Kabanata 2

6 2 0
                                    

Today is a good Sunday Morning. Malamig at maaliwalas ang simoy ng hangin. The December breeze gives me a very good feeling, I can feel positivity ahead of my day.

I'm a senior high school student at Limasawa National High School. Sa Manila ako noon but my parents moved me here dahil wala akong nagagawang matino sa Manila, 'yon ang sabi nila but the bottom line is that ayaw nila akong mag banda.

My friends moved here as well dahil ayaw daw nila akong mawala sa banda,that's why I love them so much.

My academic strand is Accountancy and Business Management dahil gusto nila mommy na makatulong ako sa firm namin not as an Engineer but sa Finance. But that's not so me, I want to be a hit maker along with my band pero isang kahibangan daw 'yon sabi ng mommy ko.

All my life I obeyed my parents most especially sa gusto nilang piliin kong strand and course sa college, halos sa lahat nalang.

Dahil sunday ngayon ay wala kaming pasok, I decided to clean my room dahil ilang months na din nang huli ko itong malinis. I do this by myself dahil there are stuffs that I don't want anybody to touch kaya nag-iinsists ako sa mga kasambahay na ako nalang ang mag-aayos.

I scanned my phone bago magsimulang maglinis, nakita ko ang iilang mensahe galing sa mga dati kong boyfriends.

Martin:

Could I still make it up to you Hayumeai? I miss you.

Rei:

Can we talk? Can I see you?

Dahil sa iritasyon ay mabilis kong tinapon ang aking cellphone. I dated many guys but I wasn't really serious about them. Naawa naman ako sakanila but what's wrong with me is that I repeat the same thing all over again, I'll date someone kasi mema lang ganon.

Bigla ko tuloy naalala ang sinabi sakin ni Avrielle na I'll be drop dead kapag nahanap ko na ang katapat ko sa pag-ibig. That's fucking corny, pero scary din.

I tied my hair in a bun as I started cleaning my room. Nang makabawi ay pinulot ko ulit ang cellphone ko, I connected my airpods at nakinig ng kanta sa spotify. I played it in shuffle, I chose my favorite band which is Eraserheads at nagsimula ng makinig sa kanta nila.

My room's concept screams evident minimalism. Cream ang kulay nito along with light brown for some patterns. Attached on the walls are my favorite band posters. Sa left side naman ng kwarto ay may isang tukador kung saan doon nakalagay lahat ng albums at merch ng mga paborito kong banda. I also have indoor plants dahil narin sa impluwensya saakin ni Cyrildrix, siya ang nagturo saakin na maganda ang indoor plants dahil napaka beneficial nito.

In the middle of my cleaning ay nakita ko ang isang box kung nasaan lahat ng medals, trophies and dimplomas ko since kinder up to high school. Kahit kailan hindi ko  flinex ang mga 'to, I just kept them in a box, nakatago at hindi nakikita ng iba. I never flexed my medals because these are the reason why my mom pressured me so much. Naramdaman niyo na ba 'yong feeling na masyadong nag-eexpect lahat ng tao sa paligid mo? Kapag once na nag failed ka, kahit konti lang, grabe yung disappointment sa'yo, para bang wala ka na ulit gagawin na tama.

Maybe that's life, hindi lahat ng gusto nating mangyari aayunan ng lahat, sadyang mapag-laro ang mundo, kaya kailangan matapang kang haharapin lahat 'yon.

Kaya I chose to keep this achievements a secret, mabuti na iyon. Walang achievements edi walang expectations, walang expectations edi walang disappointments.

Habang naglilinis ako ay biglang may kumatok sa pinto. I removed my airpods to hear the voice clearly.

I opened the door at bumungad si Daddy. I was shocked dahil hindi ko expect na ngayon na ang uwi nila galing business trip. He smiled at me pero sobrang evident ng pagod sa mga mata niya dahil sa pag tratrabaho.

Ride Home (Limasawa Series 2)Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang