" كاری ميكنی احساس كنم رود خونه ايم كه كل عمرت تشنه‌اش بودی..."
فن فيكی متفاوت از جونگکوک
يادداشت: اين يک رمان ومپايری يا چيزی شبيه بهش نيست.
All Rights Reserved by jikookie17
Ⓒjikookie17
كاغذي كه روش چند تا معادله نوشته بود رو ميز سرخورد و به طرف من اومد. " بيا انجامش بده" با سردي و بي ادبي ميگه.
"الان كه فقط ما دوتاييم، ميتوني بهم توضيح بدي كه اون نشون ها رو دستت چيه ." دست به سينه آرنجاشو رو ميز تكيه ميده. "دارم تمرين ميكنم" سعي ميكنم موضوع رو ناديده بگيرم.
بي تاثيره، دست عضله ايشو رو كاغذ و يكي از آرنجاشو پشت صندليم ميزاره. توي يه چشم بهم زدن فاصله ي بينمون از بين رفت. " الان ميتوني بهم بگي."
"جوري رفتار نكن كه انگار نميدوني ديشب چه اتفاقي افتاده " من با يكم دلخوري و استرس گفتم. " ميدونم ولي...فقط بعضي چيزا...خيلي واضح نيستن."
"و از كدوم لحظه حافظتم از دست دادي؟" به چشم هاي سياه و نافذش نگاه كردم. بازدم صداداري ميكنه و به طرف ديگه نگاه ميكنه. "فقط ميخوام بدونم كه بهت آسيب زدم يا نه."
" فقط مچ دستمو نگه داشتي كه يه علامت كوچيك باقي موند ولي همش همينه چسبي كه دارم بخاطر اينه كه دستمو بريدم." سريع تر اين بحث رو كه دوست ندارم راجع بهش حرف بزنمو فيصله ميدم . "كتتو در بيار" از صندليش بلند ميشه و به سمت يه مبل ميره.
عام...الان اون بهم گفت كه لباسمو در بيارم يا من اشتباه شنيدم ؟ حتماً همينطوره.
چيزي كه گوشم شنيدو ناديده گرفتم و به رياضياتم ادامه دادم، كه حتي يه ذره هم ازش نميفهمم.
پسره با يه تيوب تو دستش ميادو اونو رو ميزه ميزاره.بدنشو به سمت من ميچرخونه در حالي كه پاهاي من پايين ميزه و بهش نگاه نميكنم. "كري؟"
"چي؟ نه ،نيستم" با خجالت جوابشو ميدم. "پس كتتو دربيار."
"نه" رد ميكنم." خجالت بازي در نيار وقتي كه از ديد زدنم لذت بردي اون موقعي كه لباسامو داشتم عوض ميكردم" بهم ميگه .
هولي شت. اون ديده؟ لعنتي ميدونستم. اين خيلي خجالت آوره، لپ هام دارن ميسوزن. " ازت نميخوام كه با لباس زيرات بشيني، من منحرف نيستم فقط ميخوام يكم كرم درمان كننده رو كبوديا و زخمت بمالم."
