The Other Side of Spykie (Sebastian Series #3)

Chapter 9

Chapter 9

Kiss

"Let me help you!" I said and I was about to stand when he shook his head.

"No. Just sit there and watch me cooking." He grins, his voice is full of authority yet charming at once.

I pout, I rested my elbow on the table and put my chin over my hand.

Naka upo ako sa high hair habang nasa harapan ko naman siyang nag hahanda ng mga ingredients na lulutuin niya.

Nandito kami ngayon sa kitchen niya at katulad ng palagi niyang ginagawa ay magluluto na naman ito.

It's been days since we become much closer, pagkatapos ng eksena sa balcony nito kung saan ipinahayag ko ang kinikimkim kong sama ng loob ay simula nun naging mas malapit pa kami sa bawat isa. Halos dito na ako tumira sa kwarto niya, kulang nalang ay dito ako matulog. We watched movies, he cooked, we ate together, we talked and we laughed. In short close na kami. The awkwardness that we felt before suddenly gone.

Dito na ako nag bre-breakfast, nag lu-lunch at nag di-dinner at ihahatid niya nalang ako sa kwarto ko kapag matutulog na ako.

Kakatapos lang ng mission namin ngayon, nagbihis lang ako sa kwarto ko kanina habang hinintay niya naman ako sa labas at ng matapos ako ay dito agad kami dumiretso.

It's 12 am, I'm wearing my pajama and lose white shirt. Habang siya naman ay black plain t-shirt and sweatpants, his hair is in mess but it doesn't made him less handsome.

"Stop pouting." Mas lalo akong ngumuso dahil sa sinabi nito.

"But I wanted to help you!" He shakes his head but I hear him laugh quietly to himself.

Ang pogi!

"No. I know you're tired. Ilang tao napatumba mo kanina."

"Ikaw din naman ah? Kaya nga I will help you nalang."

"I don't want you to get tired." My face heated up to his statement. Kinipot ko nalang ang dalawang labi ko para pigilan ang gustong kumawala na ngiti sa labi ko.

Nakatingin lang ako sa sa kamay nitong mabilis habang hinihiwa ang bawang. He's truly an expert. Halatang sanay na sanay itong magluto.

Kumunot ang noo ko ng tumigil ito sa paghiwa kahit hindi pa naman niya natatapos, pumunta ito sa sink at hinugasan ng mabuti ang kamay niya. Bawat galaw nito ay sinusundan ko, pagkatapos nitong punasan ang kamay niya ay kumuha ito ng baso at nilagyan ng power milk, after that ay nilagyan niya ito ng mainit na tubig bago marahan na haluin.

Lumapit ito sa'kin at inilagay sa harapan ko ang tinimpla niyang gatas. "Drink this."

"Thank you." Hindi ko na mapigilan ang ngiti labi ko.

He's really caring. Sa ilang araw na nakasama ko siya ay ramdam na ramdam ko ang pag aalaga nito sa'kin ng mabuti. Kahit may ginagawa ito ay ititigil niya talaga para lang unahin ako—like this.

Kahit tulungan siya sa gawain bahay ay ayaw niya rin, katulad nalang ng paghugas ng pinagkainin namin. Ayaw na ayaw niyang akong maghugas, kaya nga minsan nahihiya narin ako.

"Alam mo ba kung ano ang lulutuin ko?" He suddenly asked, umangat ang tingin ko sa kanya. Lumakas ang tibok ng puso ko ng magtama ang paningin namin, ang kanyang mga mata na singlalim at dilim ng gabi.

I cleared my throat before I shook my head. "Nope. Ano ba?"

"I will be cooking your favourite Abobong manok." He says but I see the glint of a smile appear.