➶Biraz geç geldi ama yapabildiğim kadarını yapıyorum 😽
"Getaway Car" da yakında gelir💗
-And if you wanted me,
you really should've showed-
Nisa,
Bunları hatırladıktan sonra mektubu açmamaya karar verdim. Kucağımdan alıp belimdeki kuşağın arasına sıkıştırdım ve kalktım. Okların yandığı ateşin üzerine su döktüm ve oradan uzaklaştım.
Artık yapacak bir şeyim yoktu. Zuko çoktan istediğini almıştı, hepimiz dağılmıştık. Savaş sona erse de, içimize dinmesi daha zor olan bir nefret yerleştirmişti.
Yere bakarak yürürken bir anda önüme çıkan bir şeye çarptım. Ya da birine. Hatta, birilerine. Kafamı kaldırıp baktığımda iki senedir görmediğim arkadaşımı gördüm.
Hande ve tanımadığım bir çocuk. El elelerdi ayrıca. Ben Hande'ye çarpmıştım, o da hemen bana sarılmıştı.
Ağzıma giren saçlarını çekip ben de ona sarıldım. Ayrılınca yanındaki çocuğa baktım. Sevgilisi falan mıydı?
-Seni çok özledim. Diğerlerinden haber de alamıyorum. Bir yere gidelim, onları da çağırırız.
O eimi tutup beni çekerken ben durdum. Bu heyecanını kırmak istemezdim ama gerçekleri bilmesi gerekiyordu.
-Hande anlatmam gereken şeyler var.
-Tamam anlatırsın. Hadi gideli...
-Bak, diğerlerine ulaşamayız.
-Ne? Neden?
-Uzun hikaye. Otur da anlatayım.
Toprak yolun kenarındaki kayalara oturduk. Çocuk da Hande'nin yanına oturmuştu.
-Öncelikle bizi tanıştırmayacak mısın?
Gözlerimle çocuğu işaret ettim.
-Ha evet. Tolunay, Nisa. Nisa, Tolunay.
Çocuk bana, ben de çocuğa gülümsedim. Hoş biriydi. Hande'ye göreydi.
(Hankerciler nasılsınız 😊)
-Nasıl tanıştınız?
-Kanada'da, bir çiçekçide. Detaylarını anlatırım hadi sıra sende. Anlat.
-Benim Barış'tan hoşlandığımı biliyordun sen zaten...
-Bana açıldım de lütfen lütfen.
-Bir şekilde birbirimize açıldık. Ama birlikteliğimizi kimse desteklemedi.
-Nasıl? Kerem, Berkan, Öykü ya da Lale de mi?
-Hayır hiçkimse. Ve onlara açıklamamızdan birkaç saat sonra Barış'ı gördüm, Aycan'la.
-Aycanla mı?
-Evet. Yakınlardı.
-Ve bir şey demeden gittin mi? Açıklaması vardır belki de...
