi.

Dahan dahan na hinubad ng binata ang face mask nitong suot at agad namang lumantad sa dalaga ang mukha nito.

She gasp when she saw his face

'That Face...'

"J-jare..." Nauutal na sabi nya.

"How are you Savana." Nakangiting bati  nito sa kanya.

Hindi makapaniwala si Sav ng makita niya ulit si Jare. It's been 5 years ng hindi na nya ulit ito nakita and in that 5 years sinisisi parin niya ang kanyang sarili.

"J-jare is that you?."  Hindi siya makapaniwala.

Ibang iba na itong tingnan kumpara noon dahilan narin sa matikas nitong pangangatawan at mas lalo itong gwapo ngayon.

Ang mukha nitoy seryoso kumpara noon at ang awra nitoy nagtataglay nang kapangyarihan. Ibang iba na ito sa Jare na nakilala niya noon.

Tumango ang  binata sa kanya and then a tears escape from her eyes.Hindi nya napagilan ang kanyang sarili na yakapin ang binata na ikinakagulat nito sumalubong sa kanya ang mabangong pabango nito na nahihiya siyang yakapin ito.

"Shhh don't cry." Pag aalo nito sa kanya. She knows her mistake and admit her wrong doings.

"J-jare I'm so s-sorry. " he smile and wipe her tears..

"Its okay." Ani niya at saka ginulo ng mahina ang buhok nito

"H-hinanap kita  n-noon pero w-wala kana." Patuloy parin ito sa pag-iyak kaya niyakap niya ito pabalik.

Alam niyang hinanap siya nito pero wala na siyang  magawa ng pwersahan siyang isinakay sa kotse ng mga tauhan ng Dad niya bumalik siya dito pero huli na ang  lahat ng ikakasal na si Sav kay Josh.

He was very devastated at that time dahil sumuko siya kaagad but then when his real father knows everything tinulungan siya nitong bumangon, they went to Spain to meet his real family at kalaunan ay tanggap na nya lahat na hindi talaga sila para sa isat-isa.

 
"I want  to say sorry for all my mistakes. I was so immature back then,  I trust my wrong instinct, I'm so sorry J-Jare ." Tumingin ito sa kanya at nakita niya ang pagdaloy ng mga luha nito sa pisnge.

"I didn't blame you Sav, I understand everything so don't feel sorry."

"I-im sorry. " Patuloy parin ito sa pag-iyak.

"Shhh It's okay."

Hours passed nang tumigil na sa kakaiyak si Sav pinunasan nito ang luha sa pisnge at  tumingin sa kanya.

"How are you J-jare?."

"I'm fine." Although he's not because he's tired, actually he just came from Switzerland dahil sa biglaang meeting ng bago niyang company.

"How about you? Kayo ni Josh?."
He smile, nakausap nya kasi si Josh noong nakaraang taon.

Josh apologize him for him everything at nangakong aalagaan niyang mabuti si Sav, then he just accept it hindi naman siya panginoon para magtanin ng galit.

"O-okay Lang naman he's a good father to my child." Napansin niya na naiilang ito sa tanong niya.

"Chill Sav don't feel uncomfortable, para naman tayong walang pinagsamahan, Noon." Hindi ito nakapagsalita.

He took a deapbreath and smile.
"I'm happy for you Sav." He said it from the bottom of his heart and he really mean it.

Even though nasaktan siya noon
Hindi naman siya nagtatanim sama ng  loob.

Savana Face him and smile
"Thank you for everything Jare." Nakikita niya ang mumunting kasiyahan nito  sa mga mata.

He knows everything, kahit hindi man sabihin  ni Sav sa kanya ay  alam niyang mahal na ni Sav si Josh and he's happy.
Kontento na siyang makitang masaya ang babaeng nagpatibok sa kanyang puso. Noon.

And he he knows because even though he's  far, binabantayan niya ito.

"Is this a farewell goodbye?."
Natatawang sabi niya.

"Nahh we can b-be friends if you  want, "  Sav chuckled

"So friends?." Paglalahad ng kamay nito sa kanya.

"Friends." He extend his hand and accept the handshake..

'Nothing makes me happier than seeing your smile... Savana'

The end...

Ahem meron pang Special Chapter .. kalma😂