"My momma told me when I was young we are all born superstars."
"Phew! All born all born! Letche! Di ko nga mafeel na superstar ako sa mata ng mga magulang ko tapos ganyan yang kanta!" bulyaw ko.
At akmang papatayin sana ang speaker kaso pinigilan ako ng kaibigan ko.
Nakakailang baso palang kami pero parang hilo nako. Nakapagtataka lang at agad agad akong nagiging ganito.
"Pssst! Lasing kana! " saad ni Roze.
"Ako lasing? Manahimik ka tayo'y maginom lang para makalimot! Dami mo pang sinasabi!" sabat ko sa kanya.
Diko akalain na magbabago ako ng ganito dahil lang sa pagkawala ng Mommy ko.
Halos maghapon at magdamag kung bulyawan ako ng magaling kong ama, dahil sa kung ano daw ang nararating ko ngayon.
Diko alintana ang oras na mas lalong lumalalim na. At padilim na ng padilim. Nag-aya nang umuwi si Roze Ivy.
"Gusto kitang isayaw ng mabagal, hawak kamay pikit mata sumasabay sa musika. Aaaaah"...
"HAHAHAHA. Ang saya! Gising na gising ang diwa ko kapag kasama kita! Dabest ka bespren!" sunggab sakin ni Roze sabay akbay.
Nagsalita ulit si Roze. "Wag kanang malulungkot ah ang pangit mo kapag malungkot ka! Hahahaha".
Nilabas ko ang susi ng kotse ko at nagpaalam na kay Roze dahil dala din naman niya ang kanyang sasakyan kaya panigurado ay kanya kanya kami ng pagmamaneho pauwi.
Habang nagmamaneho tumunog ang phone ko.
Kinuha ko yung sa bag ko na nasa tabi ng driver's seat at binasa ang message.
Message received: Migguel 😜
"Hey! Where are you? I am worried! Call me now!!!"
Nagtext lang naman ang pogi kong Kuya sigurado nag-aalala na naman yun at baka tinawagan ng magaling kong ama para utusang sabihin na umuwi na ako.
Si Jonnus Migguel Villadevega lang naman ang pinaka sa lahat ng lalaking nakilala ko. Siya lang naman ang panganay ng mga Villadevega ang isang taga-pagmana. Teka! Teka Alam mo yung pinaka sa kanya?
Pinaka- mapera . . .
Pinaka- gwapo . . .
Pinaka- mabait . . .
At higit sa lahat Pinaka- mapagmahal kong Kuya.
Siguro kung magiging kapatid mo siya wala kanang hahanapin pa kasi as in ALL IN kana kapag meron kang kapatid na tulad niya.
Dialling...
Migguellll
.
.
.
.
Ringing......
I was waiting for him to answer the call...
Migs: Yes?
Me: Ano? Text ka nang text tapos sasagutin moko ng ganyan? Bye!
Migs: Hey wait! Nasaan ka bat magulo? Don't tell me you're drinking AGAIN!
Siguro nagtataka kayo bakit magulo kasi inopen ko ang music player ng kotse ko.
ME: Yeah! And you don't care.
Migs: Bakit ka ganyan anong problema? Dapat nagsabi ka nalang sakin! NASAAN KA SUSUNDUIN KITA! TELL ME NOW!!!!
HAHAHAHA! Nalimutan ata ng kapatid ko na may sarili akong kotse.
At ayun! Wala talaga akong nagagawa kasi talaga namang ubod ang pagmamahal at pag-aalaga sakin ng kapatid ko. Kulang nalang sundan ako sa lahat ng pupuntahan ko. Pero alam niyo mahal na mahal ko yang Kuya kong yan. Dahil sa kanya lang ako nakadama ng pagmamahal na matagal ko nang hinahanap sa magaling kong tatay na di binigay or I'd rather say sadyang ipinagkait talaga.
1hr later. . . .
Dumating siya and as usual we started again to a dramatic conversation, kung saan paulit ulit ang scenario at di siya nagsasawa.
"Hey Miggs! I'm here. What now?"
Matalim ang tingin niya sakin. Parang galit ata si Kuyang pogi ko ah....
"What did you call me?" pagsisimula niya.
" I just called you with "HEY"?
"Why don't you please try to respect me for once! Ako nalang kakampi mo dito!" panggagalaiti niya.
Minsan kasi nakakalimutan ko nang galangin ang Kuya ko. Di ko alam dala din siguro eto ng pagiging malungkot at galit ko sa mundo dahil wala na ang Mommy ko kaya nagsimulang lumabas ang totoong demonyo sa katauhan ko.
"Ah! So nanunumbat kana! Kuya you know what you don't even know how it hurts right! B'coz you are not able to feel the pain here" maluha luha kong sabi sa kanya sabay kalabog sa dibdib.
Kahit pa sabihin natin na dapat ko nang kalimutan ang Mommy ko pero hindi ko kaya. Nagbago ako at ang lahat dahil sa pagkawala niya. Di na ako yung dating ako. Nahihirapan nako. Oo aminado akong mahina ako pero bakit ganito? Bakit kailangang maging ganito!
"Am I not enough for Dad?! Who is now cursing me on what happened to Mom?" dagdag ko pa.
Di pa ako tumigil masakit na kailangan ko nang ilabas lahat tutal Kuya ko naman ang nagtatanong.
"If there is any chance to choose my own family, I would barely choose the best and right ones without Dad!" galit kong sabi.
At humagulgol.
"Kuya am I not enough? I tried but this is ain't enough for Dad! Tell me please tell me what to do!"
Napaluhod ako dahil nakaramdam ako ng panghihina.
Nang biglang dumilim na ang lahat.
