Kapit Bahay (Boy x Boy)- COMPLETED

CHAPTER 17

WARNING: Matured Content|R18

CHAPTER 17

Marcus's Point Of View

ISANG LINGGO isang buong linggo niyang natiis na hindi ako pansinin! And I couldn't take that anymore. Nagpaliwanag na ako sa kaniya.

Lahat pinaliwanag ko sa kaniya napag alaman ko na nabasa niya yung text sa cellphone ko at nakita niya yung nangyari sa bar dahil sinabi sakin ni Kuya na may lalaking nagmamasid daw kuno sa aming dalawa at napag alaman kong si Michael yon.

Everyday I'm saying sorry to him.

Ito na ang pinakamalalang isang linggo ng buhay ko. Halos lahat ng paraan ginawa ko na, talk to him, plead him to talk, I also tried to corner him at the bathroom and kiss him, at ito ang pinakamalala sa lahat I tried to make love to him...I kissed him, I undress him, I do all the work pero tumigil din ako dahil para siyang estatwang walang nararamdaman na kahit na ano.

And now we're eating magkaharap nga kami sa isa't isa pero hindi niya talaga ako kinikibo. Ayaw ko na mababaliw na talaga ako kapag hindi ko pa narinig ang boses niya.

"Talk to me! Hey I'm going nuts! Look i already say sorry...please talk to me. Please! Please! Please!"

And finally he looked at me ilang minuto siyang nakatitig sakin pero hindi siya nag salita hanggang sa matapos siyang kumain at iniwan akong mag-isa sa hapagkainan.

"Arrrrg!" Naiinis na sigaw ko at niligpit na rin ang pinagkainan.

Gagawin ko lahat para pansinin niya ako ngayong araw nato kasi kung hindi I need to see my brother and ask him to admit me to a mental institution.

Pagkatapos kung gawin ang trabaho ko sa kusina ay pinuntahan ko siya sa kuwarto. He's in the veranda.

Nakatalikod siya at nakaharap sa tanawin kaya hindi niya pansin ang presensiya ko.

Nilapitan ko siya at niyakap mula sa likuran niya. Damn! I miss him so much.

Michael's Point Of View

NAGBUBUNYI ANG loob ko dahil apektadong-apektado siya sa ginagawa kong hindi pamamansin sa kaniya. But everytime he say the word please, I miss you and I Love you. Ay parang natatanggal ang inis sa katawan ko but still I manage not to talk to him for one week.

Hinayaan ko lang siyang yakapin ako mula sa likuran. Ramdam ko ang init ng katawan niya.

"I miss you." Bulong niya sa tainga ko habang nakapataong ang baba niya sa balikat ko.

"I miss you too." Pagamin ko naramdaman ko ang pagbilis ng tibok ng puso niya.

"Hindi ka na galit?" Masayang wika nito.

Tumango ako wala ng saysay kung magagalit pa ako sa kaniya ng mas matagal. I miss him, I miss his touch, his smell.

"You're hard..." Sabi ko sa kaniya ng maramdaman na may natigas na bagay na dumadaplos sa likuran ko.

"Everyday...isang linggo mo akong hindi pinansin" Bulong niya.

Nararandaman ko ang mainit niyang hininga na tumatama sa balat ng leeg ko. He started kissing my neck. Noong una ay paghalik-halik lang ang ginagawa niya ngunit hindi nag laon ay mariin niya ng sinisipsip ang balat sa leeg ko.

"I miss you..." Nangaakit ang boses na bulong nito at iniharap niya ako sa kaniya dahilan para maglapit ang mukha naming dalawa. "Let's Make Love..." And with that he started kissing me.

Buti nalang at nasa 30th Floor ang bahay ko kung hindi ay makikita kami ng mga tao na nasa ibaba ng building.

Third Person's Point Of View