✓Angel By Your Side

CHAPTER 27

CHAPTER 27

JULY 17, 2021

MAGDADALAWANG linggo na simula noong makabalik ako rito sa San Alidrona. Sa loob ng halos dalawang linggo ay dalawang beses pa lamang ako nakalabas ng bahay. Iyon ay noong niyaya ako ni Azarel na magpunta sa mall para makapamasyal, at pangalawa naman ay noong nag-mall ulit kami ngunit kasama na namin n'on si Minerva.

Ngayon naman ay inaasahan ko ang pagpunta nina Rica at Rachelle rito sa bahay. Hindi ako masyadong lumalabas dahil mas pinili kong makasama sina mom at dad dahil matagal akong nawalay sa piling nila. Maging si Ate Weng nga rin ay tuwang-tuwa sa pagbabalik ko.

"Bilisan mo riyan, Merry, dahil may naghahanap sa iyo. Nasa sala sila," narinig kong sabi ni mom mula sa labas ng aking kuwarto.

"Pakisabi po palabas na ako," tugon ko habang isinusuot ko ang hairpin na binili namin ni Azarel sa mall.

Abot langit ang ngiti ko habang papalabas ako ng aking kuwarto ngunit bahagyang napawi iyon nang hindi pala sina Rachelle at Rica ang sinasabi ni mama. Si Ate Lana ang narito kasama sina Crissel, Irish, Marie, Jerico, at James.

Dahan-dahan ko silang nilapitan at nginitian sila. Napadako naman ang tingin sa akin ni Ate Lana. Tumayo siya at lumapit sa akin.

"Puwede ba kitang makausap ng tayong dalawa lang," nag-aalangang tanong niya kaya tumango ako.

"Puwede po, sa garden na lang po tayo," wika ko.

Pagkarating namin sa hardin, namayani muna ang katahimikan dahil hindi siya umiimik. Ako na ang naglakas-loob na basagin ang katahimikan dahil wala kaming mapapala kung pareho kaming mananahimik.

"Kumusta na po pala kayo?" tanong ko kaya napatingin siya sa akin.

"Isa na akong registered nurse, mag-iisang taon na," tugon niya. "Ikaw?"

"Mabuting-mabuti naman na po kumpara noon," saad ko.

Base sa kaniyang ekspresyon ay may nais siyang sabihin na parang ayaw niyang sabihin. Marahil ay nag-aalinlangan pa siya.

"Si Kuya Mike po ba ang nais niyong itanong? Wala po kasi siya rito dahil nasa trabaho," wika ko dahil ayaw niya ng magsalita.

Noong lunes kasi nag-umpisang magtrabaho si Kuya Mike sa kompanya namin. Doon muna siya nilagay sa administrative department kaya hindi na sila madalas nagkakasama ni Ate Lana.

"Ikaw talaga ang sadya ko rito at hindi si Mike. Magkausap lang kami kahapon."

"Ano po bang gusto niyong sabihin?" tanong ko kaya napahinga muna siya nang malalim.

"Alam ko na 'yong tungkol sa nararamdaman mo kay Hezekiah. Alam ko na lahat pati 'yong totoong dahilan bago ka nalaglag sa hagdan, at kung bakit mo nilisan ang San Alidrona noon," tugon niya kaya gulat akong napatingin sa kaniya.

"Paano niyo po nalaman? Sino po ang nagsabi sa inyo?"

"Hindi na mahalaga kung kanino ko nalaman. Gusto ko lang sabihin na noong nalaman ko iyon, hindi ako nakaramdam ng galit sa iyo kasi nga noong mga panahong iyon may namamagitan sa amin ni Hezekiah. Nauunawaan ko naman 'yong naramdaman mo, atsaka hindi naman naging official na naging kami, kaya huwag kang mag-alala," pagpapaliwanag niya.

"Ate Lana, wala naman sa akin iyon, eh. Pinili ko ng magpakatatag noong nasa Pangasinan ako. Ayos naman na po ang lahat ngayon," sagot ko at nginitian siya.

"Basta sorry pa rin sa nangyari noon. Kung hindi sana ako ang gusto niya—"

Hindi ko na siya pinatapos sa pagsasalita dahil marahan kong tinapik ang balikat niya at binigyan siya nang matamis na ngiti.