Cherry Blossom

9

Merhabalar! İşte karşınızda bir bölüm daha, tadaaaa! Yzım yanlışı varsa affola.

Adamların özür dileyip gitmesinin üzerinden saatler geçmişti, güneş birkaç dakikaya batacaktı. İkili hâlâ ağacın altındaydı ve sohbet ediyorlardı. 

Aniden araya çöken sessizlikle Senku derin bir nefes aldı ve en sonunda saatlerdir aklında olan o cümleyi söyledi. "Tsukasa, gideceğim." Genç kafası karışmış bir şekilde çocuğa baktı. Senku tekrarladı. "Tsukasa, gideceğim." 

"Nereye?" Genç tedirgin bir şekilde sordu. "Onlar özür dilediğinden beri hissedebiliyorum, güneş batınca gideceğim. Beni daha fazla göremeyeceksin." 

Tsukasa yutkundu. "Yani, ruhun huzura kavuştu." Çocuk başını salladı sadece. Güneş batmaya başladı ve Senku ayaklandı. Tsukasa da onunla beraber kalktı. 

Senku yanına gelip gence sarıldı. "Teşekkür ederim." Tsukasa karşılık verdi, geri çekildikleri de çocuk yere bakarak mırıldandı. "Ağaçtan 5 metre uzaklaşman gerekiyor." 

Genç çocuk bir şey demedi, uzaklaşıp yeniden ağaca döndü. Kiraz çiçekleri pembe bir şekilde parlıyor ve rüzgarla uçup ağacın etrafında dönüyorlardı, birkaç saniye içinde pembe bir girdap oluşmuştu.

Çiçeklerin arasından zar zor hâlâ kendisine bakmakta olan Senku'yu gördü. Çocuk gülümseyerek seslendi. "Seni seviyorum Bay Ben Herkesi Döverim Tsukasa!" 

Genç adam güldü. "Ben de seni Bay Ben Bir Dahiyim Senku!" Aklına gelen şeyle son bir kez daha seslendi. "Artık hayaletlere inanıyorum!" Çiçekler bütünüyle önünü kapatacak şekilde hızla dönmeye başlarken son kez çocuğun kahkaha attığını duydu. Senku bir kez daha seslendi. "Güle güle!" 

Çocuğun sesi kulağına ulaştığında güneş tam anlamıyla battı ve çiçekler kayboldu. Önünde duran ağacın yeşil yaprakları vardı şimdi, altında oturan kimse de yoktu. O gece tepede olan tek kişi neden o saatte orada olduğunu anlamaya çalışan bir gençti. 

Üzücü son yazmayı severim 😝

Neyseeee, beğendiniz mi? Bana kızmışsınızdır kesin jdjdjdjdhd

Üzüldüyseniz özür dilerim

Bu arada sonraki bölüm final

Herkese iyi günler!!