➶Yeni ve uzun bi bölümle burdayım 💗 bu sefer arkada şarkı ve şarkı sözü yok 👐🏻
Nisa,
Barış'ın beni görmesinin ve ben orada yokmuşum gibi davranmasının üzerinden üç ay geçti. Ben elimde bu sefer başka birinden olan ama başıma bela açacağından emin olduğum bir mektupla oturuyordum.
Ne o ilk kaldığımız ağaçların orada ne de kovukların orada değildim. Yıkılıp yakılan kasabadaki tek sağlam şey olan Zuko'nun heykelinin önündeydim.
Zuko artık bu dünyadan gitmişti. İntikamını almış ve bulabildiği bütün kasabalıları öldürmüştü. Ne Hande'den, ne Kerem'den, ne de başkalarından haber alamadığım için onlara ne olduğunu da bilmiyordum.
Elimdeki mektup annemdendi. Ölmüş olmasına rağmen ben 25 yaşına basınca bana ulaşmasını istediği bir mektup yazmıştı. Bugün de doğum günümdü ve 25 yaşına giriyordum.
Bu sefer vakit kaybetmeden mektubu açtım.
"Canım Kızım,
Bu mektubun sen 25 yaşına girdiğinde sana ulaşmasını istediğim için Saklı Olanlar'dan yardım aldım.
Saklı Olanlar'ın kim olduğunu bilemediğini biliyorum, bu yüzden şimdi sana açıklaması için içlerinden birini gönderiyorum.
O sana benim bütün vasiyetimi ve yapman gerekenleri anlatacak. Seni çok sevdiğimi ve her zaman arkanda olduğumu unutma.
Annen."
Saklı Olanlar'ın kim olduğunu bilmiyordum, evet. Ama öğrenmem için bana birini yolladığını söylemişti.
Peki gelenin kim olduğunu nereden tanıyacaktım ve nasıl bilecektim? Gözlerimi sildim ve ayağa kalkıp etrafıma baktım. Boşluğa doğru konuştum.
-Hey! Annem Saklı Olanlar'dan birinin geleceğini söyledi. Neredesin?
Bunu söylediğim anda önüme bir şeyin düştünü hissettim. Görünürde hiçbir şey yoktu ama bir iç güdüyle elimi uzattım ve bir el elimi tuttu.
O an sırtımda bir şeylerin çırpındığını hissettim. Dönüp baktığımda arkamda bir çift kanat gördüm. Korkuyla bağıracakken o görünmez ellerden biri ağzımı kapattı.
-Sessiz ol. Kim olduğunu ve nereden geldiğini öğreneceksin. Sakin kal.
Saklı Olan'ın sesi sanki birden fazla insan bir anda konuşuyormuş gibiydi ve bu içimi ürpertiyordu. Nereye bakacağımı bilmeden gözlerimi etrafta gezdirdim ve "Tamam." anlamında kafamı salladım.
Ağzımdaki elin çekildiğini hissettim. Sonra tuttuğum el beni kendi etrafımda döndürdü ve her yanımdan gelen, ne dediklerini anlamadığım bir fısıltı duydum.
Sonra sırtımdaki kanatların çırpılarak beni havalandırdığını ve birinin beni yönlendirdiğini hissettim. Ama göz kapaklarım kapandığı için neler olduğunu göremiyordum. Gözlerimi açmaya çalışınca da bir şey tarafından engelleniyordu.
Yaklaşık beş dakika sonra ayaklarım toprağı buldu ve gözlerimi açabildim. Kafamı kaldırıp karşımdaki şeye bakınca bütün vücudumun gerildiğini hissettim.
