Greek Kpop Imagines :)

Say yes? ◇Woodz soloist ;soft

Χρησιμοποιώ το κανονικό του όνομα εδώ, που είναι Seungyoun.

.
.
.

Μια υπέροχη, ανοιχτή θέση στις κερκίδες του σχολείου, παρέα με ένα μολύβι και ένα μπλοκ ζωγραφικής, sketchbook για να ειμαι πιο σωστή, και με θέα όλο το υπόλοιπο σχολείο σε μια συννεφιασμένη μέρα, επομένως μουντή διάθεση, ακούγεται πολύ ποιητικό, ετσι;

Προφανώς όταν δεν το ζεις.

Γιατί όλα ακούγονται τέλεια όταν δεν τα ζεις; Μιλάω μόνο για τα καλά γεγονότα φυσικά.

Έτσι κι εγώ, τρίτη ώρα, ενώ όλοι έγραφαν διαγώνισμα, τελειωσα νωρίτερα και κατέβηκα χωρίς την τσάντα μου, να περιμένω τα κορίτσια.

Πολύ λάθος απόφαση, καθώς κόντεψα να βαρεθώ την ζωή μου, μέχρι να δω ένα γνώριμο πρόσωπο να πλησιάζει τις κερκίδες, κρατώντας την τσάντα μου.
Πρώτη φορά ήμουν τόσο χαρούμενη που βλέπω άνθρωπο, έστω κι αν δεν κάναμε τόση πολύ παρέα.

"Σχολάμε τελικά, λείπει η καθηγήτρια των μαθηματικών."

Χαμογέλασα κατευθείαν στην ζωή που φαινόταν να με συμπαθεί σήμερα.
Το γνώριμο πρόσωπο έκατσε δίπλα μου, αφήνοντας την τσάντα πίσω από την πλάτη μου.

"Ευχαριστώ." Του απάντησα.

Κοίταξε μπροστά και έβγαλε κάτι φαγώσιμο από την τσάντα του, τυλιγμένο σε αλουμινόχαρτο.

Κάποιο σάντουιτς υπέθεσα.

Το ξετυλιξε κι άρχισε να τρώει.

Τον κοίταξα μπουκωμενο και γέλασα.

"Θελεις;" μου είπε, φέρνοντας το πιο κοντά στο πρόσωπο μου.

Του έκανα ένα αρνητικό νεύμα και γύρισα την προσοχή μου στην τσάντα μου.
Έβγαλα από μέσα το πολυαγαπημένο μου sketchbook και ένα μολύβι, κι άρχισα να σχεδιάζω ότι ήθελε το χέρι μου εκείνη την στιγμή τέλος πάντων.

"Τι σχεδιάζεις;" άκουσα την φωνή από δίπλα μου να ρωτά.

Τον αγνοησα και συνεχισα να σχεδιάζω.
Έτσι και άρπαξε το τετράδιο από τα χέρια μου.

"Seungyoun!!!" Φώναξα ενώ σηκώθηκε, στα χέρια του το τετράδιο μου.

Μπινγκο, το βρήκατε.
Αυτός ήταν ο συμμαθητής μου, Seungyoun.
Τίποτα περισσότερο από απλoς συμμαθητής και ίσως φίλος, τον τελευταίο χρόνο που καθόμαστε μαζί στην τάξη γιατί η κολλητή μου με πρόδωσε, κι έκατσε με το αγόρι της.