Greek Kpop Imagines :)

Wildest Dreams ◇Mingyu 17 ;sad/angst

Θερμή παράκληση, να ακούτε το τραγούδι καθώς διαβάζετε :)
Και να ξέρετε, η ιστορία είναι χωρισμένη σε 2 parts.

.
.
.

Η ομορφιά μιας μεγαλούπολης είναι
διαφορετική. Προκαλεί ποικιλία πολλών ξεχωριστών συναισθήματων. Όμως το ένα συναίσθημα που σου δίνει καθώς την διασχίζεις το βράδυ, δεν συγκρίνεται με κανένα άλλο.

Το πόδι μου σκόνταψε στο ύψωμα του πεζοδρομίου, κάνοντας με να χάσω την ισορροπία μου, όμως συνέχισα να περπατώ καθοδόν για το μετρό.

Βλέπετε,η ζωή στην Seoul είναι πολύ διαφορετική από την ζωή στην επαρχία, στην οποία κάποτε έμενα. Στην επαρχία, είμαστε ολοι μια πόρτα. Είσαι βέβαιος πως εάν γίνει κάτι,θα μπορέσεις να τρέξεις στον γείτονα για βοήθεια. Η ανωνυμία μιας μεγαλοπουλης, δεν σου αφήνει πολλά περιθώρια οικειότητας...

Οπότε και να έπεφτα πάνω σε κάποιον, θα έπρεπε να συνεχίσω κανονικά την πορεία μου χωρίς να απολογηθώ. Γιατί όλοι είναι απλώς τόσο απασχολημένοι.

Πάτησα σταθερά μέσα στο μετρό και στήριξα το σώμα μου σε μια από τις πλαστικές θέσεις που διακοσμούσαν τον χώρο, στεκουμενη όρθια. Κοίταξα τα νυσταγμένα πρόσωπα γύρω μου.

Δεν τους αδικώ.. Η ώρα ήταν ήδη 11 το βράδυ. Όλοι ήταν κουρασμένοι, προφανώς γυρίζοντας από την δουλειά τους. Γι αυτό ήμασταν και πολύ λίγα άτομα μέσα στο βαγόνι. Εγώ γυρνούσα από μελέτη στην βιβλιοθήκη.

Εξετάσεις.

Κούραση. Διάβασμα. Πολύ διάβασμα...

Οι εξετάσεις είναι ένα τέλειο αντικείμενο συζήτησης,καθώς χωρίζεται σε 3 στάδια. Στρες, άγχος, κατάθλιψη λόγω άγχους. Σε συνδυασμό με μια ήδη μη σταθερή ψυχολογική κατάσταση, οι εξετάσεις ήταν το κερασάκι στην τούρτα.

Ούτε καν μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου να γράφει έστω κι ένα θέμα σωστά. Το μυαλό μου έχει πήξει τελείως. Κάθε φορά που πάω να διαβάσω, κάνω συνειρμούς που αφορούν το παρελθόν. Και μόνο το παρελθόν. Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ ούτε μια στο εκατομμύριο.

Είδα μια από τις θέσεις του μετρό να αδειάζουν,και χωρίς ντροπή, έτρεξα να την προλάβω. Τα πόδια μου πονούσαν αφόρητα. Δεν είναι τόσο θέμα ορθοστασιας οσο περπατηματος.

Στήριξα το κεφάλι μου στο φιμέ τζάμι, κι έκλεισα τα μάτια μου προσπαθώντας να καταπραΰνω έστω και λίγο τον βαρύ πονοκέφαλο λόγω διαβάσματος.