Hooking Trouble: Deciphering Paris

Chapter 21

Chapter 21: I don't like you too

And with that memories coming back and forth from my mind my tears wouldn't stop from falling again and again because of the same reason and person.

It hurts.

It's too much, he's too much.

Boys are always boys, they'll gonna make you fall from their sweet gestures and flowery words then when you already fall really hard they will left you hanging, like they doesn't do anything.

They're all assholes.

Fuck it!

I walked away, away from him. Away from the reason of this fucking tears, away from anyone that I might remember his presence.

I walk then it turns into a run while whipping my fucking tears away.

Natagpuan ko nalang ang aking sarili sa harapan ng isang convenient store na medyo malayo sa school, inayos ko ang aking suot at postura bago hindi nagdalawang isip na pumasok sa loob.

I think I need to calm myself down and some beer will help.

I immediately grab a basket then full it with all the beers that I got, halos mapuno ang basket na dala ko na mga beer lang ang laman. Lumipat ako sa snack stall para kumuha ng mga tsitsiryang mangunguya then when I'm contented on what I see, I decided to go to the counter to pay.

"A lovely girl holding a basket full of beer, nice." Napahinto ako dahil sa boses ng isang ugok na nangingialam sa ginagawa ko.

Hindi ko nalang sana siya papansinin kaso mukhang papansin talaga siya, he's pissing me off.

"Got a problem with that?" Tanong ko sa kanya ng matapos kong mapalibag na ilapag sa counter ang bibilhin ko kasama ang mga inilagay niya kanina kaya nasabi kong papansin siya. Nagulat ang cashier ka ginawa ko kaya dali dali niyang inasikaso ang mga bibilhin ko at ng ugok na 'to.

"I don't, you're the one that have a problem not me." he said as he walk towards the door but before he totally leave he say something na dahilan para ikakunot ng noo ko.

"I can spare some of my time with you, I'll wait outside." then he push the door and leave me here.

I was speechless.

What he said is so unexpected.

Brickstone want to spare his time for me, for real? Tsk! Anong nakain non?

Nang matapos ang cashier sa ginagawa niya ay kaagad kong kinapa ang aking phone sa side ng suot kong damit then kinuha ko sa ilalim ng case ang aking credit card. Bakit ba? E' sa tinatamad akong magdala ng wallet kaya don ko nalang inilagay. Got a problem with that? If you do, then I don't give a damn.

Kahit na mabigat ang pinamili ko ay nagawa ko paring lumabas sa store ng parang walang nangyari. Then there I saw him, standing while leaning against the wall and his hands are inside his pocket.

"Mabigat oh, mabigat." pagpaparinig ko sa kanya dahil sa nabibigatan na talaga ako sa dala dala ko. Ikaw ba naman magbitbit ng kalawang plastic bag na halos puno ng beer at mga chitchirya, tingnan natin kung Di ka mabigatan. Ngumisi muna siya ng pagak bago tulungan akong magbitbit ng mga pinamili.

"I'll spare my time and you'll spare your time on me too." sabi niya bago kami naglakad sa patawid sa kabilang kalsada dahil nandon naka-park ang kotse niya. Inilagay namin sa back seat lahat ng pinamili then sumakay na kami para naka-alis na sa kung nasaan man kami.

Nagdadalawang isip pa ako kung sasama nga ba talaga ako sa kanya or magpapaiwan nalang rito then sa bahay nalang ako iinom kaso baka makita lang ni Mommy, kung ano pang isipin non. Kaya kahit na nagdadalawang isip ay nanahimik nalang ako sa kinauupuan ko.