ASLI TUTULMASI (TAMAMLANDI)

56.BÖLÜM

Kınamız var. A dostlar💃💃

Yatak odasından çıkmış aşağıya inmiştik. Akşam içim bir şeyler hazırlamak istemiştik birlikte. Dışarıdan da sipariş verebirdik ama biz yapmak istemiştik. Sadece o ve ben. Sadece biz...

Aslı

Günler günleri haftalar haftaları kovalamıştı. Ömerle evimiz dizmemizin üzerinden 2 hafta geçmişti. Evimiz! Bu kelimeye milyonlarca anlam yükleyebilirdik. Ama benim içim evim,yuvam, annem, babam her şeyim demekti.

Ne zaman Ömere baksam karşımda sığınacağım bir liman. Korkmadan arkama yaslayacağım dağ görüyordum. Ona bakanlar sadece onun sert ve otoriter olarak görseler de ben bana her zaman sevgi dolu kırılmamdan korkan bir adam görüyordum.

O kadar çok şey yaşadıkki şu bir kaç sene içerisinde. Siz de biliyorsunuz. Küsüp barışmalar. Kıskançlıklar.. Gibi daha bir sürü şey yaşadık şu bir kaç sene içerisinde ama hiç bir zamanda sevgimizden bir gram eksilmedi. Hep sevdik birbirimizi. Sevgimizin arkasında durduk.

Şimdi ise yatağımda uzanmış son iki günümün kaldığı odamı inceliyordum. Aslında bu evden ayrılmak anne ve babamdan ayrılmak gibi geliyordu bana. Onlarla geçirdiğim bir sürü anım vardı bu evde. İlk okula başladığım, ilk üniversite sevincimi yaşadığım hatta anne ve babamın ilk ölüm haberini aldığım bu evde. Yani iyisiyle kötüsüyle bir sürü şeyler yaşadım bu evde. Belkide o yüzden ev kavramı benim için hep farklıydı.

Odama göz gezdirdiğimde her şey yerli yerinde duruyordu. Hatta bazı kıyafetlerimi burada bırakmıştım. Ben olmasam da deniz evlenene kadar burada yaşacaktı. O gittikten sonra ise ev böylece duracaktı. Satmayı ya da kiraya vermeyi aklımın ucundan bile geçirmemiştim. Herkes gibi anılar benim için çok önemliydi. Yaşadığın hiç bir anı geri getiremezsin ama üzerine daha güzellerini koyup o anıları çoğaltabilirsin. 

Yüzümde hafif bir ayrılığın burukluğu dudağımda sevdiğim insana kavuşmanın sevinci vardı. İki ayrı duyguyu dibine kadar yaşıyordum anlayacağınız. Ama insan sevdiğini, ruh eşini, hayat arkadaşını, sırdaşını bulunca buruklukta bir yerde sizi bırakıyor yerini sevince devir alıyordu.

Gözlerim nemli nemli etrafı incelemeye devam ederken dan diye hızla kapım açılmıştı. Korkuyla yerimden sıçradım resmen. Deniz yüzündeki hayin sırıtmayla bana bakıp " Oh! Hanım efendiye bakın. Sanki bu gece benim kınam var. Bu ne rahatlık arkadaş. Hadi kaldır o güzel popunu da kahvaltı yapalım bir an önce" dedi.

Deniz. Ah! Benim canım arkadaşım. Sırdaşım. Ailem dediğim yüreği güzel insan. Mine teyze ve Sabri amca 1 hafta önce gelmişlerdi İstanbula. Hatta mine teyze çeyiz bohçası bile hazırlamıştı benim için. Bana hazırladıklarını gösterdiğinde ise hüngür hüngür ağlamıştım. Anne ve baba eksikliğini bugüne kadar bana hiç hissettirmemiş yeğane insanlardı benim için. Bu kadar hazırlığa ne gerek vardı mine teyze dediğimde bana kızmış. Deniz ne ise sende benim için o sun. Bunu lafta söylemedim ben. Hem sen karışma bakıyım bana terliğ yersin"diyip ayağındaki terliği göstermişti. Alem kadındı mine teyze. Dediğini de yapardı ayrıca.

Ben geçen günü hatırlarken deniz elini gözümün hizasına getirmiş sallıyordu. Ne ara bu kadar yakınıma gelmişti bu kız?

Deniz "Huhu. Kız kime diyorum ben kalksana. Annem valla terlikle girişicek şimdi bize" dedi gülerek.

Bense buruk bir şekilde denize baktım ve onu kendime çekip sıkıca  sarıldım. Sanki ona karşı olan minnetimi böyle anlatabilmek için. Deniz bu eylemime şaşırsada belli etmemeye çalışmıştı. O da beni sıkıca kollarının arasına almıştı. Deniz "Oy benim kuzum bende ayrılacak diye üzülüyormuymuş. Oy ben seni ne yapsam nerelere saklasam. Kıyamam kuzuma. Olmadı vermiyim ben seni kimselere. Kız kurusu gibi yaşlanalım senle bu evde" dedi. Aslında maksadı beni biraz olsun güldürebilemekti. Ama amacına da ulaşmıştı orası ayrı. Dudaklarımdan bir kıkırtı çıkmıştı. Deniz benden yavaşça ayrılıp karşıma oturdu ve ellerimi ellerinin arasına aldı. "Aslım. Canım arkadaşım. Biliyorum bu evden ayrılmak senin için çok zor. Aileni arkanda bırakmış gibi hissediyorsun. Ama yapma. Sen sevdiğin, seni seven birisiyle bir yola çıkacaksın. Eminim anne ve babanda seni izliyorlardır ve en az senin kadar mutlulardır. "dedi.