My Innocent Wife Is A Pervert [COMPLETED]

CHAPTER 45

SAMANTHA'S POV

"What the fuck have you done Samantha!!!" Pagkarating ko singhal nya agad ang bumungad sa akin
Napatawa ako sa sarili ko malinaw parin sa isip ko ang pagkabigla nya ng makita nya ko halatang nagulat sya mukhang natatandaan nya na ang nangyare 3 years ago

"Anong magagawa ko biglang dumating ang kasamahan nya" mataray kong saad na ikinatayo nya

"It was closed to kill her!!! Baka naman nagdadalawang isip ka pa! Dahil sa pinagsamahan nyo ni blaire Baka nakakalimutan mo kundi dahil sa pagligtas ko sayo wala ka ngayon sa kinaroroonan mo!!"

"Shut up red" paika-ika akong naglakad paupo sa harapan nya .

"Eh kahit may amnesia ang babaeng yun napuraan nya pa ko, hindi mo ko masisi tigre kaharap ko at hindi isang kuting"

"Siguraduhin mo lang na hindi ka babaliktad samantha niluwa ka na ng matalik mong kaibigan she never care about you so wake up and take a revenge" walang emosyon nyang saad bago nya ko talikuran

"I-I'm sorry I really really sorry Sam it's my fault I'm sorry!!!! It's my fault!!! I did not f*ck !! Maxy I killed her!!"

Ang boses na yun bago ako mawalan ng malay hindi ko parin maiintindihan kong ano bang galit ang nararamdaman ko ng araw na mangyare yun tatlong taon na ang nakakaraan dahil ba inaasahan kong ako ang pipiliin nya sa pagitan namin dalawa ni maxine

Flashback------

Napamulat ko ang mga. Mata ko at tumambad sa akin ang puting kwarto ramdam ko ang panghihina ng katawan ko ramdam ko din ang pagkahilo ko ng bigla kong maalala

"Si tala!!" Akmang babangon ako ng biglang may narinig ako ng mapangasar na tawa

"You almost die because of her but what are you doing now? You have a care to a person who tried to kill you?"

"Why I am here!!"Hindi ko mapigilan mapasigaw anong ginagawa ko dito at kaharap ko pa ang gagong to!

"It's been a 1 year at nagising karin" nakangisi nyang saad naguguluhan akong napatingin sakanya

"What are you saying?"

"Isang taon kang nakahilata dyan" napakunot ang noo ko anong ibig nyang sabihin?

"Hindi ka ba magpapasalamat na Niligtas kita mula sa pagsabog ng warehouse kong saan binaril ka ng matalik mong kaibigan" nakangisi nyang saad

"Haha ang buong akala nila na sabay tayong sumabog sa warehouse na yun" natatawa pa nyang saad habang sinisindihan ang sigarilyo na nasa bibig nya
Hindi ako mapaniwalang mapatingin sakanya

"Your lying"

Bumaling sya ng tingin sa akin at agad na tumayo at naglakad papalapit sa akin hindi ko maintindihan ang kaba at takot na nararamdaman ko dahilan para mapa-atras ako sa kinahihigahan ko

"Mukhang hindi ka nagigising sa katotohanan samantha, pinabayaan ka ng matalik mong kaibigan"

"Wala akong oras para makipaglokohan sayo! Ikaw nagsimula nito!!! Hindi nya magagawa ang bagay na yun kundi dahil sayo!!! She don't have a choice!! Kailangan nyang---"

"Your right she's don't have a choice, kaya hindi ikaw ang pinili nya!! Do you know why!? Because in the first place she's never care about you!! Hinayaan ka nya sa lugar na yun hinayaan kanyang sumabog sa lugar na yun!!"

Akmang tatayo ako ng biglang naramdaman ko ang pagkamanhid ng tuhod ko napahawak ako sa headboard ng kama

"Hindi mo mabibilog ang ulo ko, kong isa ito sa mga plano mo nagkakamali ka ng taong niligtas!"

Pinilit kong tumayo at maglakad habang nakakapit ako sa pader

"Sa tingin mo ba kailangan ka pa nila" wala sa sariling napahinto ako may kong ano akong naramdaman dahil sa sinabi nya

"Halata sa mukha nila na masaya silang wala ka"

"Your lying!!! Stop this nonsense!!"

"Hahaha come on wag kang magpakatanga sa tinuring mong kaibigan...."

"Wala akong panahon sa laro mo"

"May patunay ako" nakangisi nyang saad at may iniabot syang mga litrato

"Mukhang hindi ka nila talaga kailangan"

Para kong anong meron sumasakal sa dibdib ko lahat ng litratong yun ay sila maxine at starly ang ibang litrato ay kasama sila kuya zach na kapatid nyang kinamumuhian nya halata sa mukha nila ang saya para akong nanghina hindi ko alam kong ano ba ang dapat kong maramdaman minsan lang kung ngumiti si tala nasanay kami sa lamig ng pakikitungo nya pero ang makita ko ang tawa ng mga mata at labi nya halata dito na masaya sya... Sila lang dalawa ni maxine ang naging pamilya ko ulila na ko walang pamilya akong naituring kundi silang dalawa ni maxine

"Kung magpapakita ka lang sakanila ano ba ang mararamdaman nila samantha? Masaya sila noong wala ka pa how comes na makita ka nila??" Hindi ko mapigilan ang pagdaloy ng luha ko sa aking mata nanghihinang napaupo ako

"Ano bang kailangan mo"

"Bakit mo naisipang iligtas ako"

"Because i feel pity for you, Pareho lang tayong biktima ni blaire dito, after all she's a mafia queen she don't have mercy for killing a person even you"

--+--+---+--+++-++

"Tsskk" lihim kong pinunasan ang luhang dumaloy sa pisngi ko na hindi ko man lang napansin

"Pagkakataon na sinayang pa....Hanggang saan ka ba dadalhin ng paghihigante mo? Mukhang nagiging mahina ka dahil sa pinagsamahan nyo dalawa baka isang araw ay tumiwalag ka bigla? Hindi na ako magtataka" sa lamig ng boses nya alam kong hindi si red ang kaharap ko ngayon...sa dilim ng kinaroroonan ko liwanag lang ng buwan na sumisilip sa bintana ang nagsisilbing liwanag sa loob ng sala

"Are you questioning my loyalty?" Mataray kong saad na ikinangisi nya

"Wala ka bang balak alamin kong ano ang dahilan ng pagkawala ng mga ala-ala nya?" Nakakalokong ngisi ang pinakawala sa mga labi nya

"Para saan pa? Eh ang kailangan ko lang naman ay ang bangkay nya.....ang kamatayan nya ang hangad ko" walang emosyon kong saad na ikinatawa nya

"Hahaha talaga ba? Kaya mo bang patayin ang dating matalik mong kaibigan?" wala sa tuno ng pananalita nya ang pagiging seryoso nito

"Ano bang gusto mong iparating?? Na duwag ako, puwes nagkakamali ka.....nagawa nga nya akong patayin At sa tingin mo hindi ko yun magagawa sakanya?"

"Haha well see kong hanggang saan ang tapang mo" akmang tatalikuran nya ako ng bigla akong nagsalita

"Ikaw naman ang tatanungin ko" napahinto sya, naglakad ako patungo sa harapan nya kita ko sa mukha nya ang kinasanayan kong wala emosyon kumawala ako ng matunog na ngisi dahan dahan kong nilapit ang bibig ko sa tenga nya

"Sa tingin mo ba hindi ka nagkamali sa pagpili ng grupo??" Pagkasabi ay dumestansya ako ng kunti sakanya

"Pareho lang tayo, paghihigante ang una nating dahilan, pero hindi ako katulad mo na sariling kaibigan ang ipinapain sa kalaban"