Single Dad meet Nanny

Chapter Twenty-Nine

"Can we talk?"

Tumango si Matthew bilang tugon sa tanong ni Summer.Naabutan ito ni Summer sa loob ng kanyang apartment building.Walang kaideya-ideya ang binata kung ano ang sasabihin niya dito.Maayos naman siyang hinarap ng lalaki upang siya ay pagbigyan.Ang isa pang dahilan ay hindi pa rin siya matahimik.Ibig niyang malaman ang nangyari dito at kay Savina,lalo na't umamin na ito na hindi niya tunay na anak si Maki.

Paano na kaya ngayon si Maki?Natapos na ba ang pagiging instant daddy niya dito?Nagkamali ba siya sa hinala niyang kayang ayusin  ni Matthew ang lahat?Hindi niya alam kung ano ang gagawin niya kapag nakiusap si Matthew sa kanya na kausapin niya si Savina at siya ang magpaliwanag sa babae.Parang hindi niya kayang gawin iyon kahit alam niyang iyon ang pinakatama niyang gawin.

She just couldn't.Hindi siya sanay na tahimik lang si Matthew.Hindi ito nagsasalita habang sakay sila ng elevator.Parang mas gusto niya na nagbabangayan sila,nang sa ganoon ay parating alam niya kung saan siya lulugar.Isa pa,kapag tila nagbababang-loob si Matthew ay sumasagi sa isip niya na hindi ito kasinsama ng iniisip niya.

It was funny how a slight change of attitude could change one's opinion of another person.Kailangan niyang tandaan na hindi ganoon ang normal na Matthew.He was a version ng lalaki na malungkot sa nagawa niya.Damn!Iba nga kasi ang dating nito ngayon.Nang makapasok na sila ay inalok siya nito ng maiinom.He settled a glass of milk and "if it's okay" raw.

Naninibago na siya.Naisip niyang mas maganda talaga na ganoon ang mood ni Matthew.Nakikita niya rito ang lalaking minahal niya.Tahimik lang siya,hinintay na ito ang magbukas ng usapan.Matagal bago ito nagsalita.
"How have you been?" Hindi makatiis na tanong ni Summer sa binata.

"I've been o-okay."

"I don't think so!" Nakasimangot niyang sabi.

"I'm sorry," ani Matthew.

"How about Maki?" aniya.

Tumango ito. "I've decided to give up," anito. "Hindi ko naman siya tunay na anak, eh," tila umuurong ang dila nitong sagot sa katanungan niya.Medyo may lungkot sa anyo nito habang ang mga mata nito ay nakatingin sa bakanteng crib na naiwan sa condo niya.Tila naluluha ang mga mata nito pero pilit lang pinipigil.

"Do you miss him?"

"Yes." ani Matthew.

Umiling siya.Nalulungkot siya para kay Matthew.Hindi nito inaasahan ang lahat ng pangyayari.Nais rin niyang magtampo dito dahil nakikita niya sa mga mata ni Matthew ang labis na kalungkuta.Nagseselos siya dahil tila mas matimbang si Maki s a puso nito kaysa sa pinagbubuntis niya.Oo,wala siyang karapatan na magselos pero nasasaktan siya.Masakit para sa kanya na makitang malungkot ito.Samantalang hindi man lang nito maisip na magkakaroon na sila nang anak.Ang kanyang pinagbubuntis.Ang bunga nang kanilang pagmamahalan.

"Have you had dinner?" Pukaw
ni Matthew kanya.

"Not yet.You?"

Umiling ito. "And I'm starving anyway. Let me see if there something anything to eat here. I can microwave anything, if eat that kind of stuff."

Nang tumango siya ay nagtungo na ito sa kusina.Sumunod siya kay Matthew.Nagsalang ito nang microwavable meal at nagluto ng soup.Hindi niya maiwasang maalala ang noon.Tuwing nagluluto siya ay pinapanood siya nito.Naalala pa kaya nito iyon.Parati siyang yayakapin nito,hahagkan ang kanyang leeg.Siya naman ay pipikit lamang,hahayaan itong gawin ang ibig nito.

Those were the days.Parang kay tagal na ngunit may mga pagkakataong katulad nang mga sandaling iyon ang tila kailan lamang nangyari ang mga iyon.Nang lingunin niya si Matthew ay napansin niyang nakatitig lamang ito sa kanya.Nailang siya at inabala ang sarili sa ibang bagay.Napatingin siya uli dito.Nakangiti ito.Bigla siyang napangiti rin.

"What brought you here?" ani Matthew.

Tumigil siya sa pagsubo sa kinakain at tumingin dito. "I just want to see if you are okay."

"I'm fine!" Maiksi nitong sagot.

Hindi naman niya inaasahan ang sagot nito.What now? "How's Maki?"

Nagkibit-balikat ito. "I don't know."

Muli ay nakonsensiya siya.Mukhang tama siya na hindi nito nagawa ang suhestiyon niyang ayusin nito ang relasyon nila ni Savina para kay Maki.
"Did you talk to her?"

"Nah."

"I bet if you talk to her would things worked out."

"That just the thing, hindi ko alam kung maayos pa ba namin ang tungkol kay Maki. Hindi ko alam na mangyayari to sa akin. Hindi ko ito inaasahan."

Wala siyang naitugon.Wala siyang maisip na tamang maitugon.Alam niyang kailan lamang niyang hinintay  itong magsalita,magbukas nang nararamdaman nila.Kung tutuusin,ang pagsasalo nilang iyon ay nakakailang na para sa kanya.Ilang araw palang ang nakakaraan nang magsagutan sila na animo mga aso't pusa.

Kunsabagay,ano ba ang normal na nangyayari sa kanila nitong nakaraang araw?Wala.They hated each other's gut but made out.Kulang na lamang ay isumpa niya ang lalaking ito.Ngayon ay matiwasay silang nag-uusap.What was all about?Hanggang sa natapos sila
sa pagkain ay hindi ito nagsasalita.

Nagbolontaryo si Matthew na magligpit ngunit tumanggi siya.Sa hitsura kasi nang binata ay tila wala ito sa kondisyon.Pati ang katawan nito ay tila nadamay.Malayo ang tinatakbo ng kanyang isipan.Nang makapag-ayos na siya sa kusina ay sumunod siya rito sa sala.Ano ang gagawin niya?Uuwi na lang.

"W-would you, uh, care to have some coffee?" aniya.

Umiling ito.Mayamaya ay nilapitan nito ang crib ni Maki.Kinuha ang unan nito at inamoy.Nilapitan ni Summer si Matthew at niyakap ito sa likod.Alam niyang kanina pa nito gustong umiyak pero pinipigilan lang niya ito.Isinandal ni Summer ang ulo sa likod ng binata upang i-comfort ito.
Pati siya ay nalulungkot din pero kailangang tanggapin sng katotohanan.

"Just cry," ani Summer. "Nandito lang ako."

"Bakit?"

"You don't deserve this," aniya.

"I deserved this!Damn!" Mura nito.

"Ikaw pa rin ang Daddy ni Maki. Ikaw ang nakagisnan niyang ama," ani Summer.

"No!" Tanggi nito. "I'm not his real dad. And that's the fact!"

Tuluyan nang napahagugul ito.He was so devastating for losing Maki.He was damn so hurt by knowing the truth.He was so messed up by blowing up the real secret of Maki.He was so upset.Tila hindi ganoon kadali ang lahat.Halos isang taon nagsama sina Matthew at Maki bilang isang anak at ama.Ang bonding na iniwan nito sa piling ni Matthew.Ang iyak,tawa at pagkairita tuwing nagtro-throw tantrum si Maki.Ang lahat nang iyon ang bumalot sa loob ng apartment nito.Naging inspirasyon rin niya si Maki sa lahat ng bagay.Masakit talaga ang sinapit nilang dalawa.

Matthew was feeling down.And it was nice to spend that kind of time with him,she had to admit.But it's not going to happen again.Sinisiguro niyang hindi na ito muling mauulit pa.Walang dahilan para saktan niya muli ito.Nagkataon lang siguro na naging parte ng buhay niya si Maki.It happens.To anyone.She sighed.

Ayaw niyang bigyan ng pansin ang kalungkutan sumaklob sa puso niya.Ayaw na rin niyang pakaisipin kung bakit kahit sanay na siya sa condo nito ay tila lumiit iyon sa ilang oras.Ayaw niyang ma-stress lalo na't buntis siya.Ayaw niyang mawalan muli ng anak si Matthew.She will do anything bumalik lang muli ang aura nang sigla nang binata.

Next....