یکی از ایرادهای نویسنده ها اینه که تفاوت قلم ها رو نمی شناسن
✔داستان خارجی می نویسن با تم ایرانی
✔داستان رو زمان گذشته(مثلا دوره باستان بریتانیا) می نویسن ولی پره از اصطلاحات امروزی
و یه سری توصیفات کلیشه ای رو تو هر داستانشون هی تکرار میکنن و حال هوای داستان هاشون با هم فرق نمیکنه که این از ضعف قلمه.
توصیفات ظاهری اکثر دخترا توی داستان ها(خصوصا اونایی که تم ایرانی دارن) این طوریه: لب های قلوه ای، چشم های درشت(ترجیحا رنگی)، بینی کوچیک(مدیونید فکر کنید عملیه😑) قد بلند و خوش هیکل و خوشتیپ و اینا
بعد تیپشون: همیشه لباسای باز و رنگ جیغ می پوشن ده مَن ارایش میکنن و هرررر کاری ازشون بر میاد ولی نویسنده اصرار داره که اون دختر پاک و معصومیه(نکُشیمون)😐😐
توصیفات ظاهری پسرها:
قد: بازیکن بسکتبال
هیکل: آرنولد🙄
همشون ته ریش دارن😐
و ادکلن تلخ میزنن که بوش یه ملت رو می کشه🙄
الان میخواستم راجع به کلیشه های مکان و زمان بنویسم دیدم اصلا مگه فضای اطراف رو توصیف هم میکنن مگه؟؟😐
نه واقعا!
بعضی اوقات داستان اینقد ضعیفه که فقط داره زارت و زورت اتفاق ها رو میگه.
یه وقتایی هم اگه بخواد فضا رو توصیف کنه همش داره از ماشین مدل بالا و خونه های قصر مانندِ پسره(که احتمالا استخر هم داره) صحبت می کنه😑
.......
اگه چیزی یادم رفته شما اضافه کنید.❤
YOU ARE READING
کلیشه نخوانیم! کلیشه ننویسیم!
Humorکلیشه های آزار دهنده ی داستان های واتپد و بعضا رمان های چاپ شده ☢این استوری رو منتشر می کنم تا ببینید چه چیزایی ممکنه خواننده ها رو از داستان زده کنه و آزارشون بده ✔ و اینکه بدونیم چه داستانایی ارزش وقت گذاشتن رو دارن و چه داستانایی ندارن
