Erkek Koleji #Wattys2020

32.Bölüm: Yeni Biri

Multi: Dolunay/ Emircan İğrek Müzik Kutusu

"Herkes bir yaşam seçer ve seçtiği yaşamın bedelini öder..."

İyi Okumalar Kuzumm' ;)

Gözlerimi açıp etrafıma baktım. Evdeydim ama kendi evimde değil. Nasıl gelmiştim ben buraya? En son ne olmuştu. Hiç bir şey hatırlamıyordum. Karşımda gördüğüm çocukla kaşlarımı çattım.

"Ne işin var senin burada?"

"Bende tam onu soracaktım,"  dedim ve daha sonra fısıldayarak, "Ne işim var benim burada?" dedim.

"Uyanmış uyuyan güzel." Sesin geldiği tarafa baktım. Tanımadığım birisiydi. Hiii kesin sapık! Ya benden yararlanmışsa? Allah kahretsin! Başımı yorganın içine koyup kıyafetlerime baktım. Kıyafetlerim üzerimdeydi.

"Merak etme senden yararlanmadım," dediğinde başımı yorganın içinden çıkarıp ona baktım.

"Kimsin?" Oha ne kadar da ciddi konuştum öyle.

"Hatırlamıyor musun?" dediğinde kaşlarımı tekrardan çattım. "Neyi?"

Ofladı ve yanıma gelip yatağa oturdu. "O zaman işimiz zor. Herneyse ben Uraz," dedi ve elini uzattı. Elini sıkıp, "Bende Dolunay," dedim.

Küçük çocuk yanıma gelip o da elini uzattı ve, "Bende Poyraz. Maalesef ki bu ğıyarın kardeşi oluyormuşum," dediğinde gülümsedim. "Oluyormuşum derken?" O sırada Uraz kaşlarını çatıp konuştu.

"Yani anne ve babamın dediğine göre kardeşmişiz ama ben daha henüz kanıtlamadım." Tam benlikti bu Poyraz.

Uraz'a dönüp, "Nasıl geldim buraya?" diye sordum.

"Hani öküz gibi çarpıp daha sonra hiç bir şey demediğin çocuk var ya. İşte o benim. Bir süre sonra ağlama sesi duyunca hemen sesi takip ettim ve sahibini buldum. Yani seni. Beni görünce hemen boynuma atladın ve 'yardım et' diyince bende dayanamayıp eve getirdim," dediğinde gözlerimi kocaman açarak, şaşkınlıkla onu dinledim.

Nasıl böyle bir şey yapabilirdim?

Hatırlamıyordum hiç bir şey. "Ben o zaman için özür dilerim. Kendimde değildim sanırım çünkü hiç bir şey hatırlamıyorum," dedim ve ayağa kalktım.

Arkamdan gelip, "Gidecek misin hemen?" dediğinde dönüp ona baktım.

"Gitsem iyi olur," dedim.

Rüzgar ve babam denilen adam aklımdan çıkmıyordu. İkisindende nefret ediyordum.

Kapıda ayakkabılarımı giyerken, "Tekrardan özür dilerim ve her şey için teşekkür ederim. Kusura bakma gerçekten kendimde değildim yani hatırlamıy-" Sözümü kesen Uraz'ın konuşması oldu. "Tamam. Sorun değil."

Gülümseyip arkamı döndüm ve tam gidiyordum ki Uraz, "Telefon numaranı versene," deyince ona doğru döndüm. "Tabii ki olur," deyince telefonunu uzattı.

Telefon numaramı yazıp geri ona verdim. "Ben sana mesaj atarım sonra," deyince başımı 'tamam' anlamında sallayıp gittim...

Asellerin evine geldiğimde hemen kapıyı tıklattım. Asel kapıyı açıp sevinçle boynuma atladı. Sarılmasına son verince içeri girdim.

Tülin abla bana dönünce gülümsedim. "Hoşgeldin kızım. Nasılsın?"

Çok kötüyüm be Tülin abla!

"Hoşbuldum Tülin abla iyim teşekkür ederim? Siz nasılsınız?"

"Seni gördüm daha da iyi oldum canım benim," dediğinde sırıtmamı genişletip Asel ile birlikte odasına geçtik.