Marinette
Okuldan çıkınca motoruma atlayıp mezarlığa sürmeye başladım.
Yolda azkalsın bir salak yüzünden kaza yapıyordum.
Mezarlığa girdiğimde çok şaşırdım çünkü abim annemle babamın mezarının yanındaydı ve sanırım beni bekliyodu. Oraya gidip ona sarıldım ve kulağına 'gelmiceksin sanıyordum' dedim.
Oda 'işilerim erken bitti' dedi.
Tebessüm edip yaklaşık yarım saat mezarlıkta kaldıktan sonra eve döndük.
Eve dönerken abimin arabasını takip ediyordum ama bizi çok tuhaf yollardan getirdi eve ve çok hızlı sürüyordu. Motor sürmede profesyonel olmasam yolu çoktan kaybetmiştim. Nesi var bunun.
İçimde kötü bir his belirdi.
Hemde çok kötü...
Adrian
Eve geldiğim gibi yemek yemek için mutfağa gittim ve masaya oturdum. Üniversiteye başladım diyip büyük bir gülümseme yerleştirdim yüzüme. Bugün hiçbir işim yoktu ve canım çok sıkılıyordu.
Odama çıkıp film izledim hemde komple 1 sezonu bitirmiştim. Ve saat akşam sekiz olmuştu. Babam saçam sapan hareketlerde bulunmasın diye koşarak yemek odasına girdim. Eveet tam sekiz yemek saati. Şükür kurtuldum. yemek bittikten sonra odama geçtim ve sonunda yapacak birşey bulamayınca bugün gördüğümüz dersleri tekrar ettim. Saat onbire yaklaşıyordu. Ben gerinerek masada kalkarken aklıma bugün gördüğümüz marinette geldi. Model miydi neydi internete ismini yazıp biraz araştırdım.
'Yok artık lan o nasıl bir miras' diye birşeyler çıktı azımdan. Kız zenginmiş.
Neyse adrian kendine gel sende zenginsin salak salak konuşma. Araştırmamın sonunda ailesinin öldüğünü öğrendim ama nasıl öldükleri yazmıyordu. Sanırım ailesi köklü bir mafya şirketine benzer birşey yönetiyordu. Hiçbirşey yazmamışlar ki ya çok merak ettim ben. Yorulduğumu farledip yatmak için hazırlandım. Uyumaya yakın garip bir ses duydum ama tam uykuya dalacağım sırada geldiği için ne olduğunu çözemeden uykuya daldım.
Marinette
Abime "iyi misin?" diye sormuştum. Cevap vermemişti. Bi kaç kere daha benzer sorular sorunca dayanamayıp cevap verecekken birden alt kattan bir gürültü geldi. Korkuyla arkamı kontrol edip abime döndüm. İkimizde aynı şeyi düşünüp abimin odasına doğru koşmaya başladık. Odaya (odaya 2 kapıdan giriliyor extra güvenlik için) girdiğimizde her 2 kapıyıda kitledik ve hemen camları kapattık. O silahları çıkarırken bende arka cebimden telefonumu çıkarıp şöförün arka kapıya gelmesini ve en hızlı ve korunaklı arabayı almasını istedim. Silahların yanında abim 2 çantayla geldiğinde ona soran gözlerle baktım. 'Kıyafet, yiyecek ve tüm miras evrakları' dedi evrak olan çantayı ben aldım ve hemen camdan aşşağıya atladık.
(............)
Yaklaşık 1 saattir arabayla bir yere gidiyorduk burayı ben bile bilmiyordum neresi amk burası diye düşünürken abim "geldik" dedi ve kapımı açtı. Bizim evden daha küçük bir eve gelmiştik deniz kenarında. Çok güzel bir yerdi. Cidden içimi huzurla doldurdu. İlk defa böyle huzurlu hissettim.
Eve girdiğimizde çok tuhaf bir şey hissettim sanki tanıdık bir atmosfer vardı anlayamadım. Etrafa garip garip bakan beni gören abim konuşmya başladı.
L>Burayı hatırladınmı?
M>Ne?
L>Burayı hatırlamıyor musun? Burası ailemizle yaşadığımız evdi, yani onlar ölene kadar.
M>Nasıl yani? Ne saçmalıyosun abi, burası hiç yanmış kül olmuş gibi görünmüyor?
L>Kızım restore diye bişey var. Senide gören okumamış malın teki sanacak ya.
M>Tamam ya ne kızıyon, hem sen anlatsana yine naaptın sen naptın?
L>Yani ş-şey...aslında çok da öneml-ahh kimi kandırıyom. Kız kaçırdım ben.
M>Yok artık!! Gerizekalı mısın lan?
L>Abinle doğru konuş lan velet
M>Ya abi şimdi bişey dicemde..üfff (ona dik dik bakıp baştan aşşağıya süzdüm) tam bir aptalsın.
L>Lan vele-
M>Aramızda sadece 5 yaş var.😒
Onu daha fazla dinlemek istemediğime karar verip odamın yerini sordum, çantamı alıp odama çıktım. Bu nasıl bir ev ya çok sıkıcı küçük üff neyse geçmişimiz varmış.
Napimki yani hatırlamıyosam yoktur öyle bir geçmiş...haklıyım demi yani.
Biraz uzanıp dinlenmek istedim ama uykuya dalmışım.
"Bırak beni" çığlıklarımı umursamadan beni yemek odasının bir köşesine attı. Bi anda abimi gördüm ve ona yaklaşmaya çalıştım.
Ama o beni itti ve atıldığım köşeye gitmemi söyledi. Ona güvenemedim ama nedense oraya gitmiştim. Bi anda birşey beni sert bir şekilde duvara itti ve ben bilincimi yavaş yavaş kaybederken abimin birisi tarafından evden çıkarılıyordu ve bana bağırıyordu kafam yere düşerken yan tarafta yatan annem babamın cesetlerini gördüm benim ve abimin adını sayıklıyorlardı ve bi anda bir şeyler patladı. Ben o sırada bu olanları dışardan izliyordum sanki ve birşey farkettim....
'Aaaaaaaaaa'
Çığlık attığımda kapımda aniden abim belirdi ve odaya göz gezdirdi ve bana çok korkmuş gibi baktı.
L>Noldu marinette niye bağırdın iyi misin?
Diyerek yanıma yaklaşıp bana sarıldı.
Yok artık, ağlıyordum.
L>Marinette s-sen ağlıyosun, farkında mısın?
M>Abi ben kendimi iyi hissetmiyorum
.
.
.
.
.
.
.
.
