Dyktatorzy - od starożytności po współczesność

Napoleon Bonaparte

Podstawowe Dane:
Imię: Napoleon
Nazwisko: Bonaparte
Data Urodzenia: 15 Sierpnia 1769
Miejsce Urodzenia: Ajaccio, Korsyka we Francji
Data Śmierci: 5 Maja 1821
Miejsce Śmierci: Wyspa Świętej Heleny
Okres rządów: jako cesarz Francuzów 1804 - 1814, potem tymczasowo obalony powrócił w 1815 i jeszcze w tym samym roku został obalony definitywnie
Kraj: Francja
Charakter dyktatury: Cesarstwo Nacjonalistyczne

Przed dojściem do władzy:
Napoleon Bonaparte urodził się w rodzinie o włoskich korzeniach jako Napoleone di Buonaparte, syn Carla Marii Buonaparte oraz Letycji Buonaparte. Z powodu swojego włoskiego akcentu miał mieć problemy w szkole (nie w nauce, tylko z kolegami).

23 kwietnia 1779 roku został przyjęty do szkoły wojskowej w Brienne-le-Châteaux. Od 1784 kontynuował naukę I'École Militairew Paryżu, którą ukończył 1786 ze stopniem podporucznika i przydzielony do służby w artylerii.
Po wybuchu rewolucji francuskiej w 1789 z początku nie opowiedział się po jej stronie. Zgłosił się na ochotnika do powstańców korsykańskich, ale nie został przyjęty. Potem przeszedł na stronę rewolucji francuskiej. W 1792 roku awansowany na porucznika. Bonaparte brał udział w oblężeniu Tulonu jako kapitan Artylerii. Zaadaptował plan osadzenia artylerii na wzgórzach niedaleko miasta i zmuszenia do odwrotu broniących miasta z morza Anglików. Atak z tej pozycji umożliwił zajęcie miasta, jednak Napoleon został raniony w udo podczas natarcia. Dzięki temu sukcesowi mając zaledwie 24 lata Bonaparte został Generałem Brygady.
Później Napoleon trafił do więzienia, a po wyjściu z niego pozostawał bez przydziału. Dopiero Paul Barras pamiętający go z Tulonu dał mu przydział do obrony Republiki w czasie rojalistycznego powstania 13 Vandémiaire 5 października 1795. Pozwoliło to Napoleonowi poraz kolejny pokazać swoj talent dowódczy w walkach ulicznych z wykorzystaniem artylerii. 9 marca 1796 roku poślubił swoją kochankę Józefinę, a kilka dni po ślubie został wysłany do północnych Włoch aby dowodził wojskami walczącymi z Austriakami. W latach późniejszych Napoleon prowadził skuteczne walki przeciwko Sardyńczykom i Austriakom we Włoszech narzucając im pokój, a potem w 1798 roku został wysłany do Egiptu, aby podbić go dla Francji i zdobyć bazę wypadową dla przyszłego ataku na Indie. W Egipcie wojska Napoleona, do których przydzielono także naukowców na nowo odkryly dla Europy historię starożytnego Egiptu. Początkowo Francuzi odnosili sukcesy, jednak w wyniku sojuszu angielsko-tureckiego oraz kolaborującego z Anglikami generała Przyrody wojska napoleońskie zostały zmuszone do kapitulacji w 1801 roku. Nie czekając na koniec kampanii Napoleon powrócił do Francji. Fatalne rządy dyrektoriatu dawały nadzieję spiskowcom i zamachowcom wszelkiej maści. W dniach 9-10 listopada 1799 dokonano zamachu stanu 18 brumaire'a, w wyniku którego Napoleon został konsulem

Rządy:
Po przejęciu władzy Napoleon działał bardzo szybko. Przede wszystkim starając się o poparcie arystokracji ogłosił amnestię dla rojalistycznych emigrantów. Mogli oni wracać do Francji, jednak nie zwrócono in majątku zarekwirowanego podczas rewolucji. W 1801 roku zawarł z kościołem katolickim konkordat, w którym zostały zastrzeżone nienaruszalność dokonanych rekwizycji i sprzedaży dóbr kościelnych. Ponadto wprowadzono pensje dla biskupów i naukę religi w szkołach podstawowych oraz ułatwiono budowę placówek kościelnych jak np. Szkoły czy oczywiście kościoły.
Napoleon wprowadził szereg reform usprawniających działanie państwa. Wprowadził także jako pierwszy na świecie obowiązek uczęszczania do darmowych szkół nie zależnie od płci czy stanu cywilnego do 18 roku życia. Przyjęta zasada nominacji sędziów oraz zaostrzenie walki z rozbojami, fałszerstwami itp. zaowocowały ograniczeniem korupcji i szybkim wzrostem bezpieczeństwa publicznego. Napoleon zreformował również administrację, która utrzymała się do dzisiaj. Za rządów Napoleona wprowadzony został także kodeks cywilny w 1804 roku. Wprowadzenie kodeksu jest obecnie uważane za największy sukces Napoleona. Ustalał on podstawy ustroju: równość wszystkich wobec prawa, wolność osobistą, oddział kościoła od państwa oraz nienaruszalność własności prywatnej. Po za tym kodeks ten całkowicie ośmiesza współczesnych przeciwników Napoleona, którzy porównują go do Hitlera, mimo że Austriak nie wykazywał ani grama szacunku dla kodeksu napoleońskiego. Kodeks został wprowadzony m.in. w Księstwie Warszawskim. Zreformowanie skarbówki i wprowadzenie podatku od soli, alkoholu i tytoniu poprawiło finanse kraju i umożliwiło wypłatę rent. 1803 roku skarb państwa wzbogacił się jeszcze bardziej po sprzedaży Luizjany dla USA. Napoleon wiedzial, że nie zdoła utrzymać władzy nad Luizjaną, a do tego chciał skoncentrować swoje wojska w Europie. Dla utwierdzenia swej władzy Napoleon koronował się na cesarza Francuzów 2 grudnia 1804 roku. Do pobłogosławienia i namaszczenia Napoleon zaprosił samego papieża, natomiast koronę wyrwał z rąk papieża i sam sobie ją założył na znak, że sam sobie zawdzięcza władzę. Wcześniej koronował Józefinę tym samym zmniejszając znaczenie papieża do roli widza. Skolei 26 maja 1805 roku w Mediolanie koronował się na króla Włoch. Wszystkie te sprawy miały jednak drugorzędne znaczenie dla wojen prowadzonych w tamtym czasie przez Francję. Napoleon chciał zjednoczyć całą Europę pod francuskim panowaniem, a najbardziej chciał podbić Rosję i Wielką Brytanię, których nienawidził. Na znak nienawiści do Brytyjczyków Napoleon zmienil nawet ruch drogowy z lewostronnego na prawostronny, który utrzymał sie do dzisiaj w całej Europie oprócz wysp brytyjskich oraz w większości państw świata. Po początkowych sukcesach armia Napoleona wraz z Polakami pomaszerowała na Moskwę, którą nawet zdobyli, ale zostali zmuszeni do odwrotu. Ostatecznie armia Napoleona została rozgromiona przez Generała Przyrodę, a następnie Europa sprzymierzyła się przeciwko jemu. Został tym czasowo wygnany. Potem wrócił raz jeszcze na chwilę do władzy, jednak ostatecznie został wysłany na wyspę świętej Heleny, gdzie zmarł 5 maja 1821 w wieku zaledwie 51 lat. W 1840 jego zwłoki zostały przywiezione do Paryża i złożone w kosciele inwalidów. Przyczyna śmierci jest nieznana. Według jednej z teorii mógł zostać otruty arszenikiem.

Więcej informacji będzie dodawane na bieżąco