وردة ايامى الجزء الثانى(المشاغب) بقلم اسماء جمال

الفصل ٤

                وردة  ايامى ج٢ف ٤
استيقظ من  نومه يبحث عنها بيده لم يجدها حاول ان يفتح عينه حتى  رأى باب الشرفه مفتوح شعر بالقلق ونهض وتوجه نحوها وجدها واقفه وتربع يدها فوق صدرها وتنظر الى السماء اقترب منها وحوط  خصرها بيديه وقبلها فى عنقها نعم مر على زواجهم عمرا كاملا ولا يزال يدللها كطفله
فارس:اي اللى مسهر الورد
نيره:شوية ارق
فارس:مش متعود ع حبيبى يسهر كدا
نيره :بفكر ان التاريخ بيعيد نفسه
فارس:ع موضوع ريان ورحمه كل حاجه نصيب
نيره:بس خايفه ع ابنى
فارس:ريان عارف هو بيعمل اي وبيفكر ازى واي خطوه هيخدها هنكون معاه ودعمينه
نيره:بس
فارس:اششششش مش وقته كلام يلا علشان ترتاحى
فعلا توجه  الى الفراش وخبئت نفسها داخل احضانه ونامت

استيقظ الجميع فى منزل معتصم وكانت رحمه على استيحاء من  مراون ومالك ولا تكلمهم ولا تنظر لهم  تشعر انها مفروض عليهم
لاحظت ملك خجل رحمه وانها لا تأكل كان الجميع  جالس على طاولة الافطار
ملك :كلى  رحمه
رحمه:اهو بكول
معتصم:رحمه ابوكى كلامنى باليل
نظرت له وعلى وجهه الخوف
اكمل كلامه :هيجى  الاسبوع الجاى علشان يشوف ورقه جوازك من ريان 
مالك:اي دا هو مش وثق فينا ولا اى
ملك :دا حقه يطمن ع بنته 
مروان:هى فى الشارع ولا مع  ناس غرب
معتصم:ملوش لازمه الكلام دا
رحمه :هنعمل اي
معتصم:هعدى على فارس اتكلم معه وهنقرر بعدها اى اللى هيحصل

فى منزل سيف كانوا يجلسون فى حديقه المنزل
يقراء سيف الجريده ويوجد على الطاوله صغيره اربع اكواب من الشاى
حلا:هو  اي اللى حصل امبارح
سيف:حصل اي
حلا:فى موضوع رحمه
اسر:ريان قال انه جوزها
حبيبه وحلا:ايا
سيف:ابوها كان مصر يخدها ويجوزها ل حد اكبر منها
اسرر:وريان اخد الموضوع ع قلبه وقال انه جوزها علشان مترجعش مع ابوها
حلا:افرض ابوها رجع علشان يشوفها هيكون اي الحل
سيف:محدش يعرف
حبيبه:والبنت فين دلوقتى
سيف:،عند معتصم
حبيبه:ربنا يعدى الموضوع دا ع خير
اسر:انتم قلقانين ليه افرض ريان اتجوز رحمه بجد اى المشكله
حلا:ي ناصح المشكله مش مين ي تجوز مين المشكله فى ابو رحمه هيسكت ع كدا
سيف: وكمان ريان هيقدر يتحمل مسؤاليه زى دى
حبيبه:ريان فاهم اي اللى هيحصل لما قال حاجه زى كدا  يعنى هيتحمل العواقب
اسر:انتم عرفين ريان مشاغب بس قد المسؤاليه
حلا:ي عم انتم الانتين عيال فستك
سيف:حلا
حلا:،اسفه
اسر:هتشوفى وريان هيطلع قد المسؤاليه
حبيبه:يلا كل واحد يشوف هيعمل اي

فى منزل فارس  كان الجميع جالس على طاولة الافطار معاده نيره
ريان:ماما فين
فارس:نايمه 
نور:غريبه اول مره تانم كدا
جميله:هى تعبانه ولا اي
فارس:متقلقوش بس نامت متأخر
ريان : ليه
فارس نظر  له بخبث:هيكون ليه
ريان:حسس انى السبب مش عارفه ليه
نور:ي بابا كل حاجه هتمشى زى ما ربنا عوز
فارس:ان شاء الله  ي حبيبتى
جميله:والله رحمه دى كيوت
فارس:يلا علشان مدراسكم وانا عندى شغل