Scarlet Princess

Kabanata 17

[ FLAIRE ]

Matapos umalis ni Haring Draven ay nagpatuloy ang pagdiriwang. Bumalik rin kami ni Prinsipe Alixid sa pwesto namin at magsimulang kumain.

Kahit na balik ang lahat sa kasiyahan ay nanatiling tahimik ako. Napansin 'yon nina Zack at Nathe pero tumahimik lang sila. Nagtataka naman akong napatingin sa upuan ni Vesiana.

"Saan si Vesiana?," tanong ko.

"May pupuntahan daw pero babalik din sabi niya."

Tumango ako at tinapos ang pagkain. Wala ako sa kondisyon para kumain ng marami tulad ng nakasanayan ko. Nababahala pa rin ako sa tingin sa akin ng mabigat na panauhin na tinutukoy kagabi ni Prinsipe Alixid.

Atsaka di ko kayang magsaya kung ganito yung nararamdaman ng puso ko. Pero, kaya kong ngumiti ng peke na hindi mahahalata ng kahit sino.

Oras na para sa sayawan sa gitna ng bulwagan at marami na ang nagsasayaw. Tumayo sina Zack at Nathe at nagpaalam na may pupuntahan. Di pa rin bumabalik si Vesiana kaya kaming dalawa na lang ng Prinsipe ang natira.

Habang nakaupo ay patuloy ako sa panonood ng mga magsasayaw sa gitna at nakuha ng atensyon ko ang nagsasayaw na magkasintahan. Napangiti ako ng mapait. Pangarap ko dati pa ang maisayaw ni Prinsipe Acnus. Parangap na hindi na matutupad. Pangarap na biglang naglaho sa isang saglit. Napangiti ako ng mapait.

Inilihis ko ang tingin at ganun na lang ang pagkagulat ko ng makita si Fheira na nakatingin din sa akin. Malungkot ang mga tingin niya sa akin habang inilipat ang tingin sa tinitingnan ko kanina. Umiwas ako ng tingin at napahinga ng malalim.

Isang kamay ang nakalahad sa akin at agad akong magtaas ng tingin sa may-ari nito. Seryosong mukha ni Prinsipe Alixid ang naghihintay na tanggapin ko ang mga kamay niya. Ngumiti ako at tinanggap ito.

Inalalayan niya akong tumayo at pumunta kami sa gitna. Ipinatong ko ang kanang kamay sa balikat niya at ang kanyang kaliwang kamay ay nasa bewang ko na. Ang aming natitirang kamay ay magkawak habang sumasabay sa himig ng malumanay na kantang itinutugtog.

Sinalubong ko ang tingin niya at ganun na lamang ang pnaghihina ko. Di ko kayang sabayan ang uri ng pagtitig niya. Naninibago ako sa mga pinapakita at sinasabi niya kanina pa. Para mawala ang awkward na nararamdaman ay nakuha kong ngumiti at kinausap siya.

"Akala ko wala nang magsasayaw sa akin. Sayang ang ganda ko sa gabing ito pero buti na lang niyaya mo ako." Tumawa pa ako. Pero natigil din nang hindi nagbago ang emosyon niya. Seryoso pa ring nakatitig sa akin.

"Prinsipe Alixid?"

"Hmm?" Nagtataka ko siyang tiningnan. Madalas ay binabara niya ako pero bakit ngayon ay hindi.

Bumitaw ako at hinawakan ang noo niya. Ang init. Nanlalaki ang mga matang hinila ko siya sa gilid at kinapa ulit ang noo niya at leeg. Ang init talaga.

"Paano ka nagkaroon ng lagnat? Wala naman akong natandaan na nagpaulan ka Prinsipe Alixid."

Maayos pa siya kanina pero ngayon kitang kita sa mata niya na namumula at parang nanghihina. Hinawakan ko siya sa kamay at umalis kami.

Tumungo kami sa kwarto niya at inilalayan ko siyang humiga sa kanyang kama. Bigla akong nakaramdam ng inis at sinermonan siya.

"May sakit ka na pala bakit di ka nagsasabi!"

Tinulungan ko siyang hubadin ang suot at kumuha din ako ng pamalit niyang damit at short. Tumalikod ako nang magpalit siya.

"Tapos na."