E vetmja dashuri e pare.

12

Pas perballjes me Saren, Ina dhe Erika largohen qe aty. Ina po ndjehej shume keq. Nuk mund ta besonte qe e kishte bere Sara te gjithe ate. Megjithese prap nuk e justifikonte Rein, ai ne mengjes e kishte puthur ate vajzen. Ajo perseri nuk mund ta falte. Dhe tani nuk ndjente me te njejtat gjera per Rein, pothuajse e kishte harruar ate.
Dhe ajo dite kaloi dhe erdhi e nesermja. Ina u be gati per te shkuar ne shkolle, ishte zgjuar pak vone sot dhe po nxitonte. Del pothuajse me vrap nga shtepia dhe sa do te futej ne porten e shkolles perplaset me nje mur, ose nje mur jo dhe aq te fort le te themi.

Ina: oh, dreqin. Po kjo tani, jam vone.

Djali: me fal, a je mire? Po me binte celulari dhe ndalova papritur, te vrava shume?

Ina: eeee... jo... kshu po... dmth jo.... oh lere fare jam vone. Shihemi.

Ina: prit pak. Shihemi i thashe atij. Oh sa idiote. Duhet te nxitoj.

Dhe me vrap ngjit shkallet per ne sallen qe kishte mesim. Nuk donte qe ne oren e saj te pare ne fakultet te nderpriste pedagogun, e kishte bezdi kete gje. Dhe mesa duket fati sot ishte me te. Pedagogu nuk kishte hyr akoma dhe Ina shkon menjeher ne vendin qe i kishte mbajtur Keina. Aty afer ishte ulur dhe Xhoni. Salla ishte mbushur plot dhe mesa duket nese do te ishte vonuar dhe pak nuk do te kishte vend per te.

Ina: Miremengjes.

Keina dhe Xhoni: Miremengjes.

Keina: Ina qetesohu, erdhe ne kohe. Nuk ka problem nese vonohesh, nuk merren mungesa ne leksione.

Ina: e di, por eshte ora e pare dhe nuk doja te hyja me vonese. Per me teper qe duke ardhur perplasa koken me nje mur jo dhe aq te bute por jo dhe aq te forte prej mishi. Po me dhemb balli tani.

Xhoni: ahhahah mur prej mishi. A te kerkoi falje per demin qe i shkaktoi kafkes tende te pakten?

Ina: me duket se po, por une ika se isha vone dhe nuk kisha kohe te merresha me te.

Keina: prit nje sekond, ne diten e pare te shkolles ti perplasesh me nje djale dhe ne vend qe te qendrosh te flasesh me te ia mbath? Sa jane shanset qe ti ndodhi studenteve te tjere kjooo?

Ina: shanset jane te medha sepse korridori eshte plot me studente dhe nuk eshte aq e veshtire te perplasesh. Veri syrin njerit, ul koken perplasu dhe ja, ndodhi, por une isha vone nuk me intereson ai se kush ishte.

Keina: oh zot, se di per ty por une vdes per keto klishet me perplasje dhe libra qe bien ne toke. Shume romantike.

Xhon: shume bukur, shume bukur, por lejini keto se erdhi profesori nuk besoj se doni te dilni jashte qe sot.

Ina: uh jo.

Keina: oh boring.

Dhe pedagogu  kishte hyr ne klase, mbyll deren dhe do te fillonte prezantimin, por papritur bie dera.

Djali: me falni, a mund te hyj?

Ina: iii ky eshte muri.

Profesori: po eja, ulu

Dhe i vetmi vend qe ishte bosh ishte ai afer Ines. Djali shkon dhe ulet afer saj, dhe Ina nuk reagon fare.

Djali: hej, a je mire? A u vrave shume? Me fal se nuk e kisha mendjen?

Keina: ua ti je ai? Ai djali qe perplasi Inen?

Djali: po, une. Padashje.

Ina: nuk ka problem, jam mire.

Keina: une quhem Keina, kjo eshte Ina dhe ky eshte Xhon.

Xhoni: si je?

Djali: Gezohem, une quhem Aleks.

Xhoni: kenaqesi e jona Aleks. Ne cilin grup je ti?

Aleks: te grupi i pare. Po ju?

Keina: ua edhe ne sa...

Profesori: ju lutem a mund te mbani qetesi?

Ina, Keina, Aleks dhe Xhon: na falni.

Dhe qe nga ai moment asnje nga te 4 nuk foli. Me vone pasi mbaruan mesimin dolen per kafe te 4.

Aleks: Ina meqe ti nuk jeton ne tirane, si po te duket Tirana?

Ina: mire, shume zhurme dhe rremuje por une mesohem shpejt dhe nuk e kam problem shume.

Aleks: pa merak se te 3 ne do te mesojm cdo cep te tiranes. Do e njohesh ate me mire se ne.

Keina: normal qe po. Do te prezantojm te gjitha cfare ka ketu. Do te pelqej Tirana.

Xhon: ose mund ta urresh, si une.

Keina: ti je specie e vecante, nuk te ngjason ndonje.

Xhon: tirons prej kuksi me origjin nga gjirokastra. Dhe ti nga gjirokastra je, cke?

Ina: nga kukesi dhe nga gjirokastra?

Xhon: babi nga kukesi, mami nga gjirokastra.

Aleks: dhe une ne fakt jam me origjine nga durresi por kam lindur ketu ne tirane dhe jam rritur ketu.

Ina: iiii nga durresi. Nuk me pelqejn njerezit nga durresi.

Aleksi: ne jemi me te miret moj, ku ka me mire se ne. Pastaj do te mesoj une ta duash durresin dhe njerezit se nuk i dihet mos e merr burrin andej.

Ina: jooo, kurre. Une nuk martohem fare. Meshkujt jane  nje humbje kohe, te gjithe njesoj jane.

Xhon: kete thone te gjithe deri ne momentin qe e gjejn veten koke e kembe te dashuruar.

Keina: keq me vjen por ka te drejte.

Nderkohe Aleks nuk po fliste, po shihte Inen dhe kishte rene ne mendime. Po mendonte per dashurin. Dhe ne mendje i erdhi ajo, dashuria e tij, e dashura e tij. E kishte marre malli, ajo kishte dy dite qe kishte ikur ne itali dhe kthehej sonte. E donte shume ate, pafund.
Dhe koha kaloi, erdhi darka dhe Ina u kthye ne shtepi. Aty ishte vetem Kei.

Ina: hej Kei, erdha une.

Kei: eja pufke. Si kalove?

Ina: mire, miqte e mi te rinj jane shume gallat. Po Melinda nuk eshte?

Kei: ka dal me Jonin, pas pak do te dal dhe une te takoj Ergin. E ke problem te qendrosh vetem?

Ina: jo aspak. Kenaqu ti. Une do te ha, do shoh pak televizor dhe do te fle.

Kei: Mire shpirt, po shkoj te behem gati. Te kam xhan.

Ina: edhe une ty.