Not First But Last

Chapter-49||Final||

Zawgyi

အခ်ိန္ေတြတျဖည္းျဖည္းကုန္လြန္ၿပီး ဘာလိုလိုနဲ႔သံုးႏွစ္ေတာင္ရွိၿပီေလ။ဟန္တို႔လည္းဘြဲ႕ယူၿပီးၿပီေပါ့။တစ္နည္းေျပာရရင္ဟန္နဲ႔ဆက္တြဲတာ ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ရွိၿပီေပါ့။ဒီသံုးႏွစ္အတြင္းမွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စကားမ်ားတာေတြဘာေတြမရွိၾက။တစ္ေယာက္ကလြန္လာရင္ ေနာက္တစ္ေယာက္ကတစ္ထစ္ေလာက္ေလၽွာ့ေပးရင္းနဲ႔သူတို႔ရဲ႕relationshipကအရမ္းကိုေပ်ာ္စရာေကာင္းလြန္းခဲ့တယ္။

သူမ်ားေတြကေျပာတယ္ တကယ္ခ်စ္တဲ့အတြဲတိုင္းကေတာ့ကေတာက္ကဆရွိၾကစျမဲတဲ့။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့အဲ့လိုျဖစ္ဖို႔ေနေနသာသာ အျမဲတမ္းအဆင္ေျပလြန္ေနလို႔ေဘးလူေတြကေတာင္အျမင္ကပ္ရတဲ့အထိ။အဲ့လိုေျပာလို႔သူတို႔ကတကယ္မခ်စ္တာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ဒီသံုးႏွစ္တာကာလအတြင္းမွာသူတို႔တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္စိတ္ကုန္ဖို႔မေျပာနဲ႔ ခ်စ္လို႔ေတာင္မဝႏိုင္ျဖစ္ေနၾကတာ။

ဝတ္ရည္တို႔အတြဲကေတာ့ စိတ္ဆိုးစိတ္ေကာက္တာေလးေတြေတာ့ရွိတာေပါ့။သိတဲ့အတိုင္းဝတ္ရည္ကကေလးဆန္ၿပီးအရမ္းရစ္တတ္ေတာ့ တခါတေလလႊာစိတ္အေျခအေနမေကာင္းတာနဲ႔တိုးရင္အဆင္မေျပတာေတြျဖစ္တတ္တာေပါ့။ဒါေပမယ့္တစ္နာရီေတာင္မၾကာပါဘူး ခ်က္ခ်င္းျပန္အဆင္ေျပသြားတာ။အင္း.....သူတို႔ရဲ႕ဆက္ဆံေရးကလည္းေခ်ာေမြ႕တယ္လို႔ဆိုရမွာေပါ့။

မင္းရတုပိုင္.......သူနဲ႔ဟန္ကbarမွာေနာက္ဆံုးေတြ႕တာကလြဲၿပီး ထပ္မေတြ႕ၾကေတာ့ဘူး။သူကမေတြ႕မိေအာင္တမင္ေရွာင္ေနတာဆိုရင္ပိုမွန္မွာေပါ့။ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ဟန္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္မွာစိုးလို႔တဲ့။အခ်ိန္ကတျဖည္းျဖည္းကုစားသြားေတာ့ သူလည္းဟန္႔ကိုေမ့သင့္သေလာက္ေတာ့ေမ့ေနပါၿပီေလ။တခါတစ္ေလအထီးက်န္မိတဲ့အခ်ိန္သတိရတာကလြဲရင္ေပါ့။

ရွင္းခန္႔က၁၀တန္းကို ပိုင့္ကိုကတိေပးထားသည့္အတိုင္းဘာသာစံုဂုဏ္ထူးႏွင့္ေအာင္ခဲ့သည္။သူ ပိုင္တက္တဲ့တကၠသိုလ္မွာပဲလိုက္တက္ခဲ့တယ္။ဘာတဲ့.....ကိုကိုနဲ႔အနီးဆံုးမွာပဲရွိခ်င္လို႔ေဆးမွတ္မွီတာေတာင္ေဆးေက်ာင္းကိုမေရြးခဲ့ဘူးတဲ့။ပိုင့္ကတိအတိုင္းရွင္းခန္႔ကိုစဥ္းစားေပးရာကေန သူတို႔ႏွစ္ေယာက္တြဲျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။