Fairy Tail Gerçek Büyü

65. Bölüm : Yazıt

Wattpad bir kez daha ödümü bokuma karıştırmayı başardı.

Arada canı sıkılıp benimle taşşak geçiyor bence. Bir kere de kitabımı silmişti pezeveng. Sonra geri vermişti.

Neyse, silinen kısım haram olsun piç.

Yazar ağzından

- Bunlar sonuncular!

Gray'in kolaylıkla devirdiği Kurohebi, daha doğrusu bu dünyadaki ismiyle Shirokonchu, yere yığıldı. Bir tuzak daha ortadan kalktı ve dövüş sonucu belirdi

Yer Dünya Gray vs Shirokonchu

Kazanan: Yer Dünya Gray

- Ben de kendiminkini hallettim! dedi Edolas Gray, o da Raven'dan çok da güçlü olmayan bir üyeyle savaşmıştı. Onun da tuzağının kalkmasıyla iki Gray doğruldular.

- Şu ana kadar çıkan yazılara göre Raven'ın üyelerinden sadece Laxus, Freed, Evergreen ve S beşlisi kaldı!

- Bir de Juvia tabi, dedi Gray dişlerini sıkarken.

Edo-Gray başını eğmişti. Zamanında ona nasıl aşık olduğunu hatırlıyordu. Ama sonucunda hepsi onu kullanmak içindi.

- Bahsettiğiniz S üyeleri nerede? Şimdiye ortaya çıkmış olmaları gerekmez miydi?

- En ufak fikrim yok. Ön saflarda olmayı sevmezler. Ya da belki ötekilerle savaşıyorlardır.

Gray düşündü. Raven üyelerinin neredeyse hepsi yenilmişti. Onların kendi müttefiklerine değer verdiğini bilse de savaşı riske atacak kadar kendilerine güveniyorlar mıydı?

O sırada çok garip bir şey oldu.

Bir saniye önce Edo-Gray, Gray'in yanında ayakta dururken bir saniye sonra savrularak yere düşmüştü. Gray şaşkınlık ve panikle seslendi.

- Hey, iyi misin sen?!

Sonra etrafına baktı. Görünürde kimse yoktu. Anlamıyordu.

Sorusuna bir cevap alamadan karnında hissettiği sert darbeyle yere doğru düştü. Sağlam bir darbeydi, nefessiz kaldı. Bir kaç saniye sonra toparlanıp doğruldu ve kendisine vurana baktı.

Gray gördüğü kişi ile bugün kaçıncı kez olduğunu bilmediği şekilde küfretti.

•••

Laxus hayatında hiç bu kadar hızlı ilerlediğini hatırlamıyordu. Yıldırıma dönüşüyor, binaların üzerinden atlıyor, bütün gücüyle ilerliyordu. Büyüsünü harcadığını hissediyordu. Ama umurunda bile değildi. O anda önemli olan tek bir şey vardı.

Çığlıklar yükselmeye devam ediyordu. Bazen daha acı dolu, bazense ağlamaklı geliyorlardı. Ama asla kesilmiyorlardı. Hava hala yıldırımlarla kaplıydı.

Sonunda oraya ulaştığında gördüğü manzarayla kanı dondu.

Mira hareketsizdi, saçından yakalamış ve onu zorla diz üstünde tutan o adi herif olmasa yere yığılmış olurdu. Ve mahvolmuş vaziyetteydi. Yaralıydı, cildinde yanıklar ve onlarca yıldırım izi vardı.

Laxus delirecek gibi oldu. Derin nefesler alıp verirken gözlerini Mira'nın yaralı vücudundan ayıramıyordu.

- Bakın sonunda kim kendini gösterdi, dedi kendi sesi iğrenç bir gülüşle.

Laxus en kötü kabusunu yaşıyor gibiydi. Yeniden o adam olmuştu. Yine Mira'ya zarar vermişti ve bundan zevk almıştı.

- Bırak onu, dedi sesinin titremesine olabildiğince hakim olmaya çalışarak.