İKİZLER(DÜZENLENİYOR...)

Bölüm-7"Lakros Çalışması 1"

Cain gelmeden önce deneyin ortalarındaydım. Bay John birlikte yapmamızı söylemişti. Partner olarak. Cain başta itiraz etse de dersten kalmamak için sesini çıkarmamıştı. İlerleyen saatlerde cain le iyi iş çıkarıp deneyi tamamlamıştık. İlk bitiren biz değildik ama en iyi yapan bizdik. Kimya dersinden sonra Dylan ile eve gitmek için okuldan çıktık. Dylan’ın yüzünde bir gülümseme vardı.

“Hey Dylan neden gülüyorsun?” diye şakadan omuzunu yumruklayarak sordum

“İyi haber. Takımdaki üçüncü oyuncuyu bulduk.” Diye güldü sevinçle.

“Öyle mi? Peki kim bu üçüncü kişi?” Şaşırmıştım doğrusu.

“İngilizce sınıfından Cameron.”

“Nasıl kabul etti onlara karşı oynamayı?” diye hayretle sordum. Kimsenin onların karşısında durmaya cesaret edebileceğini düşünmüyordum oysaki.

“Geçen yıl Cloud cameron’In sevgilisini elinden almış onunla birlikte olmuştu. Cameron lakros ta onlara kıyasla oldukça iyidir. Bu teklif onun için intikam gibi bir şey oldu. Onlara karşı oynayacağımız için hemen kabul etti. Ama sen yani eğer anlattığın gibi o son şutu şans eseri tuttuysan ve hiçbir deneyimin yoksa seni şu bir hafta içinde maça çok iyi hazırlanmalıyız.”diye tek nefeste anlattı. Heyecandan ölecekti resmen. Benden daha çok heyecenlı olduğuna adım gibi emindim.

“Evet.Hiçbir deneyimim yok. Ama bir hafta içerisinde nasıl hazır olacağım ben? Cidden ne yapacaktım ben? Aslında bu soruyu Dylan’dan çok kendime sormuştum.

“Birlikte yapacağız damien. Merak etme sen buna da bir çözüm buldum.” Diyerek göz kırptı.

Tanrım çok sevimli bir çocuktu cidden. Onun da bana olan tavırları eşcinsel olduğunu gösteriyordu. Yada ben öyle anlamak istediğim için öyle anlıyordum. Bilemiyorum ama onunla sevgili olmak isterdim. Bu okula geldiğimden beri yolunda giden tek şey Dylan la aramızın iyi olmasıydı. Belki de beni sadece arkadaşı olarak görüyordur ama ben ona karşı bir arkadaştan daha fazlasını hissediyordum.

“ Öylemi? Neymiş bu çözüm.” Diyerek aynı gülümseme ile yanıt verdim. Daha doğrusu soru sormuştum.

“ Okuldan sonra birlikte lakros çalışacağız.”Birlikte çalışma fikri hoşuma gitmişti doğrusu. Onunla vakit geçirmeyi seviyordum. Eğlenceli ve aynı zamanda iyi biriydi.

“ Bir hafta yetermi öğrenmem için.”Yine strese kapımıştım.

“Öğrenmen değil kendini geliştirebilmen için” dedi. Ne yani lakros’u biliyormuydum sanki

“Okulda mı çalışacağız. Hazırlanma aşamamı görüp dalga geçmelerine istemiyorum.”

Korku dehşet endişe adeta yakıp kavuruyordu beni. Hazırlanırken berbat halimi kimsenin görmesini istemiyordum. Dalga konusu olmaktan nefret ediyordum. Bu okula bu şehire yeni bir başlangıç yapmak için gelmiştim ben. Eskisi gibi alay konusu olmak için değil.

“Hayır. Tabi ki okulda çalışmayacağız Damien. Ayrıca gör bak haftaya ki maçtan sonra kimse seninle dalga geçemeyecek. Güven bana.” Dedi ve güven verircesine omzumu sıktı. Açıkçası ona güvenmemek elde değildi. Buram buram güven saçıyordu. Ama yinede insan endişeleniyordu işte.

 Bu zamana kadar kendi ailem dahil hiç kimseye güvenmemiş kimseye yaklaşmamış kimsenin de bana yaklaşmasına izin vermemiştim. Kimseye gardımı indirmemiştim. Daha doğrusu indirememiştim. Aslında hep istediğim ikizim Eddie gibi birisi olmaktı.

Başarılı arkadaş çevresinde sevilen öğretmenleri tarafından takdir edilen aile içinde övülen bir evlar olmak. Tek istediğim buydu.