End of the Road

.29

"I will wait here no matter what."

I sipped the red wine on my glass while gazing at the night sky. Malungkot kong sinulyapan ang oras sa cellphone. Napa iling ako ng marahan ng mabasang eleven-thirty na ng gabi.

And I am still alone on this big island.

Kaya called around five in the afternoon to inform me that the party Rocco will attend tonight is for business purposes. Malamang na nanduon si Tyzer ngayon. He's prolly one of the most important person of that event. Sarkastiko kong bulong sa sarili.

Of course, because it's all for him.

Nahiga ako sa mismong leather bench kung saan may naganap sa amin ng binata. I bit my lip when I inhaled Tyzer's scent on it. Parang dinudurog ang puso ko sa lungkot at pag-aalala para dito. I tried to call and reach him a lot of times, but he's not answering my calls. Ganuon ba kahirap sagutin ni isa sa mga tawag ko? Hindi ba niya naisip na nag-aalala ako?

Masama ang loob na pumasok ako sa banyo para maligo at mag handa para matulog. Nag babad ako sa bathtub habang lubog pa din sa iniisip. Hindi ko nga namalayan na halos ala-una na pala ng madaling araw.

Nahiga ako sa kama ng mabigat ang pakiramdam at puno ng laman ang isip. Hindi ko alam kung paano ako naka tulog at kung anong oras na. Nagising na lang ako sa sinag ng araw na tumatama sa pisngi ko. I looked at the clock to check the time. It's nine in the morning. And Tyzer's side is still empty. Kinapa ko ang unan nito at pinag landas ang daliri duon.

"Naalala mo pa ba ako?" Hilaw na ngiti ang sumilay sa labi ko.

I decided to take a bath and to eat outside today. I wore my wide brim hat, spaghetti strap top and high waist trousers. Pinatungan ko din iyon ng kimono at pinaresan ng flat sandals. Binati ako ng nakaka salubong kong mga staff at binabalik ko din naman ng ngiti at magalang na pag bati iyon. Dire-diretso akong naupo sa available na pang apatang upuan na nasa balcony ng resort. Kitang-kita ko mula dito ang dagat na kumikislap sa sinag ng araw.

Agad na inihanda ang breakfast ko. Napansin ko na mga paborito kong pagkain sa umaga ang palaging inihahanda nila sa akin kahit wala naman akong sinasabi. I smiled a little when I realized that Tyzer might be asking them to prepare all of these for me.

"So much for a graduation gift." Bulong ko sa sarili habang hawak ang pendant ng kuwintas na regalo ni Tyzer.

Magana akong kumain. Panay tanong ko din sa mga puwede kong pasyalan na lugar dito. Masaya namang itinuro sa akin ng isang staff ang lugar kung saan puwede kong libutin na safe naman. Agad kong inihanda ang cellphone ko para kumuha ng mga pictures. Marahan akong nag lalakad sa baybayin habang pinapanuod ang alon ng dagat. Napapa hinto ako sa tuwing may shell na umaagaw ng pansin ko.

Hindi ko maiwasang hindi maisip ang unang beses na kinausap ako ni Tyzer. Napapa ngiti ako kapag naaalala ang lahat ng nangyari. Pero hindi kagaya nuon na may binatang bubuhat at tutulong sa akin kapag napilayan ako. He's busy now on his engagement. I know, I read it online.

"Should I continue to wait?" Na isip ko na babalik pa naman siya. At itutuloy pa namin ang bakasyong ito. Regalo niya sa akin ito, eh.

I wiped the tears from my eyes before it run down on my cheeks. Suminghap ako at pinayapa ang dibdib. Tumayo ako sa harap ng dagat at namulsa. Hinayaan kong tangayin ng alon maging ang pag-iisip ko.

Ngunit nabulabog ang katahimikan sa buong isla ng may pababang chopper mula sa himpapawid. Biglang tila muling nabuhay ang puso ko ng maisip na baka si Tyzer na ang lulan niyon. Napa ngiti ako at humakbang pabalik sa helipad. I want to greet him with a hug. Ganuon ko siya na miss. Hindi ko kailangan ang paliwanag niya, I only want Tyzer by my side. I won't ask, I will let it pass and enjoy every moment with him.