❝ bir 𝐜𝐚𝐧𝐚𝐯𝐚𝐫, ne zaman 𝐢𝐧𝐬𝐚𝐧 olur ? ❞
Kaos'un enerjisinden yükselen topraklarda karanlık güçler bir savaşın eşiğinde. Bu kutsanmış ülkenin kaderi bir avuç gencin ellerinde fakat karanlıkla savaşmak için önce kendi karanlığına kazanmı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
╚═══════════════════.✵.═╝
❝ 𝘪 𝘸𝘢𝘴 𝘦𝘯𝘤𝘩𝘢𝘯𝘵𝘦𝘥 𝘵𝘰 𝘮𝘦𝘦𝘵 𝘺𝘰𝘶 . . . ❞
════════════════════════════.✵.══
𝓐KADEMİNİN kalesinin siyah taşlarıyla yükselen kuleleri bulutların arasında kalmıştı. Jackson, dalgaların vurduğu sahilin koy kısmında kalan ağaçların altındaki beyaz kumlara oturup sağ tarafında kalmış Qishi Dağının eteklerindeki okuluna bakarken geçen birkaç günün muhakemesini yaparak aklını toparlamaya çalışıyordu.
Suki, ona aklında çok fazla şeyi bastırdığını söylemiş ve düşünmesi gereken her şeyi düşündükten sonra kendi içinde huzuru sağlayıp gece öyle yanına dönmesini tembihlemişti.
Jackson, Haleflik eğitimlerinin zihni büyücülük kadar çok yoran bir şey olacağını hiç tahmin etmezdi doğrusu fakat iki eğitimi de alan birisi olarak her ne kadar eğitimler birbirine zıt görünse de eşit derecede onu yoruyordu. Büyü odaklanma isterdi, kaosun fısıltılarını duyabilecek kadar zihnin keskin olmalıydı mesela. Diğer yandan Haleflik nehrin akışını sağlamaktan geçiyordu. Meditasyon gibi belirli bir düşünce ya da odak olmadan tanrının enerjisine bağlanman gerekiyordu.
Belki de Jackson ilk eğitime alıştığından enerjiyi kurabilse de bunu kalıcı hale getirmekte çok da gelişme gösterememişti. Düşüncelerinin bir türlü akıp gitmesini sağlayamıyordu fakat gerçekten onu suçlayabilir miydiniz? O kadar çok şey aynı anda oluyordu ki birinin ucundan tutup evire çevire iyice düşünmemek mümkün müydü?
