Yaşamamak | Ara Verildi

4. KAR TANESİNİN GÜZELLİĞİ

Bir kar tanesi kadar güzel olsa hayat, kimse derde bulanmaz. Dertlerin üzerine beyaz bir çarşaf misali örtülürdü. Keşke hayatta da dertlerimiz böyle bir çarşaf gibi kapansa. Bir derdi yok etmek için halı altına süpürsek ama o halının altından bir daha çıkarmasak.

Dünyanın üzeri örtülse keşke bembeyaz bir sayfa gibi, yeniden başlasak hayata. Ama her şey istediğimiz gibi olmuyor hayatta. İstediklerimiz kadar zorluklarımızda var. Emilly ile birlikte okula gelip gidiyorduk. Amfide buluşup öyle eve dönüyorduk. Bahar döneminde birbirimizi tanımamamıza rağmen birkaç ders hocalarımızı aynı seçmiştik. Bugünde birlikte hazırlanıp çıkmıştık. Okulda birlikte vakit geçiriyorduk artık.

"Bukre şimdi biz okuldan sonra markete gidelim mi? Bir şeyler almamız lazım," deyince kafa salladım. Dolaşmak, yalnız olmamak daha iyi geliyor artık. Kendim için de emin adımlar atmaya başladım. Okuldan çıkarken geçen haftaki kızları ve o salak çocuğu gördüm. Korkuyla onların bakışı da bana döndü. O günden beri birbirimizi hiç görmemiştik. O günden sonra onlar da hiç bizim oralara gelmemişti. Şimdi onları görmek istemesek bile dibimizde bitmişlerdi.

"Vay vay eküriler," diye dalga geçti zengin olan kız.

Not kağıdına yazı yazıp eline vermeden okuttum. Sinirle parladı gözleri. Bu insan kılığında şeytan olsa kesinlikle bu kız olurdu. Sahi ismi neydi bu kızın?

"Vay vay süslü bebek de burada," diyerek ben de onunla dalga geçtim. Emilly ne yapıyorsun der gibi bakınca omuz silktim. Bu benim savaşım değil. Senin savaşın ve ben savaşmaktan hiç hoşlanmam.

"Daha dün ölüyordu bu kız yanlış hatırlamıyorsam, şimdi bana kafa tutmaya çalışıyor," deyince telefonumu çıkardım. Daha dün demek de ne bilim?!

Annem öldükten sonra kendimi bir şekilde korumam gerekiyordu ve ben de sandalyeme taktığım kamera sayesinde bir sorun olduğunda Bluetooth sayesinde bunu çok rahat telefonumda açıyordum.

Bir nevi temkinli olmak gibi bir şeydi. Yalnız yaşayan herkes için gereklidir bence.

Telefonu ellerine vermeden izlettim. Gözleri hepsinin faltaşı gibi açılmıştı. Not kağıdımı çıkardım ve yazdım.

"Seninle bir sorunum yok olamaz da! Bu kız da artık benim arkadaşım. Tek bir hatanda bunu polislere vermekten özellikle internete yüklemekten çekinmem," diye yazıp eline verdim. Normal bir şekilde okurken bir anda gözleri sinirle parladı.